Μεθοδολογία της επιστημονικής έρευνας και εφαρμογές της στην αξιολόγηση της γλωσσικής κατάρτισης
Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει την ιδιαιτερότητα ότι εξετάζει συνδυαστικά προβλήματα μεθοδολογίας της έρευνας και δοκιμασιολογίας των γλωσσικών μαθημάτων, και κυρίως των ξενόγλωσσων. Η συνεξέταση αυτή γίνεται επειδή στόχος του συγγράμματος είναι να στοιχειοθετήσει τη θέση πως η συστηματική αξιολόγηση στην εκπαίδευση, όταν ανταποκρίνεται σε ορισμένες προδιαγραφές, είναι μία μορφή επιστημονικής έρευνας.
Εξετάζεται, κατ' αρχήν, η σκοπιμότητα και η δυνατότητα του να αναλάβει ο δάσκαλος ξένης γλώσσας το ρόλο του ερευνητή, παράλληλα με τους άλλους ρόλους που από τους θεσμούς και τον κοινωνικό του περίγυρο καλείται να εκπληρώσει. Στη συνέχεια, θεωρώντας βέβαιο πως ο ρόλος αυτός είναι και σκόπιμος και εφικτός, εξετάζονται οι στάσεις, οι βασικές γνώσεις και ορισμένες πρόσθετες δεξιότητες που ο εκπαιδευτικός πρέπει να αποκτήσει για να φέρει σε πέρας το νέο ρόλο του.
Η αναφορά στο "δάσκαλο ξένης γλώσσας" χρειάζεται τις παρακάτω δύο διευκρινίσεις. Πρώτον, με τη λέξη δάσκαλος, σε όλο το βιβλίο, θα εννοείται ο "διδάσκων", δηλαδή το άτομο που ασκεί τη διδασκαλία ως επάγγελμα, αδιάφορα από το αν εργάζεται σε κάποια, οποιαδήποτε, βαθμίδα του εκπαιδευτικού συστήματος ή και έξω από αυτό (φροντιστήριο ξένης γλώσσας, ιδιαίτερα μαθήματα, κτλ.). Δεύτερον, η πλειονότητα των παρατηρήσεων και των εξεταζόμενων θεμάτων βρίσκουν εφαρμογή και σε περίπτωση διδασκαλίας άλλων αντικειμένων, κι όχι μόνο της γλώσσας. Ο περιορισμός του αντικειμένου, και του τύπου δασκάλου, έγινε αποκλειστικά επειδή τα περισσότερα παραδείγματα και οι εφαρμογές στις οποίες θα γίνεται αναφορά θα είναι σχετικά με την ξενόγλωσση εκπαίδευση, που αποτελεί το πεδίο στο οποίο αναπτύσσω προσωπικά διδακτική και ερευνητική δραστηριότητα.
Όπως συνάγεται ήδη από τα παραπάνω, ιδεατός αναγνώστης αυτού του βιβλίου είναι, κατά κύριο λόγο, ο δάσκαλος ξένης γλώσσας που έχει ήδη την πεποίθηση ότι πρέπει να δει τη δουλειά του από νέα οπτική γωνία και έχει ήδη αρχίσει κάποια μορφή επιμόρφωσης, ή ο δάσκαλος που, χωρίς τέτοια πεποίθηση, έχει πάντως κάποιες ανησυχίες και είναι διατεθειμένος να "ακούσει" αυτό που άλλοι έχουν να του πουν για τη δουλειά του. Παράλληλα, όμως, το βιβλίο πρέπει, ελπίζω, να παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ειδικό επιστήμονα που ασχολείται με προβλήματα διδασκαλίας και μάθησης των γλωσσών, για το φοιτητή ξενόγλωσσου πανεπιστημιακού τμήματος, για τον υπεύθυνο καθορισμού και υλοποίησης της εκπαιδευτικής πολιτικής και για το μελλοντικό ή εν ενεργεία εκπαιδευτικό οποιουδήποτε άλλου αντικειμένου.
Σχεδόν πάντα στο κείμενο αυτό χρησιμοποιείται το αρσενικό γραμματικό γένος -για να επανέλθω στο "δάσκαλος ξένης γλώσσας"- παρόλο ότι το ποσοστό των δασκάλων γλώσσας που είναι θηλυκού φυσικού γένους είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το ποσοστό των δασκάλων του άλλου φύλου. Ζητώ συγνώμη από τις αναγνώστριες που θα νιώσουν πως αδικούνται, αλλά οι κανόνες της ελληνικής γλώσσας και η επιδίωξη οικονομίας, όχι κάποια προσωπική μου επιλογή, επέβαλαν τη χρήση του αρσενικού.
| Τίτλος βιβλίου: | Μεθοδολογία της επιστημονικής έρευνας και εφαρμογές της στην αξιολόγηση της γλωσσικής κατάρτισης |
|---|
| Εκδότης: | Ζήτη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Τσοπάνογλου, Αντώνης Γ. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789604316380 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2000 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Θετικές
Επιστήμες > Θεωρητικές > Φιλολογία |
|---|
Perec, Georges, 1936-1982
O Zωρζ Περέκ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1936 από Eβραίους γονείς, που τους έχασε στον πόλεμο. Tο 1965 τιμήθηκε με το βραβείο Renaudot για το πρώτο του μυθιστόρημα "Tα πράγματα" και το 1978 με το βραβείο Medicis για το "Zωή οδηγίες χρήσεως". Πέθανε στο Παρίσι το 1982. Kυριότερα έργα: "Tα πράγματα" (1965), "Ποιο μοτοποδήλατο με νικέλινο τιμόνι στο βάθος της αυλής;" (1966), "Η εξαφάνιση" (1969), "Tο σκοτεινό μαγαζί" (1973), "Xορείες χώρων" (1974), "W ή η ανάμνηση των παιδικών χρόνων" (1975), "Zωή οδηγίες χρήσεως" (1978).
Παρά τα δύο έγκυρα λογοτεχνικά βραβεία που τίμησαν το έργο του, ο Περέκ, ενόσω ζούσε, παρέμεινε ένας μάλλον περιθωριακός συγγραφέας, στα όρια της εκκεντρικότητας. Σήμερα, καθιερωμένος και πολυμεταφρασμένος, εκτιμάται ως μείζων εκπρόσωπος της σύγχρονης γαλλικής αυτοβιογραφικής γραφής, στην οποία έδωσε νέα ώθηση και προοπτική, δίχως να παραγνωρίζεται η συμβολή του στην αυστηρή παράδοση των τεχνοπαιγνίων του Oulipo. Η επινόηση του νέου και η ανάμνηση του παλαιού είναι οι δύο πόλοι μεταξύ των οποίων κινείται και τους οποίους συνεχώς συνδυάζει ο Περέκ στα κείμενά του. Επιχειρώντας απεγνωσμένα να ολοκληρώσει το παζλ της προσωπικής του ζωής, από το οποίο λείπουν βασικά κομμάτια (πατέρας, μητέρα, οικείοι, παιδικές μνήμες), διατάσσει και αναδιατάσσει αδιαλείπτως, ταξινομώντας επίμονα και ευρηματικά γνώσεις, εμπειρίες, ενθυμήσεις, αναγνώσματα, προγράμματα, ευφρόσυνες και τραυματικές στιγμές, συνθέτοντας ένα είδος εύτακτης αταξίας.
