Μαθήματα πιάνου (τ.3)
Εκδότης:
Νικολαΐδης Μ. - Edition Orpheus
Έτος:
1989
ISBN:
9789607266071
Σελίδες:
76
Εξώφυλλο:
Μαλακό
Τιμή εκδότη:€17,80
Η τιμή μας: €16,02
Μαθήματα πιάνου (τ.3)
Στον Πιανίστα
Αφού έχεις μάθει τι νότες ενός κομματιού, θα πρέπει να προσέξεις, ώστε να εκπληρώσεις
τρεις ρόλους στη διαρκεια της εξάσκησής σου:
1. Ο Εκτελεστής – πάιζει μερικές φράσεις
2. Ο Ακροατής – ακούει και σταματάει για να ανακαλέσει τους ήχους που έχει παράγει
3. Ο Κρητικός – αξιολογεί και αναλύει το παίξιμο (πιθανά ήταν πολύ δυνατό, πολύ απαλό, πολύ γρήγορο, πολύ αργό)
Αυτή η διαδικασία της εκτέλεσης, ακρόασης, κριτικής και μετά επανάληψης μέχρι να ικανοποιηθείς με τα αποτελέσματα, είναι η ουσία της εξάσκησης.
Όλοι οι πιανίστες έχουν συχνά ένα μεγάλο μειονέκτημα. Δεν μπορούν να μεταφέρουν το δικό τους πιάνο και πρέπει να παίζουν σε μέτρια όργανα. Αυτό δεν πρέπει να το χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία για όταν δεν παίζεις καλά. Από τώρα θα αρχίσεις να αναπτύσσεις την ιδιαίτερη σου ηχητική ποιότητα, έκφραση και ρυθμική, και θα πρέπει να καταφέρεις να παράγεις τον δικό σου ήχο σε οποιοδήποτε πιάνο.
Στον Καθηγητή
Στο βιβλίο 3 των ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΠΙΑΝΟΥ η προσοχή του νεαρού πιανίστα εφιστάται στα διάφορα στοιχεία που σχηματίζουν ένα κομμάτι μουσικής: στη μορφή μιας μελωδίας και μιας φράσης ‧ στις τόσες εναλλακτικές δυνατότητες της δυναμικής και του χρώματος. Ο σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να κάνει τον μαθητή περισσότερο ενήμερο για την ίδια τη μουσική και να τονίσει ότι η τεχνική, όσο σπουδαία κι αν είναι, δεν είναι από μόνη της ο σκοπός, αλλά ένα μέσο για την επικοινωνία με τις ιδέες του συνθέτη. Παρόλα αυτά, ένας δάσκαλος μουσικής έχει τους περιορισμούς του, γιατί παρά
πολλά εξαρτώνται από την ιδιαίτερη ικανότητα του κάθε μαθητή τόσο στα χέρια και στο αυτί όσο και στη γενικότερη ικανότητα. Ο καθηγητής θα πρέπει να συνεργάζεται με τον μαθητή στα ακόλουθα σημεία :
1. Κλίμακες και Αρπίσματα: Ο Μότσαρτ έγραψε σ’ ένα γράμμα για μία από τις μαθήτριες του, ότι αν ήταν ικανός δάσκαλος της “θα κλείδωνε καλά όλη την μουσική της και θα την έκανε να εξασκηθεί, πρώτα με το δεξί χέρι και μετά με το αριστερό, σε τίποτε άλλο παρά μόνο τις κλίμακες, τρίλιες, μορντέντα και ούτω καθεξής, πολύ αργά στην αρχή, ωσότου κάθε χέρι να εξασκηθεί τέλεια”. Ο καθηγητής θα πρέπει ν’ αποθαρρύνει την απλώς μηχανική εξάσκηση στις κλίμακες και αρπισμούς · για να δοθεί βοηθητικά στο νέο πιανίστα μια φρέσκια άποψη σ’ ένα παλιό πρόβλημα, ένα παράρτημα, “Παίζοντας Κλίμακες”, βρίσκεται στο τέλος αυτού του βιβλίου. Εδώ εκτίθενται πάνω από είκοσι διαφορετικοί τρόποι εξάσκησης στην κλίμακα Ντο μείζονα, οι οποίοι μπορούν να εφαρμοστούν σε κλίμακες (αρμονική και μελωδική ελάσσονα, χρωματική κτλ.) και σε αρπίσματα. Η ποικιλία των ρυθμών, τονικών χρωματισμών και άλλων τεχνικών δρόμων θα καταστήσουν τον πιανίστα ενήμερο των διαφορετικών ήχων και μουσικών λειτουργιών στις κλίμακες και τ’ αρπίσματα σ’ όλη την μουσική. Προτείνεται από το Κεφάλαιο I ο καθηγητής κι ο μαθητής να επιλέγουν
κλίμακες αντίστοιχες με τα κομμάτια που σπουδάζονται, τα οποία οι μαθητές θα πρέπει να καταγράφουν σ’ ένα πεντάγραμμο τετράδιο με τη σωστή τους δακτυλοθεσία. Το ίδιο ισχύει και για τα αρπίσματα με το Κεφάλαιο III. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στην μέθοδο Ανάλυσης και στις ασκήσεις για τον Αντίχειρα. Η εξάσκηση και στις κλίμακες και στ’ αρπίσματα θα πρέπει πάντοτε να γίνεται αρχικά με κάθε χωριστά, μετά, σιγά-σιγά, και με τα δύο μαζί. Η ταχύτητα θα πρέπει σταδιακά να φτάσει στα ♩=112.
2. Δαχτυλοθεσία: Παρότι οι συγγραφείς έχουν προσεκτικά σημειώσει τη δαχτυλοθεσία στην μουσική, είναι ουσιαστικό ο καθηγητής να ελέγχει αν αυτή η δαχτυλοθεσία είναι κατάλληλη για το χέρι του μαθητή γιατί αλλοιώς πρέπει να προσαρμοστεί.
3. Πεντάλ. Ελάχιστες μόνον ενδείξεις για τα πεντάλ έχουν συμπεριληφθεί. Ο καθηγητής πρέπει να χρησιμοποιεί την κρίση του για το πόσο πολύ (ή πόσο λίγο) ο μαθητής είναι ικανός να τα χρησιμοποιεί.
4. Ο Μετρονόμος, μπορεί να φανεί χρήσιμος για να καθορίσουμε μια ταχύτητα. Δυναμώνει τον ρυθμό και αποτρέπει “επιταχύνσεις” σε γρήγορα σημεία και “επιβραδύνσεις” σε αργά (ή αντίστροφα). Θα βοηθήσει να συγκρατηθεί ο βασικός παλμός σ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού, αλλά πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή, για να αποφευχθεί τυχόν μηχανικό παίξιμο.
5. Η Μουσική Ανάγνωση, είναι ένα ιδιαίτερα χρήσιμο προσόν, το οποίο καλό θα ήταν να μην αγνοείται. Ο μαθητής θα πρέπει να διαβάζει αρκετά μουσική, για να βελτιώσει την ικανότητα και ν’ αυξήσει τη γνώση του για το μουσικό ρεπερτόριο.
6. Τα Ακουστικά Τέστς, βοηθούν τον μαθητή ν΄αντιλαμβάνεται πιο προσεκτικά την τονικότητα, τον ρυθμό και την αρμoνία.
Στον Πιανίστα
Αφού έχεις μάθει τι νότες ενός κομματιού, θα πρέπει να προσέξεις, ώστε να εκπληρώσεις
τρεις ρόλους στη διαρκεια της εξάσκησής σου:
1. Ο Εκτελεστής – πάιζει μερικές φράσεις
2. Ο Ακροατής – ακούει και σταματάει για να ανακαλέσει τους ήχους που έχει παράγει
3. Ο Κρητικός – αξιολογεί και αναλύει το παίξιμο (πιθανά ήταν πολύ δυνατό, πολύ απαλό, πολύ γρήγορο, πολύ αργό)
Αυτή η διαδικασία της εκτέλεσης, ακρόασης, κριτικής και μετά επανάληψης μέχρι να ικανοποιηθείς με τα αποτελέσματα, είναι η ουσία της εξάσκησης.
Όλοι οι πιανίστες έχουν συχνά ένα μεγάλο μειονέκτημα. Δεν μπορούν να μεταφέρουν το δικό τους πιάνο και πρέπει να παίζουν σε μέτρια όργανα. Αυτό δεν πρέπει να το χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία για όταν δεν παίζεις καλά. Από τώρα θα αρχίσεις να αναπτύσσεις την ιδιαίτερη σου ηχητική ποιότητα, έκφραση και ρυθμική, και θα πρέπει να καταφέρεις να παράγεις τον δικό σου ήχο σε οποιοδήποτε πιάνο.
Στον Καθηγητή
Στο βιβλίο 3 των ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΠΙΑΝΟΥ η προσοχή του νεαρού πιανίστα εφιστάται στα διάφορα στοιχεία που σχηματίζουν ένα κομμάτι μουσικής: στη μορφή μιας μελωδίας και μιας φράσης ‧ στις τόσες εναλλακτικές δυνατότητες της δυναμικής και του χρώματος. Ο σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να κάνει τον μαθητή περισσότερο ενήμερο για την ίδια τη μουσική και να τονίσει ότι η τεχνική, όσο σπουδαία κι αν είναι, δεν είναι από μόνη της ο σκοπός, αλλά ένα μέσο για την επικοινωνία με τις ιδέες του συνθέτη. Παρόλα αυτά, ένας δάσκαλος μουσικής έχει τους περιορισμούς του, γιατί παρά
πολλά εξαρτώνται από την ιδιαίτερη ικανότητα του κάθε μαθητή τόσο στα χέρια και στο αυτί όσο και στη γενικότερη ικανότητα. Ο καθηγητής θα πρέπει να συνεργάζεται με τον μαθητή στα ακόλουθα σημεία :
1. Κλίμακες και Αρπίσματα: Ο Μότσαρτ έγραψε σ’ ένα γράμμα για μία από τις μαθήτριες του, ότι αν ήταν ικανός δάσκαλος της “θα κλείδωνε καλά όλη την μουσική της και θα την έκανε να εξασκηθεί, πρώτα με το δεξί χέρι και μετά με το αριστερό, σε τίποτε άλλο παρά μόνο τις κλίμακες, τρίλιες, μορντέντα και ούτω καθεξής, πολύ αργά στην αρχή, ωσότου κάθε χέρι να εξασκηθεί τέλεια”. Ο καθηγητής θα πρέπει ν’ αποθαρρύνει την απλώς μηχανική εξάσκηση στις κλίμακες και αρπισμούς · για να δοθεί βοηθητικά στο νέο πιανίστα μια φρέσκια άποψη σ’ ένα παλιό πρόβλημα, ένα παράρτημα, “Παίζοντας Κλίμακες”, βρίσκεται στο τέλος αυτού του βιβλίου. Εδώ εκτίθενται πάνω από είκοσι διαφορετικοί τρόποι εξάσκησης στην κλίμακα Ντο μείζονα, οι οποίοι μπορούν να εφαρμοστούν σε κλίμακες (αρμονική και μελωδική ελάσσονα, χρωματική κτλ.) και σε αρπίσματα. Η ποικιλία των ρυθμών, τονικών χρωματισμών και άλλων τεχνικών δρόμων θα καταστήσουν τον πιανίστα ενήμερο των διαφορετικών ήχων και μουσικών λειτουργιών στις κλίμακες και τ’ αρπίσματα σ’ όλη την μουσική. Προτείνεται από το Κεφάλαιο I ο καθηγητής κι ο μαθητής να επιλέγουν
κλίμακες αντίστοιχες με τα κομμάτια που σπουδάζονται, τα οποία οι μαθητές θα πρέπει να καταγράφουν σ’ ένα πεντάγραμμο τετράδιο με τη σωστή τους δακτυλοθεσία. Το ίδιο ισχύει και για τα αρπίσματα με το Κεφάλαιο III. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στην μέθοδο Ανάλυσης και στις ασκήσεις για τον Αντίχειρα. Η εξάσκηση και στις κλίμακες και στ’ αρπίσματα θα πρέπει πάντοτε να γίνεται αρχικά με κάθε χωριστά, μετά, σιγά-σιγά, και με τα δύο μαζί. Η ταχύτητα θα πρέπει σταδιακά να φτάσει στα ♩=112.
2. Δαχτυλοθεσία: Παρότι οι συγγραφείς έχουν προσεκτικά σημειώσει τη δαχτυλοθεσία στην μουσική, είναι ουσιαστικό ο καθηγητής να ελέγχει αν αυτή η δαχτυλοθεσία είναι κατάλληλη για το χέρι του μαθητή γιατί αλλοιώς πρέπει να προσαρμοστεί.
3. Πεντάλ. Ελάχιστες μόνον ενδείξεις για τα πεντάλ έχουν συμπεριληφθεί. Ο καθηγητής πρέπει να χρησιμοποιεί την κρίση του για το πόσο πολύ (ή πόσο λίγο) ο μαθητής είναι ικανός να τα χρησιμοποιεί.
4. Ο Μετρονόμος, μπορεί να φανεί χρήσιμος για να καθορίσουμε μια ταχύτητα. Δυναμώνει τον ρυθμό και αποτρέπει “επιταχύνσεις” σε γρήγορα σημεία και “επιβραδύνσεις” σε αργά (ή αντίστροφα). Θα βοηθήσει να συγκρατηθεί ο βασικός παλμός σ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού, αλλά πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή, για να αποφευχθεί τυχόν μηχανικό παίξιμο.
5. Η Μουσική Ανάγνωση, είναι ένα ιδιαίτερα χρήσιμο προσόν, το οποίο καλό θα ήταν να μην αγνοείται. Ο μαθητής θα πρέπει να διαβάζει αρκετά μουσική, για να βελτιώσει την ικανότητα και ν’ αυξήσει τη γνώση του για το μουσικό ρεπερτόριο.
6. Τα Ακουστικά Τέστς, βοηθούν τον μαθητή ν΄αντιλαμβάνεται πιο προσεκτικά την τονικότητα, τον ρυθμό και την αρμoνία.
| Τίτλος βιβλίου: | Μαθήματα πιάνου | ||
|---|---|---|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Piano lessons book three | ||
| Εκδότης: | Νικολαΐδης Μ. - Edition Orpheus | ||
| Συντελεστές βιβλίου: | Waterman, Fanny (Συγγραφέας) Harewood, Marion (Συγγραφέας) Δουβίτσας, Βασίλης (Μεταφραστής) | ||
| ISBN: | 9789607266071 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
| Σειρά εκδότη: | Σειρά Μαθημάτων Πιάνου των Γουώτερμαν/ Χαίργουντ | Σελίδες: | 76 |
| Στοιχεία έκδοσης: | 1989 | Διαστάσεις: | 30x23 |
| Κατηγορίες: | Εκπαίδευση > Γενικά Γενικά Βιβλία > Καλές Τέχνες > Μουσική - Τραγούδι | ||
Δεν βρέθηκαν στοιχεία για τον συγγραφέα
Δείτε επίσης:
Είδατε πρόσφατα:
