Η Ντάμα Πίκα

Γεωργιάδης Βασίλης
Ο Βασίλης Γεωργιάδης, είναι ιστορικός και συγγραφέας. Γεννήθηκε και σπούδασε στην Αθήνα. Κατοικεί στον Διόνυσο Αττικής. Η καταγωγή του είναι από την Κωνσταντινούπολη (Φανάρι). Ασχολείται με την ποίηση, τον πεζό λόγο ( δοκίμια, διηγήματα, ιστορικά μυθιστορήματα), και έχει εκδώσει σειρά μελετών ιστορικού και αρχαιολογικού περιεχομένου. Αρθρογραφεί επί χρόνια στον αθηναϊκό και τοπικό έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, καθώς και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Κείμενά του, έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορες ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί και διδαχτεί σε κάποια πανεπιστήμια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ποιήματά του έχουν επίσης μεταφραστεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κατά καιρούς, στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά και πολωνικά. Στο ενεργητικό του, έχει πολλές ομιλίες και παρουσιάσεις βιβλίων του ( τηλεόραση, ραδιόφωνο, λογοτεχνικά σωματεία, πνευματικά κέντρα), ενώ πλούσια είναι και η συμμετοχή του ( και σε επίπεδο οργάνωσης) σε συνέδρια και ημερίδες στον ελλαδικό αλλά και στον διεθνή χώρο. Έχει βραβευτεί πολλές φορές σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Πολύχρονη και πολύπλευρη, επίσης, η πολιτιστική του δραστηριότητα σε τοπικό αλλά και πανελλαδικό επίπεδο στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ( πρ. Αντιδήμαρχος Διονύσου Αττ.) κ.ο.κ. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, πρ. μέλος του Δ.Σ. της και μέλος της Επιτροπής Κρίσεως Νέων Μελών, πρ. Πρόεδρος της Π.Ε.Λ., μέλος του Συνδέσμου Ελλήνων Ιστορικών, μέλος του Ο.Δ.Ε.Γ, μέλος του Κέντρου Μελετών και Ευρωπαϊκών Σπουδών " Ι. Α. Καποδίστριας", μέλος του Ινστιτούτου Ελληνοασιατικών και Αφρικανικών Σπουδών, του Ροταριανού Ομίλου Διονύσου Αττικής κ.α. Με το έργο του ασχολήθηκαν κατά καιρούς, οι πλέον έγκριτοι και επώνυμοι της κριτικής και της λογοτεχνίας μας, οι οποίοι έχουν τονίσει επανειλημμένα το πλούσιο λεξιλόγιό του, την πρωτοτυπία του σε ιδέες, την αγάπη του για τον άνθρωπο, το περιβάλλον και την πατρίδα του. Ανατρέχει πίσω στους δρόμους της Ιστορίας, συνδέοντας το σήμερα με το χτες, τον μύθο με την πραγματικότητα, ζωντανεύοντας ολόκληρα κεφάλαια της ελληνικής ιστορίας. Αλλά και στην πεζογραφία του, το ελλειπτικό απόλυτα προσωπικό του ύφος, η ποιητική του διάθεση και οι φιλοσοφικές του τοποθετήσεις, τονίζονται ιδιαίτερα στα κριτικά σημειώματα που δημοσιεύτηκαν για το έργο του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό από κριτικούς, πανεπιστημιακούς καθηγητές κ.α. ενώ ιδιαίτερη απήχηση έχουν τα τελευταία χρόνια οι αναρτήσεις του, λογοτεχνικού περιεχομένου και όχι μόνο, στο διαδίκτυο κλπ.