Οι δαιμονισμένοι
Τη βασική πλοκή για τους "Δαιμονισμένους" ο Ντοστογιέφσκι την εμπνεύστηκε από ένα εντυπωσιακό δημοσίευμα στις εφημερίδες σχετικά με τη δολοφονία ενός φοιτητή στη Μόσχα από επαναστάτες συμφοιτητές του που υποπτεύονταν ότι θα τους πρόδιδε. Μέσα από μια έντονη πλοκή, γεμάτη δραματικά επεισόδια, οι συνωμότες επαναστάτες σατιρίζονται ως ανόητοι και ελεεινοί άνθρωποι.
Στο έργο κυριαρχεί η μορφή του αινιγματικού Σταβρόγκιν, η δύναμη της προσωπικότητας του οποίου μαγνητίζει και επηρεάζει όλους τους άλλους συνωμότες.
Και σ' αυτό το έργο αυτό ο Ντοστογέφσκι εκφράζει τις σημαντικές φιλοσοφικές, κοινωνικές και και ηθικές αντιλήψεις του.
| Τίτλος βιβλίου: | Οι δαιμονισμένοι |
|---|
| Εκδότης: | Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Dostojevskij, Fedor Michajlovic, 1821-1881 (Συγγραφέας)
Σαραντόπουλος, Ανδρέας Σ. (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789602085141 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Κλασική Λογοτεχνία | Σελίδες: | 901 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 1996, 1η έκδοση | Διαστάσεις: | 18x12 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Κλασική Μεταφρασμένη Λογοτεχνία |
|---|
Άννινος, Μπάμπης, 1852-1934
Ο Χαράλαμπος ή Μπάμπης Άννινος (Αργοστόλι 1852 - Αθήνα 1934) υπήρξε δημοσιογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς, όπου και εργάστηκε αρχικά ως γραφέας στο τελωνείο μέχρι το 1870, όπου μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να εργαστεί ως υπογραμματέας στην Εισαγγελία Αθηνών και για να επιδοθεί στη λογοτεχνία. Την ίδια χρονιά θα τιμηθεί με εύφημο μνεία στο Βουτσιναίο διαγωνισμό για την πρώτη του ποιητική συλλογή "Λυκαυγές". Αργότερα επιτυγχάνει θέση υπαλλήλου στο Προξενείο της Ρώμης και της Νάπολης. Τελικά επιστρέφει οριστικά στη Αθήνα και αποφασίζει να ασχοληθεί ενεργά με τη δημοσιογραφία το 1878. Από τότε έγραψε σε πολλές εφημερίδες ("Νεολόγος των Αθηνών", "Εφημερίδα") και συνεργάστηκε με περιοδικά έντυπα (φιλολογικό έντυπο Παρνασσού, Ασμοδαίος, Μηνιαία Εικονογραφημένη Ίρις) της εποχής και έγινε γνωστός με διάφορα ψευδώνυμα: Αββακούμ, Ηρώδης Αττικός, Στρεψιάδης, Ρακοσυλλέκτης, Τενεκές κ.α. Υπήρξε από τους ιδρυτές και μόνιμους συντάκτες της εφημερίδας "Το Άστυ" και αρχισυντάκτης της "Καθημερινής". Παράλληλα ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, τη μετάφραση, την ιστοριογραφία και το δοκιμίο, ενώ έγινε ευρύτατα γνωστός για τα εύθυμα θεατρικά του έργα. Ενδεικτικό της επιτυχίας του είναι ότι το μονόπρακτο έργο του "Ζητείται υπηρέτης" επιλέχθηκε για την πρεμιέρα του Βασιλικού Θεάτρου το 1901. Επίσης, χάρη στην κωμική φλέβα του και τα αστεία λογοπαίγνιά του, διακρίθηκε στην συγγραφή επιθεώρησης: τα Παναθήναια (1907) (μουσική Θ. Σακελλαρίδη), σε συνεργασία με τον Γεώργιο Τσοκόπουλο, είχαν τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε οδήγησε τους συγγραφείς στη δημιουργία των Νέων Παναθηναίων και σε μία μόνιμη συνεργασία (με την μετέπειτα προσθήκη στην ομάδα του Πολύβιου Δημητρακόπουλου). Ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, συνιδρυτής της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, πρόεδρος των Εταιρείας Ελλήνων Δραματικών Συγγραφέων και συγγραφέας δημοφιλών θεατρικών έργων, ο πολυγραφότατος Άννινος τιμήθηκε για τη συνεισφορά του στο χώρο των γραμμάτων με βραβεία και διακρίσεις: παράσημο του Σωτήρος (1889), Χρυσούν Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών (1914), Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (1925).
