Και αν βγαίναμε από το καβούκι μας;
Το βιβλίο περιέχει εξήντα σύντομα άρθρα σε μια ευρεία γκάμμα θεμάτων. Ξεκινά με την αβέβαιη προσαρμογή της Ελλάδας σε έναν κόσμο που αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς, μιας κοινωνίας συντηρητικής, όπου οι πιο πολλοί προσποιούνται τους προοδευτικούς, με τεράστια ελλείμματα, οικονομικά και άλλα, και ένα πολιτικό σύστημα που έχει πλέον φτάσει στα όριά του: σημάδια μιας κρίσης που βαθαίνει.
Συνεχίζει με τις πολιτικές επιλογές μιας Ευρώπης που ακόμη δεν ξέρει τι είναι και τι θέλει να γίνει άμα μεγαλώσει. Μια Ευρώπη που, αν δεν καταφέρει να εξαγάγει τη δική της εμπειρία συλλογικής διακυβέρνησης, κινδυνεύει να βρεθεί η ίδια γρήγορα στο περιθώριο της ιστορίας.
Ζούμε το τέλος μιας εποχής με όρους πολιτικούς, οικονομικούς και ιδεολογικούς. Οι αγορές τελικά δεν αυτορρυθμίζονται, η αλήθεια δεν είναι μονοσήμαντη και σίγουρα δεν αρκεί η μόνη υπερδύναμη για να της δώσει τη δική της αυθεντική ερμηνεία, αλλά και να την επιβάλει. Ποιος όμως μπορεί να προβλέψει τη νέα εποχή σε έναν κόσμο πιο σύνθετο, με πολλές εστίες αστάθειας και ασαφείς κανόνες;
Λιάκος, Αντώνης
Ο Αντώνης Λιάκος γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα. Είναι ιστορικός, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στα 1969-1973 φυλακίστηκε από τη Δικτατορία. Πτυχιούχος στα 1977, συνέχισε με υποτροφία του ΙΚΥ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία, διδακτορική διατριβή στη νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο ΑΠΘ, 1984. Δίδαξε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ μεταξύ 1981-1990. Το 1988-1989 ήταν Honorary Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Birmingham. Το 1995 ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας και στο Πανεπιστήμιο του Sydney στην Αυστραλία. Το 1996-1997 ήταν Visiting Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Princeton, ΗΠΑ. Το 2001 ήταν επισκέπτης καθηγητής στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι και το 2003 στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Διετέλεσε καθηγητής της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το ερευνητικό και συγγραφικό έργο του αφορά την νεώτερη και σύγχρονη ιστορία, ειδικότερα την ιστορία της συγκρότησης των εθνικών κρατών στην Ελλάδα και στην Ιταλία, την κοινωνική ιστορία και την ιστορία της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει βιβλία (το ένα στα ιταλικά) και μελέτες δημοσιευμένες σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά επιστημονικά περιοδικά και ειδικούς τόμους.
Έχει διατελέσει μέλος της Εφορείας των Γενικών Αρχείων του Κράτους, της Επιτροπής Ιστορίας της Εθνικής Τράπεζας, και άλλων πρωτοβουλιών οργάνωσης της ιστορικής έρευνας. Διηύθυνε εκδοτικές σειρές Ιστορίας στις εκδόσεις "Γνώση", "Θεμέλιο" και τώρα "Νεφέλη", και αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Το Βήμα". Οι πρώτες δημοσιευμένες εργασίες του ήταν: "Οι φιλελεύθεροι στην επανάσταση του 1862: Ο πολιτικός σύλλογος "Ρήγας Φεραίος"" (1980), "Η διάθλαση των επαναστατικών ιδεών στον ελληνικό χώρο 1830-1850" (1983), "Οι δυνατότητες πρόσληψης του μαρξισμού στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα" (1984), "Η Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης (Φεντερασιόν) και η Σοσιαλιστική Νεολαία: Τα καταστατικά τους" (1985).
