Περιβαλλοντική κοινωνιολογία
Μια εισαγωγή στη μελέτη και στον προβληματισμό για τη διαλεκτική σχέση ανθρώπου-φύσης.
Στο βιβλίο παρουσιάζονται, για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, μερικές από τις βασικότερες θεματικές της Περιβαλλοντικής Κοινωνιολογίας: η σχέση της με τους κλασικούς θεωρητικούς (Weber, Marx, Durkheim), το ενδιαφέρον για το περιβάλλον και τη φιλοπεριβαλλοντική συμπεριφορά, η μελέτη του περιβαλλοντικού κινήματος, οι υποσχέσεις του περιβαλλοντικού εκσυγχρονισμού και οι προβληματισμοί της Κοινωνίας της Διακινδύνευσης.
Με σύγχρονη γραφή και εύληπτη παρουσίαση της ύλης, οι συγγραφείς προτείνουν την επανατοποθέτησή μας απέναντι στα περιβαλλοντικά ζητήματα, καλύπτοντας ένα κενό στην ελληνική βιβλιογραφία.
"Οι άνθρωποι (...) μεταχειρίζονται τη φύση σύμφωνα με τους στόχους τους· στην πορεία απελευθερώνονται απρόσμενες δυνάμεις και νέες μορφές αλληλεπίδρασης του κοινωνικού με το φυσικό, οι οποίες επηρεάζουν την κοινωνική δράση. Οι άνθρωποι μορφοποιούν τον κόσμο σε μεγαλύτερο βαθμό από οποιοδήποτε άλλο είδος και μορφοποιούνται από τη φύση με πρωτόγνωρους τρόπους. Η ανθρώπινη επιλογή και η ανθρώπινη δραστηριότητα λαμβάνουν χώρα μέσα σ' ένα δυναμικό οικοσύστημα όπου η ανθρώπινη δραστηριότητα δεν είναι παρά ένα μόνο στοιχείο."
(Raymond Murphy, "Sociology as if Nature did not Matter: an Ecological Critique", The British Journal of Sociology)
Αριστοτέλης 385-322 π.Χ.
Ο Αριστοτέλης ένας απο τους μεγαλύτερους Έλληνες φιλοσόφους, ερευνητές και διανοητές, γεννήθηκε στα Στάγειρα της Χαλκιδικής απ' το γιατρό Νικόμαχο και τη Φαιστίδα το 385 π.Χ. Ακολούθησε το χρησμό του Μαντείου των Δελφών -του Πυθοί θεού χρήσαντος αυτώ φιλοσοφείν Αθήνησι- σπούδασε φιλοσοφία υπό τον Πλάτωνα στην Αθήνα και δίδαξε στην Ακαδημία (367 - 384 π.Χ.). Το 348 π.Χ., μετά το θάνατο του Πλάτωνα, πήγε μαζί με τον Ξενοκράτη στον Άσσο της Μικράς Ασίας και δίδαξε φιλολσοφία και επιστημονικά μαθήματα σε ευρύ κύκλο ακροατών. Το 345 π.Χ. ίσως ύστερα από πρόσκληση του Θεοφράστου, εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη και έμεινε εκεί διδάσκων μέχρι το 342 π.Χ., που ο Φίλιππος του ανέθεσε τη διαπαιδαγώγηση του δεκατριετούς τότε Αλεξάνδρου.
Το 336 π.Χ., μετά το θάνατο του Φιλίππου, επανήλθε στην Αθήνα και το 335 π.Χ., ίδρυσε μεταξύ Λυκαβηττού και Ιλισσού το "Λύκειο" που εκλήθη και "περίπατος" λόγω των πολλών στοών του Μεγάρου. Το 323 π.Χ., μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, απεσύρθη στην Χαλκίδα, την πατρίδα της μητέρας του, όπου και πέθανε από στομαχικό νόσημα το 322 π.Χ. Τα περισσότερα έργα του Αριστοτέλη έχουν απωλεσθεί. Αυτά που έχουν διασωθεί διακρίνονται σε λογικά, φυσικά, βιολογικά, ψυχολογικά, μεταφυσικά, ηθικά, πολιτικά, τεχνολογικά και προβλήματα.
