Κάτω από τις οπλές
"Ύστερα, τις ειδυλλιακές αυτές εικόνες, τα παραδείσια τοπία, τα διαδέχονταν ξαφνικά δαντικές σκηνές από τις "όχθες της κόλασης", όπως ονόμαζε τον τόπο που αντίκρυζε για μήνες, νύχτα και μέρα, από τη σκοπιά της γέφυρας. Τότε ήταν που για πρώτη φορά μου πέρασε η ιδέα πως ίσως να επρόκειτο για κάτι περισσότερο από μιαν απλή νατουραλιστική περιγραφή των Δημόσιων Σφαγείων, με τις δύο αθλιες χαμοκέλες που τα περιστοίχιζαν πως ίσως να μην ήταν παρά μια ζοφερή αλληγορία της δικτατορίας, για να εκφράσει έτσι τη φρίκη και την απελπισία του για την "εφιαλτική φυλακή" που τον περίμενε, όταν σε λίγες μέρες θα πετούσε από πάνω του τις βασιλικές κορόνες και το μισητό εθνόσημο - το απαίσιο "πουλί της χούντας".
Είναι καιρός πια να σφραγιστεί η παλιά ιστορία, και η στερνή γραφή του Άλκη να κλείσει αυτή την ταπεινή "μπαλάντα των ημιονηγών της δικτατορίας" - εκείνων που ως σήμερα δεν βρήκαν τον καιρό να μιλήσουν ή που δεν θέλησαν ποτέ να μιλήσουν."
Πολλά χρόνια μετά την τελευταία συνάντησή τους - Οκτώβρης του '74 πρέπει να ήταν, σ' ένα ταβερνάκι της Ευαγγελίστριας στη Θεσσαλονίκη - ο απόμαχος πια ηθοποιός Χάρης Φωτίου ανασύρει τα καταχωνιασμένα στρατιωτικά ημερολόγια που του εμπιστεύτηκε τότε ο "εν όπλοις και εν οπλαίς κτηνών" σύντροφος του Άλκης Πολίτης, λίγο πριν εγκαταλείψει για πάντα τη "μητριά πατρίδα" του.
Με όσα η δική του μνήμη διέσωσε και η σχεδόν κρυπτική γραφή του φανέρωσε, αναπαριστά, με θεατρικό μερικές φορές λόγο, εκείνον τον μαύρο χειμώνα του '68 στο κολαστήριο του Κολινδρού, τις παγερές μέρες και νύχτες της " μεγάλης νύχτας " των συνταγματαρχών. Εκπληρώνει, έτσι, έστω και με καθυστέρηση, την υπόσχεση που κάποτε είχε δώσει.
Agamben, Giorgio
Ο Giorgio Agamben είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ιταλικής φιλοσοφίας και πολιτικής θεωρίας. Γεννήθηκε στη Ρώμη το 1942 και σπούδασε Νομικά και φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο της Ρώμης, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή, πάνω στη σκέψη της Σιμόν Βέιλ. Επί δεκαετίες επιμελητής της ιταλικής έκδοσης των Aπάντων του Walter Benjamin. Ο Agamben υπήρξε μαθητής του Martin Heidegger την δεκαετία του 1960 και συνοδοιπόρος με την σκέψη, μεταξύ άλλων, των Guy Debord, Gilles Deleuze, Michel Foucault και Walter Benjamin. Δίδαξε σε σημαντικά πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής. Κεντρική θέση στη σκέψη του καταλαμβάνουν οι έννοιες της "κατάστασης εξαίρεσης", "μορφής ζωής" και "homo sacer".
Έχει συγγράψει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: "La Potenza del pensiero", Neri Pozza, Vicenza 2005· "Homo Sacer", Einaudi, Torino 1995· "Mezzi senza fine. Note sulla politica", Bollati Boringhieri, Torino 1996· Quel che resta di Auschwitz, Bollati Boringhieri, Torino 1998· Il Tempo che resta. Un commento alla Lettera ai Romani, Bollati Boringhieri, Torino 2000· "L'aperto, L'uomo e l'animale", Bollati Boringhieri, Torino 2002· "Profanazioni, Nottetempo", Roma 2005· με τον G. Deleuze το "Bartleby, la formula della creazione", Quodlibet, Macerata 1993, και πρόσφατα το "Il Regno e la Gloria. Per una genealogia teologica dell'economia e del governo", Neri Pozza, 2007.
