Κ. Παρθένης
Η παρούσα έκδοση συνιστά την πρώτη συνολική και εκτεταμένη παρουσίαση της καλλιτεχνικής προσφοράς του Κωστή [Κωνσταντίνου] Παρθένη, η οποία παραμένει μέχρι σήμερα αποσπασματικά μόνο γνωστή, τόσο στο ευρύτερο φιλότεχνο κοινό, στο οποίο πρώτιστα απευθύνεται αυτός ο τόμος, όσο και στη μικρή επιστημονική κοινότητα των ιστορικών της τέχνης στην Ελλάδα.
Ο ζωγράφος με την πολυκύμαντη όσο και θρυλική ζωή, και με την ακόμα περισσότερο πολυσύνθετη καλλιτεχνική δημιουργία, που στην εποχή του αναδείχθηκε σε ηγετική και παραδειγματική μορφή, υπήρξε από τους σημαντικότερους δημιουργούς της ελληνικής τέχνης, με αναμφίβολα καθοριστική παρουσία για το σύνολο της ανέλιξης των εικαστικών τεχνών στον τόπο μας.
Η εκθεσιακή δράση του Παρθένη ταυτίζεται με τη δεξίωση των νεωτερικών καλλιτεχνικών αναζητήσεων του τέλους του 19ου και των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα στην Ελλάδα. Μέσα από τα υψηλής ποιότητας έργα του, παρουσιάστηκαν σχετικά έγκαιρα στον ελληνικό χώρο οι τάσεις του συμβολισμού και της βιεννέζικης Secession, του ιμπρεσιονισμού και του ντιβιζιονισμού, του φωβισμού, στη συνέχεια του κυβισμού, και οριακά, θα έλεγα, της αφαίρεσης, καθώς, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1930, ο Παρθένης παρακολουθούσε με εγρήγορση και αφομοιωτική ικανότητα τις μορφολογικές αναζητήσεις των Ευρωπαίων καλλιτεχνών. Νομίζω όμως πως ευρύτερα, με το έργο του, δεν προσλήφθηκαν απλά οι νεωτερικές τάσεις στην Ελλάδα, αλλά, κάτι ουσιαστικότερο: νομιμοποιήθηκαν εδώ τα θεμελιώδη αισθητικά αίτημα του νεωτερισμού -το αίτημα της μορφικής αυτάρκειας του έργου τέχνης και της συνεχούς ανανέωσης της εικαστικής του γλώσσας. Η μεταφυσικής ροπής ιδιοσυγκρασία του και η αυθεντική μύησή του στις θεοσοφικές αναζητήσεις του τέλους του 20ού αιώνα του επέτρεψαν να αντιληφθεί έγκαιρα το κοινό μυστικιστικό ιδεολογικό υπόβαθρο των πρωτοποριακών αναζητήσεων και, ως εκ τούτου, ήταν σε θέση να αφομοιώσει δημιουργικά τις τεχνοτροπικές μετεξελίξεις, όχι ως ανερμάτιστες υφολογικές τάσεις του συρμού, ως κοινός θυρσοφόρος που επιζητεί την εγχώρια αναγνώριση, αλλά στην εσωτερική τους σημασία, ως μύστης που αναζητεί τη γνώση, τη βίωση και την έκφραση της. [...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
| Τίτλος βιβλίου: | Κ. Παρθένης |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Η ζωή και το έργο του Κωστή Παρθένη |
|---|
| Εκδότης: | Κ. Αδάμ Εκδοτική |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Ματθιόπουλος, Ευγένιος Δ. (Συγγραφέας)
Παρθένης, Κωνσταντίνος, 1878-1967 (Ζωγράφος)
|
|---|
| ISBN: | 9789606689406 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Πανόδετο |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2008 | Διαστάσεις: | 32x25 |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Μαρτυρίες - Βιογραφίες - Αυτοβιογραφίες - Ντοκουμέντα |
|---|
Ιωάννου, Γιώργος, 1927-1985
Ο Γιώργος Ιωάννου (1927-1985) γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1927 στη Θεσσαλονίκη από γονείς πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη και ήταν ο πρωτότοκος από τα τέσσερα παιδιά της μικροαστικής οικογένειάς του. Τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια τα έζησε στη Θεσσαλονίκη, με εξαίρεση το διάστημα της Κατοχής, όταν για να προστατευτούν από τους βομβαρδισμούς, αυτός και τα αδέλφια του κατέφυγαν στη Χαλκιδική και στη συνέχεια στην Αθήνα. Η περίοδος της Κατοχής έχει σημαδέψει έντονα τη ψυχή του και επανέρχεται συχνά στο συγγραφικό του έργο. Το 1947 εισάγεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. απ' όπου αποφοίτησε το 1950. Στη συνέχεια εργάστηκε για λίγο καιρό ως φιλόλογος και τύπωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή τα Ηλιοτρόπια. Το 1954 διορίστηκε βοηθός στην έδρα της Αρχαίας Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Παραιτήθηκε όμως γρήγορα (1955) και προσελήφθη στο Κολλέγιο Αθηνών, όπου δίδαξε ένα χρόνο. Την περίοδο 1956-1959 δίδαξε σε ιδιωτικά γυμνάσια της Αθήνας και της επαρχίας, ενώ παράλληλα ήταν και τακτικός συνεργάτης του περιοδικού Διαγώνιος στο οποίο το 1959 δημοσίευσε 18 ποιήματα. Το 1960 διορίστηκε στη δημόσια εκπαίδευση και τοποθετήθηκε στο Καστρί Κυνουρίας. Το 1961 άρχισε να γράφει τα πρώτα του πεζά έργα και αποσπάστηκε στη Βεγγάζη της Λιβύης όπου ίδρυσε το Ελληνικό Γυμνάσιο. Από τη Λιβύη επέστρεψε στην Κυνουρία το 1963. Το 1964 κυκλοφόρησε το "Για ένα φιλότιμο" το πρώτο του βιβλίο με πεζογραφήματα. Μετά το 1974 έγινε βασικό μέλος της επιτροπής που ετοίμασε το Ανθολόγιο για τα παιδιά του δημοτικού και ο εισηγητής των περισσότερων κειμένων που ανθολογήθηκαν από το 1975 στα Νεοελληνικά αναγνώσματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το 1979 μετατέθηκε ως γυμνασιάρχης στο Καρλόβασι της Σάμου, αλλά παρέμεινε αποσπασμένος στο υπουργείο Παιδείας. Το 1980 ο Ιωάννου κέρδισε το πρώτο κρατικό βραβείο πεζογραφίας για το βιβλίο του "Το δικό μας αίμα". Το 1985 μετά από εγχειρητικό σηψαιμικό σοκ πέθανε στο Σισμανόγλειο νοσοκομείο. Το ποιητικό του έργου εκτός από τα "Ηλιοτρόπια" περιλαμβάνει: "Τα χίλια δέντρα" Διαγώνιος Θεσσαλονίκη 1963, "Τα χίλια δέντρα και άλλα ποιήματα 1954-1963" Ερμής, 1973. Το πεζογραφικό του έργο περιλαμβάνει τα εξής έργα: "Η σαρκοφάγος" Ερμής, Αθήνα 1971· "Η μόνη κληρονομιά", Ερμής, Αθήνα 1974· "Το δικό μας αίμα" Ερμής 1978· "Ομόνοια" Οδυσσέας, Αθήνα 1980· "Επιτάφιος θρήνος" Κέδρος, Αθήνα, 1980· "Κοιτάσματα", Ορέστης, Αθήνα, 1980· "Πολλαπλά κατάγματα" Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα 1980 κ.ά. Θεατρικά: "Το αυγό της κότας" και "Η Μεγάλη Άρκτος" (1981). Μεταφραστικά: Ευριπίδη "Ιφιγένεια η εν Ταύροις", Κέδρος Αθήνα 1969· Τάκιτου: "Γερμανία" (1980)· "Παλατινή Ανθολογία". Στράτωνος: "Μούσα παιδική", Κέδρος, Αθήνα 1980. Φιλολογικά: "Δημοτικά τραγούδια της Κυνουρίας", Διαγώνιος Θεσσαλονίκη, 1965· "Τα δημοτικά μας τραγούδια", Ταχυδρόμος, Αθήνα 1966· "Μαγικά παραμύθια του Ελληνικού λαού", Ταχυδρόμος, Αθήνα, 1966· "Παραλογές", Ερμής Αθήνα 1970· "Καραγκιόζης" (3 τόμοι) Ερμής, Αθήνα 1973· "Παραμύθια του λαού μας" Ερμής, Αθήνα 1973· "Αλεξάνδρεια 1916, Ημερολόγιο Φίλιππου Δραγούμη", Δωδώνη, Αθήνα 1984. Περιοδικά: "Φυλλάδιο", τεύχη 1-6, 1978-1982, τεύχη 7-8. Παιδικά: "Ο Πίκος και η Πίκα", Αθήνα 1986.
