Η διαρκής επανάσταση
Ποιο είναι το νήμα που συνδέει σε ένα κοινό στόχο τις απεργίες των εργατών και τις εξεγέρσεις της νεολαίας στις μεγαλουπόλεις της Δύσης με το κίνημα της αντίστασης στην Παλαιστίνη, το Ιράκ ή το Αφγανιστάν;
Μέσα σ' ένα κόσμο κατακερματισμένο σε ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις και αποικίες, σε χώρες με διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης, η θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης, που διατύπωσε ο Λέον Τρότσκι στις αρχές του περασμένου αιώνα, κατορθώνει να δώσει ενιαίο, συνεκτικό και αποτελεσματικό προσανατολισμό σε όλους αυτούς τους αγώνες. Είναι το εργαλείο για να μην ξεκόβονται σε χωριστά στάδια η πάλη για τη Δημοκρατία, η αντιμπεριαλιστική πάλη και η πάλη για τον Σοσιαλισμό.
"Η Διαρκής Επανάσταση" είναι η στρατηγική για την αντικαπιταλιστική αριστερά και σήμερα που ο χρεοκοπημένος καπιταλισμός έχει απλώσει τα πλοκάμια του σε όλο τον πλανήτη καταδυναστεύοντας και καταστρέφοντας τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
| Τίτλος βιβλίου: | Η διαρκής επανάσταση |
|---|
| Εκδότης: | Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Trotsky, Lev Davidovich, 1879-1940 (Συγγραφέας)
Πίττας, Κώστας (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789607967558 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2010 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Σημείωση: | Επανέκδοση: Εκδόσεις "Αλλαγή", 1975· 1982· 1988. Η έκδοση αυτή βασίζεται στη μετάφραση του 1982 (εκδ.Αλλαγή) με μερικές αλλαγές για την καλύτερη ροή του κειμένου. |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική |
|---|
Καψής, Γιάννης Π., 1929-2017
Ο Γιάννης Π. Καψής, δημοσιογράφος και πολιτικός, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929, αλλά οι ρίζες του, που φτάνουν στην Αγία Παρασκευή του Τσεσμέ, τον έκαναν να νιώθει από μικρός σαν γέννημα θρέμμα της Μικρασίας. Η αγάπη του αυτή εκδηλώθηκε με το πρώτο του βιβλίο, "Χαμένες πατρίδες", που εκδόθηκε το 1960 και έκτοτε επανεκδόθηκε σε αλλεπάλληλες εκδόσεις, έχοντας πλησιάσει τις 100.000 αντίτυπα. Ακολούθησε αργότερα "H μαύρη βίβλος", μια συγκλονιστική συλλογή των καταθέσεων των θυμάτων της Καταστροφής. Τα μυθιστορήματά του "Όταν οι άγγελοι πέθαιναν στη Σμύρνη" και "Τα σμυρνέικα τραγούδια" δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα της πιο τραγικής σελίδας της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ακολουθώντας το επάγγελμα του πατέρα του, μπήκε από την εφηβική ηλικία στη δημοσιογραφία και, ξεκινώντας από βοηθός αστυνομικού ρεπόρτερ, ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του ρεπορτάζ. Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο, δοκίμασε για λίγο τη δικηγορία ως ασκούμενος, αλλά δεν τον τράβηξε. Αφιερώθηκε αποκλειστικά στη δημοσιογραφία, και το 1958 ανέλαβε αρχισυντάκτης του Έθνους μέχρι το 1970, οπότε καταδικάστηκε από το στρατοδικείο της χούντας. Ταυτόχρονα εργαζόταν ως βοηθός ανταποκριτής του Time. Μετά την αποφυλάκισή του εργάστηκε ως β΄ αρχισυντάκτης στο "Βήμα" και στη συνέχεια ως διευθυντής στον "Ταχυδρόμο". Επιστρέφοντας από το Λονδίνο, όπου είχε καταφύγει μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ανέλαβε διευθυντής της εφημερίδας "Τα Νέα". Τον Απρίλη του 1982 ορκίστηκε υφυπουργός Εξωτερικών και αργότερα υπουργός αναπληρωτής Εξωτερικών, έως τον Ιούλιο του 1989.
Έφυγε από τη ζωή στις 13 Νοεμβρίου 2017, σε ηλικία 88 ετών.
