Οικολογική σκέψη και αρχιτεκτονική
Το βιβλίο αυτό, γραμμένο από έναν γνωστό αρχιτέκτονα με τεράστια πείρα πάνω στα σχετικά θέματα, έρχεται να καλύψει την αισθητή έλλειψη κατάλληλων εκδόσεων για τη βιοκλιματική αρχιτεκτονική στην ελληνική βιβλιογραφία, ισορροπώντας ανάμεσα στην εξειδικευμένη γνώση και στην ανάγκη κατανόησης του θέματος από το ευρύτερο κοινό. Στόχος του βιβλίου είναι να δείξει, με όσο γίνεται πιο απλό τρόπο, δύο σημαντικά πράγματα, τα οποία συχνά παρεξηγούνται: Πρώτο, ότι το ζήτημα της «οικο-λογικής» δόμησης δεν είναι ένας ακόμα «-ισμός» της μόδας, αλλά κάτι πολύ πιο μόνιμο και ουσιαστικό. Δεύτερο, ότι η αρχιτεκτονική είναι ενιαία και αδιαίρετη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάθε είδους αρχιτεκτονική είναι αναγκαστικά και αειφόρος. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρουσιάζεται η ιδιαίτερη οπτική γωνία του αρχιτέκτονα στα ζητήματα του βιοκλιματικού σχεδιασμού και η πλούσια σχέση της παράδοσης με τη βιοκλιματική αρχιτεκτονική. Ακολουθεί το κύριο μέρος, χωρισμένο σε δέκα επιμέρους "Λόγους", όπου εξετάζεται διεξοδικά καθεμιά από τις βασικές αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Tα κείμενα συνοδεύει εικονογράφηση από ελληνικά και ξένα παραδείγματα.
| Τίτλος βιβλίου: | Οικολογική σκέψη και αρχιτεκτονική |
|---|
| Εκδότης: | Μέλισσα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Τομπάζης, Αλέξανδρος Ν. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789602043080 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Πανόδετο |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2010 | Διαστάσεις: | 30x25 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Θετικές > Αρχιτεκτονικη, Τοπογραφία, Χαρτογραφία |
|---|
Πολυχρονίδης, Γιώργος
Ο Γιώργος Πολυχρονίδης γεννήθηκε στη Νέα Βύσσα Έβρου στις 27 Μαρτίου του 1956. Πήγε τρία χρόνια στο εξατάξιο γυμνάσιο Ορεστιάδας και μετά ήρθε στην Αθήνα όπου έβγαλε την τεχνική σχολή Ηράκλειτος. Πριν πάει φαντάρος, γνώρισε τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή, οπότε αντί να πάει στον στρατό, με παρότρυνσή του, πήρε αναβολή και ξαναπήγε σχολείο, στις σχολές Δοξιάδη. Eκεί, δεν έμαθε να διακοσμεί εσωτερικούς χώρους ούτε να ζωγραφίζει, γνώρισε όμως τη γυναίκα του, τη Μύριαμ.
Στη συνέχεια φοίτησε στη Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών εκπληρώνοντας το πρώτο του όνειρο που ήταν να γίνει ηθοποιός. Έπαιξε δυο χρονιές στο θέατρο Έρευνας του Δημ. Ποταμίτη αλλά κι από κει έφυγε και προτίμησε το εμπορικό, μουσικό θέατρο. Τη δεκαετία 1980-'90 πήρε μέρος σε κινηματογραφικές ταινίες εκπληρώνοντας το δεύτερο μεγάλο του όνειρο να βγει στο σινεμά. Την ίδια εποχή συμμετείχε σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές.
Στο θέατρο εργάστηκε και ως βοηθός σκηνοθέτη, σκηνοθέτης, βοηθός σκηνογράφου, σκηνογράφος.
Δεν του δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστεί με κάποιο θέατρο πρόζας κι έτσι σιγά-σιγά λίγο το βαρέθηκε ο ίδιος πολύ τον βαρέθηκε εκείνο, παράτησε το εμπορικό θέατρο και μπήκε στο εμπόριο, όπου και έμεινε.
Παραμένει παντρεμένος με την κοπέλα που γνώρισε στη σχολή Δοξιάδη κι έχουν δυο παιδιά.
Το βιβλίο "Ο Κώστας, εγώ κι ο Ταχτσής", το πρώτο του συγγραφικό εγχείρημα είναι ντοκουμέντο, με αυτοβιογραφικά στοιχεία και ελάχιστη μυθοπλασία.
Το "Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ' το ποτάμι" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Οι "Κατάρες" είναι το τρίτο του βιβλίο.
