Ένα δελφίνι στο σαλόνι μας

Bellow Saul
Ο Σωλ Μπέλοου (1915-2005) γεννήθηκε στον Λανσίν του Κεμπέκ από γονείς μετανάστες από τη Ρωσία, και μεγάλωσε στο Μόντρεαλ και το Σικάγο, όπου η οικογένειά του εγκαταστάθηκε οριστικά το 1924. Σπούδασε κοινωνιολογία και ανθρωπολογία στο πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στο αμερικανικό Εμπορικό Ναυτικό. Σε όλη του τη ζωή συνδύασε την πανεπιστημιακή σταδιοδρομία με τη λογοτεχνική δραστηριότητα. Έζησε πολλά χρόνια στην Ευρώπη. Τιμήθηκε με το National Book Award για τα μυθιστορήματα "Οι περιπέτειες του Όγκι Μαρτς" (1953), "Χέρτσογκ" (1964) και "Ο πλανήτης του κυρίου Σάμλερ" (1970). Επίσης τιμήθηκε με το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών για τη νουβέλα του "Seize the Day" ("Άδραξε τη μέρα", 1956) και με το βραβείο Pulitzer για το μυθιστόρημα "Humboldt's Gift" ("Το δώρο του Χάμπολντ"). Το 1976 του απονεμήθηκε το Νόμπελ λογοτεχνίας "για την ανθρώπινη κατανόηση και τη λεπτή ανάλυση του σύγχρονου πολιτισμού που συνδυάζονται στο έργο του". Το 1984 χρίστηκε μέλος της γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής και το 1990 του απονεμήθηκε το Μετάλλιο του Εθνικού Ιδρύματος Βιβλίου για τη συνεισφορά του στα αμερικανικά γράμματα. Άλλα έργα του: "Ο αιωρούμενος άνθρωπος" (1944), "Το θύμα" (1947), "Οι αναμνήσεις του Μόσμπι και άλλες ιστορίες" (1968), "Η κλοπή" (1990), το τελευταίο σημαντικό μυθιστόρημά του, "Ραβελστάιν" (2000) και πολλά θεατρικά έργα, διηγήματα και κριτικά κείμενα. Ο Μπέλοου συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους εκπροσώπους της εβραϊκής αμερικανικής λογοτεχνίας και στους μεγάλους συγγραφείς του 20ου αιώνα.Τα έργα του επηρέασαν βαθιά την αμερικανική λογοτεχνία μετά τον πόλεμο. Οι ήρωές του -ο Όγκι Μάρτς, ο Μόουζες Χέρτσογκ, ο Άρθουρ Σάμλερ, κ.ά.- αποτελούν μια υπέροχη πινακοθήκη ανασφαλών, αστείων, γοητευτικών, απομυθοποιητικών, νευρωτικών και ταυτόχρονα ευφυών παρατηρητών του σύγχρονου αμερικανικού τρόπου ζωής. Το 1993 εγκατέλειψε το αγαπημένο του Σικάγο, "γιατί δεν μπορούσε να περνά μπροστά από τα σπίτια των πεθαμένων φίλων του" και γιατί την πόλη διέτρεχε ένα "βαρύ ρατσιστικό κλίμα". Ένα χρόνο αργότερα κινδύνεψε να πεθάνει από τροφική δηλητηρίαση. Πέθανε από γήρας στις 5 Απριλίου 2005, "διατηρώντας την οξύτητα του πνεύματός του έως το τέλος", όπως είπε στενός του φίλος.