Παξοί, τα νησιά του πάθους
Το κείμενο και οι φωτογραφίες ανήκουν στον συγγραφέα Γιώργο Λεκάκη, ο οποίος μελετά αυτήν την πολυνησία από το 2003 τουλάχιστον...
Το λεύκωμα, το οποίο αποτελείται από 200 έγχρωμες σελίδες μεγάλου σχήματος, διανθίζεται από περισσότερες από 400 φωτογραφίες! Όσον αφορά το κείμενο, εξετάζει την νήσο από την εποχή που το Ιόνιο πέλαγος ονομαζόταν... Κρονία Αλς έως το σήμερα...
Στα 16 κεφάλαιά του θα βρείτε τα πάντα για τους Παξούς, όπως: συγκοινωνία-επικοινωνία, ετυμολογία, λεξαριθμητική (είναι τυχαίο να βγάζουν ίσους πυθμένες όλες οι λέξεις που έχουν χρησιμοποιηθεί ως τοπωνύμια της πολυνησίας: Παξοί-Εριούσσα-Ερικούσα;), έκταση-πληθυσμό, κλίμα, γεωμορφολογία και σεισμούς...
Έως ότου εισέλθουμε στην μυθολογία της περιοχής... Εκεί θα μάθουμε πως η νήσος απεκόπη από την Κέρκυρα με το κτύπημα της κοσμικής τρίαινας του Ποσειδώνος, γιατί ήθελε ένα ιδιαίτερο μέρος να στεγάσει τον έρωτά του με την εκλεκτή της καρδιάς του, την Αμφιτρήτη... Έτσι πήραν το όνομά τους οι Παξοί, από τα (ερωτικά) πάθη του θεού της θάλασσας... Αλλά εδώ θα ακουστεί και η μυστικιστική φωνή "Ο μέγας Παν τέθνηκεν!" ...
Στους Παξούς έχουν βρεθεί λίθινα εργαλεία που χρονολογούνται 100.000 χρόνια πριν από σήμερα... Έπειτα, το βιβλίο περνά στην κυρίως Ιστορία των Παξών: Αυτή "αρχίζει" το 734 π.Χ. με την αποίκηση της Κέρκυρας από τους Κορινθίους... Στην αρχαία νεκρόπολη των Παξών ευρέθη, μεταξύ άλλων, ένα σπάνιο εύρημα: Θαμμένος σκελετός αλόγου (6ου-5ου αι. π.Χ.)!.. Τι δουλειά είχε το αρχαίο άλογο στους Παξούς; Έκτοτε άλογο δεν ξαναέκανε την εμφάνισή του στο νησί έως σήμερα!... Ακολουθεί η τρομερή ναυμαχία Κερκυραίων-Κορινθίων (432 π.Χ.) και η α΄ ναυμαχία των Παξών, η ναυμαχία της Τεύτας των Ιλλυριών, που είχε ως συνέπεια οι Ρωμαίοι να "βάλουν πόδι" για πρώτη φορά στα εσωτερικά της Ελλάδος... Αντώνιος και Κλεποάτρα ίσως περνούσαν κάποιες ήσυχες ερωτικές μέρες στους Παξούς...
Έπειτα, το νησί γνωρίζει διαφόρους κατακτητές: Γότθους, Νορμανδούς, Γενοβέζους, Ενετούς... Ώσπου φθάνουμε στην β΄ ναυμαχία των Παξών (1537): Ο Δόρια νικά τους Οθωμανούς και τερματίζεται η πειρατική σταδιοδρομία του Μπαρμπαρόσα (αργότερα εδώ θα τελειώσει και του πειρατή Πιτσενίνου)... Τα νησιά αποκτούν δικό τους στρατό (1624)... Επανάσταση των Παξινών (1810)... Ο Θ. Κολοκοτρώνης αποβιβάζεται στους Παξούς (1814)... και ο Οδ. Ανδρούτσος υπανδρεύει εδώ την αδελφή του με Παξινό (1820)... Και σιγά-σιγά έρχεται η Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα (1863)...
Ο Αυστριακός δούκας Σαλβατόρ προσαράζει στο νησί και μένει μαγεμένος... Γι' αυτό και παρέμεινε 6 μήνες και έγραψε ένα σπουδαίο σύγγραμμα για τα νησιά, το σπουδαιότερο κείμενο για τους Παξούς του 19ου αι.
Το βιβλίο συνεχίζει με τους επιφανείς άνδρες που ανέδειξαν οι Παξοί (και δεν είναι και λίγοι!): Πρώτος ο πυρπολητής Γεώργιος Ανεμογιάννης, ο Θ. Βελλιανίτης (αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων), ο μουσικός Γιάννης Σπάθας, ο λαϊκός παλαιστής Γιάγκος Αντίοχος "Αμερικάνος", κ.ά. καθηγητές, αθλητές, καλλιτέχνες, επιστήμονες, ποιητές, συγγραφείς...
Και ακολουθεί η λαογραφία των νησιών: Προλήψεις, παροιμίες, βρισιές, κατάρες, ευχές, γλώσσα, ομιλία, μουσική, τραγούδια, χοροί, παραμύθια, έρωτας, γάμος, γέννα, βάπτιση, θάνατος, ενδυμασία, παιγνίδια, αρχιτεκτονική (αξιομνημόνευτες οι στέρνες κι οι ξερολιθιές των Παξών), επαγγέλματα, γιατροσόφια, πανηγύρια, έθιμα, κύκλος του χρόνου, κουζίνα, έως το Διεθνές Φετσιβάλ Μουσικής των Παξών...
Το βιβλίο συνεχίζει με την πανίδα και την χλωρίδα (αξιοσημείωτο ότι εκατοντάδες ελαιόδενδρα είναι ηλικίας άνω των 600 ετών!), την σπουδαία ελαιοκομία στα νησιά, και τον λοιπό πλούτο τους...
Εν τέλει, ταξειδιωτική περιήγηση ανά χωριό, κατά πως μας συνηθίζει ο Γ. Λεκάκης: Γάιος, η γραφική πρωτεύουσα... Και αλφαβητικά: Αργυράτικα, Αρωνάτικα, Βασιλάτικα (με το αρχοντικό των Μποτσαραίων), Βόντζα (περίφημα για το γκρεμό Μουσμούλι και την βραχοκαμάρα τον Τρυπητό ή Ποσειδώνιο), Γεωργουτσάτικα, Γραμματικέικα, Δαλιετάτικα, Καστανίδα (περίφημη για τα δυσπρόσιτα αρχαία σπίτια με πολεμίστρες, που εδώ τα λεν ελληνόσπιτα), Κατσιμάτικα (όπου η οικία της αδελφής του Ανδρούτσου), Κουκούλια, Λάκκα (το βορειότερο χωριό, έναντι της Λευκίμμης Κερκύρας, με φάρο, κ.ά.), Λογγός (με το παλαιό εργοστάσιο σαπωνοποιείο-ελαιουργείο-πυρηνελαιουργείο), Μαγαζιά (με την αρχαία νεκρόπολη, τις λαξευτές στέρνες, την παραλία του Ερημίτη, το Μουσείο Λαδιού), Μακράτικα, Μανεσάτικα, Μαστοράτικα, Μπογδανάτικα (ίσως με ναό του Διονύσου), Μποϊκάτικα, Οζιάς (με χριστιανικές παλαιοβασιλικές κτισμένες επί αρχαίων ναών και ιαματική πηγή), Πλάτανος ή Φουντάνα, Φαναριωτάτικα (με την παλαιότερη στέρνα των Παξών, την "Ελληνικιά", στο χείλος του γκρεμού!) ... Και ακολουθεί περιήγηση για τον γύρο των Παξών...
Και δεν σταματά εδώ η γνωριμία που θέλει να μας κάνει το βιβλίο με τα νησιά. Συνεχίζει με το νησάκι Αντίπαξος, φημισμένο για το καλό κρασί του, αλλά και για τα καθαρά διαυγέστατα νερά του, απ' τα ωραιότερα νερά του κόσμου... Γνωστό και από την κατοίκηση Σουλιωτών, και από τον ιστορικό φάρο του...
Και η περιήγηση της πολυνησίας των Παξών επιμένει με τα άλλα νησιά του συμπλέγματος: Άγ. Νικόλαος (με κάστρο κτισμένο με σχέδια του ντα Βίντσι!), Δασκάλια, Καλτσονήσι, Λιθάρια, Μαρμάρι, Μογγονήσι, Παναγία (με φερώνυμη μονή Ηπειρωτών εκ Βέλιανης)...
Το βιβλίο κλείνει με ένα κεφάλαιο, αφιερωμένο στα "Πετρέλαια της Ελλάδος", εξ αφορμής του πετρελαίου που αναδύεται στον Αντίπαξο. Έχει ως υπότιτλο "Οι αρχαίοι Έλληνες εγνώριζαν για τα πετρέλαια της Θάσου, αλλά και της Πιερίας, της Ζακύνθου, της Ιόππης και της Λιβύης"...
Τέλος, το βιβλίο τεκμηριώνεται από 6 σελίδες βιβλιογραφία, ενώ σε όλο το κείμενο υπάρχουν περισσότερες από 330 υποσημειώσεις-παραπομπές!
| Τίτλος βιβλίου: | Παξοί, τα νησιά του πάθους |
|---|
| Εκδότης: | Ερωδιός |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Λεκάκης, Γιώργος (Συγγραφέας)
Λεκάκης, Γιώργος (Φωτογράφος)
|
|---|
| ISBN: | 9789604541072 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Πανόδετο |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2010 | Διαστάσεις: | 29x25 |
|---|
| Σημείωση: | Πρόλογος: Σπύρος Χ. Μπογδάνος, δήμαρχος Παξών. |
|---|
| Κατηγορίες: | Λευκώματα > Φωτογραφικά
Γενικά Βιβλία > Ταξιδιωτικοί Οδηγοί - Χάρτες > Ελλάδα |
|---|
Μιχαλοπούλου, Αμάντα
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Οκτώβριο του 1966. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και δημοσιογραφία στο Παρίσι. Αρθρογραφούσε επί χρόνια στην εφημερίδα "Καθημερινή" (1990-2008). Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού "Ρεύματα" και τη συλλογή διηγημάτων "Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη"(1994). Έχει γράψει οχτώ μυθιστορήματα και τρεις συλλογές διηγημάτων, με πιο πρόσφατο το μυθιστόρημα "Μπαρόκ" (2018).
Τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω για το "Γιάντες "(1996), το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και το Liberis Liber των Ανεξάρτητων Καταλανών Εκδοτών για το "Θα ήθελα" (2005) καθώς και το Βραβείο Διηγήματος του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για τη "Λαμπερή Μέρα" (2012). Έργα της έχουν ανέβει στο θέατρο και έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες.
Διδάσκει δημιουργική γραφή στην ΠΥΡΝΑ και στην ARTENS κι έχει επιμεληθεί τον συλλογικό τόμο "Το μυστικό", με έργα μαθητών της.
