Μετζικώφ: Θεατρικά ενδύματα και προσωπεία
Από τη σκηνή στο μουσείο
Εκδότης:
Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου
Έτος:
2010
ISBN:
9789607791474
Σελίδες:
119
Εξώφυλλο:
Μαλακό
Εξαντλημένο από τον εκδότη
Μετζικώφ: Θεατρικά ενδύματα και προσωπεία
Το κοστούμι αντιπροσωπεύει για τον Μετζικώφ μια αυτόνομη μορφή τέχνης. Γι' αυτό συχνά θα βρούμε να δημιουργεί μια ενδυματολογική πρόταση που δεν έχει συγκεκριμένο προορισμό. Αρκετές φωτογραφίες σ' αυτό το λεύκωμα διαιωνίζουν τέτοιες εκλάμψεις. Εκεί ο καλλιτέχνης Μετζικώφ αφήνει ελεύθερη την έμπνευσή του να σχεδιάσει μια "φαντασία", ένα όχημα φυγής προς το παρελθόν ή προς το μέλλον, αποκαλύπτοντας τις πολλαπλές δυνατότητες του ταλέντου του. Ενός ταλέντου εύπλαστου, εύστροφου, ικανού να μεταμορφώνεται αδιάκοπα, χωρίς ποτέ να χάσει την ταυτότητά του. Αυτό ακριβώς το στοιχείο, η ταυτότητα του ύφους αποτελεί την αναγκαία και επαρκή συνθήκη για την αυθεντικότητα της δημιουργίας. [...]
(Μαρία Λαμπράκη-Πλάκα, από το εισαγωγικό κείμενο)
[...] Ο Γιάννης Μετζικώφ ανήκει στους ιδιαίτερα επινοητικούς δημιουργούς: ζωγράφος, γλύπτης και σκηνογράφος, μοίρασε τη δημιουργική του δράση με περίσσια σύνεση, κατακτώντας το προσωπικό του ιδίωμα με λογισμό και με όραμα. Με τη ζωγραφική και γλυπτική του κατάφερε να οξύνει την αισθητική μας και να διευρύνει τη σκέψη μας απέναντι στο απέραντο και ανεξερεύνητο μυστήριο του σύμπαντος. Με τα κοστούμια και τα σκηνικά του μας δίδαξε ότι η σκηνογραφία είναι σημαντική για το θέατρο και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ούτε ως "αναγκαίο κακό", ούτε ως "αντιπνευματικό στολίδι" μιας παράστασης. Τα θεατρικά του κοστούμια φανερώνουν την επιθυμία του να εξευγενίσει την ύλη μέσα από τις πιο λεπτές εκφράσεις της τέχνης του, μεγαλώνοντας τον κόσμο του θεάτρου. Κάθε κοστούμι του, με απόλυτη αίσθηση αρμονί9ς, εκφράζει το ρόλο και την αξία του έργου. Τα τελευταία τριάντα χρόνια υπηρετεί το ελληνικό θέατρο με υπευθυνότητα, ακολουθώντας μια εξελικτική διαδρομή, μέσα σ' όλο σχεδόν το φάσμα του αρχαίου ελληνικού δράματος και κορυφαία έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου (Σαίξπηρ, Στρίμπεργκ, Ίψεν, Τσέχωφ. Ανούιγ, Γκαίτε, Πιραντέλλο κ.ά.). Επίσης, παθιασμένα ασχολήθηκε με την όπερα και το χορό: Αριάδνη στην Νάξο, Μάκβεθ, Φεντόρα, Φιντέλιο,Λίμνη των Κύκνων, Μαραθών-Σαλαμίς, Kάvτo Χενεράλ κ.ο.. "ανασταίνοντας" με μοναδική εκφραστική δύναμη, τη δράση και τους ρόλους. [...]
(Τάκης Μαυρωτάς, από το εισαγωγικό κείμενο)
Το κοστούμι αντιπροσωπεύει για τον Μετζικώφ μια αυτόνομη μορφή τέχνης. Γι' αυτό συχνά θα βρούμε να δημιουργεί μια ενδυματολογική πρόταση που δεν έχει συγκεκριμένο προορισμό. Αρκετές φωτογραφίες σ' αυτό το λεύκωμα διαιωνίζουν τέτοιες εκλάμψεις. Εκεί ο καλλιτέχνης Μετζικώφ αφήνει ελεύθερη την έμπνευσή του να σχεδιάσει μια "φαντασία", ένα όχημα φυγής προς το παρελθόν ή προς το μέλλον, αποκαλύπτοντας τις πολλαπλές δυνατότητες του ταλέντου του. Ενός ταλέντου εύπλαστου, εύστροφου, ικανού να μεταμορφώνεται αδιάκοπα, χωρίς ποτέ να χάσει την ταυτότητά του. Αυτό ακριβώς το στοιχείο, η ταυτότητα του ύφους αποτελεί την αναγκαία και επαρκή συνθήκη για την αυθεντικότητα της δημιουργίας. [...]
(Μαρία Λαμπράκη-Πλάκα, από το εισαγωγικό κείμενο)
[...] Ο Γιάννης Μετζικώφ ανήκει στους ιδιαίτερα επινοητικούς δημιουργούς: ζωγράφος, γλύπτης και σκηνογράφος, μοίρασε τη δημιουργική του δράση με περίσσια σύνεση, κατακτώντας το προσωπικό του ιδίωμα με λογισμό και με όραμα. Με τη ζωγραφική και γλυπτική του κατάφερε να οξύνει την αισθητική μας και να διευρύνει τη σκέψη μας απέναντι στο απέραντο και ανεξερεύνητο μυστήριο του σύμπαντος. Με τα κοστούμια και τα σκηνικά του μας δίδαξε ότι η σκηνογραφία είναι σημαντική για το θέατρο και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ούτε ως "αναγκαίο κακό", ούτε ως "αντιπνευματικό στολίδι" μιας παράστασης. Τα θεατρικά του κοστούμια φανερώνουν την επιθυμία του να εξευγενίσει την ύλη μέσα από τις πιο λεπτές εκφράσεις της τέχνης του, μεγαλώνοντας τον κόσμο του θεάτρου. Κάθε κοστούμι του, με απόλυτη αίσθηση αρμονί9ς, εκφράζει το ρόλο και την αξία του έργου. Τα τελευταία τριάντα χρόνια υπηρετεί το ελληνικό θέατρο με υπευθυνότητα, ακολουθώντας μια εξελικτική διαδρομή, μέσα σ' όλο σχεδόν το φάσμα του αρχαίου ελληνικού δράματος και κορυφαία έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου (Σαίξπηρ, Στρίμπεργκ, Ίψεν, Τσέχωφ. Ανούιγ, Γκαίτε, Πιραντέλλο κ.ά.). Επίσης, παθιασμένα ασχολήθηκε με την όπερα και το χορό: Αριάδνη στην Νάξο, Μάκβεθ, Φεντόρα, Φιντέλιο,Λίμνη των Κύκνων, Μαραθών-Σαλαμίς, Kάvτo Χενεράλ κ.ο.. "ανασταίνοντας" με μοναδική εκφραστική δύναμη, τη δράση και τους ρόλους. [...]
(Τάκης Μαυρωτάς, από το εισαγωγικό κείμενο)
| Τίτλος βιβλίου: | Μετζικώφ: Θεατρικά ενδύματα και προσωπεία | ||
|---|---|---|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Από τη σκηνή στο μουσείο | ||
| Εκδότης: | Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου | ||
| Συντελεστές βιβλίου: | Σπυρόπουλος, Τάκης (Φωτογράφος) Μαυρωτάς, Τάκης (Επιμελητής) Μετζικώφ, Γιάννης (Καλλιτέχνης) | ||
| ISBN: | 9789607791474 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2010 | Διαστάσεις: | 29x24 |
| Σημείωση: | Κατάλογος έκθεσης στην Εθνική Πινακοθήκη μεταξύ 14.9. - 14.10.2010, στην Εθνική Γλυπτοθήκη μεταξύ 22.12.2010 - 28.2.2011 και στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων μεταξύ 30.5. - 30.7.2011. ISBN Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων: 978-960-98489-8-5. Εισαγωγικά κείμενα: Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, Τάκης Μαυρωτάς. | ||
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Καλές Τέχνες > Θέατρο | ||
Δεν βρέθηκαν στοιχεία για τον συγγραφέα
Δείτε επίσης:
Είδατε πρόσφατα:
