Ο ερημωτής

Ενδιαίτημα όπου περιφέρονται σαρκία και το καθένα ψάχνει για τον ερημωτή του. Αρκετά μεγάλο ώστε το ψάξιμο να είναι μάταιο. Αρκετά περιορισμένο ώστε κάθε διαφυγή να είναι μάταιη. Εσωτερικό ενός κυλίνδρου καθισμένου, περιμέτρου πενήντα μέτρων και ύψους δεκάξι, χάριν αρμονίας. Φως. Αμυδρό. Κίτρινο. Πανταχού παρόν, λες και τα κάπου δώδεκα εκατομμύρια τετραγωνικά εκατοστά της όλης επιφάνειας βγάζουν το καθένα το φέγγος του. Το αναταράζει ένα λαχάνιασμα, που σταματάει σαν την ανάσα που πάει να σβήσει. Όλοι τότε μαρμαρώνουν. Η διαμονή τους εκεί ίσως πάρει τέλος. Μερικά δευτερόλεπτα, και όλα ξαναρχίζουν. [...]
Τίτλος βιβλίου: | Ο ερημωτής | ||
---|---|---|---|
Τίτλος πρωτότυπου: | Le Dépeupleur/ The Lost Ones | ||
Εκδότης: | Λέσχη | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Beckett Samuel (Συγγραφέας) Δετζώρτζης, Νάσος, 1911-2003 (Μεταφραστής) | ||
ISBN: | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό | |
Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 1983 | Διαστάσεις: | 21x17 |
Σημείωση: | Μετάφραση από τα δύο πρωτότυπα (γαλλικό, 1971 και αγγλικό, 1972). | ||
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία |
Beckett Samuel
Ο Σάμιουελ (Μπάρκλεϊ) Μπέκετ (1906-1989) ήταν ένας πρωτοποριακός, πολύγλωσσος, μουσικόφιλος και εραστής των εικαστικών τεχνών Ιρλανδός συγγραφέας, δραματουργός και σκηνοθέτης, που έζησε στο Παρίσι το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του και έγραψε έργα και στα αγγλικά και στα γαλλικά, τα οποία επίσης μετέφρασε ο ίδιος από τη μία γλώσσα στην άλλη, κάποια και στα γερμανικά. Η δουλειά του, που γινόταν ολοένα πιο αφαιρετική όσο προχωρούσε, αποτελεί μια γυμνή, κωμικοτραγική ματιά στην ανθρώπινη φύση, που συχνά συνδυάζεται με μαύρο και αυτοσαρκαστικό χιούμορ. Ο Μπέκετ ευρέως θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα, ισχυρά επηρεασμένος στην αρχή από τον James Joyce, έναν από τους τελευταίους μοντερνιστές. Ως επιρροή για πολλούς μεταγενέστερους συγγραφείς, ο Μπέκετ κατατάσσεται συχνά και στους πρώτους μεταμοντέρνους καλλιτέχνες. Αποτελεί, επίσης, έναν από τους δραματουργούς το έργο των οποίων ενέπνευσε στον κριτικό τέχνης και αισθητικής Martin Esslin τον αμφισβητούμενο πλέον όρο «Θέατρο του Παραλόγου». Ο Μπέκετ, που μετρά συνολικά 23 θεατρικά έργα, 8 μυθιστορήματα, 8 διηγήματα, 6 ποιητικές συλλογές, 5 ανθολόγια σύντομων ιστοριών, 5 δοκίμια, 7 ραδιοφωνικά σκετς, 7 τηλεοπτικές ταινίες και μία για τον κινηματογράφο, αρκετές μεταφράσεις έργων άλλων λογοτεχνών και τόνους αλληλογραφίας, διακρίθηκε με διάφορες τιμές και το 1969 βραβεύτηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, για «το γράψιμό του που - με νέες φόρμες στο μυθιστόρημα και στο θέατρο - επιτυγχάνει την ανύψωση του ανθρώπου μέσα από την αποδόμησή του».
(Πηγή: "Oblik Editions", 2023)
- Όχι εγώ (2023)
- Μολλόυ (2022)
- Ο Μαλόν πεθαίνει (2022)
- Ο ακατονόμαστος (2022)
- Πρώτος έρωτας (2021)
- Ευτυχισμένες μέρες (2021)
- Προυστ (2020)
- Αυτοί που έχουν χαθεί (2020)
- Μέρφυ (2020)
- Δεύτερο πρόχειρο σχέδιο για ένα θεατρικό (2020)
- Το τέλος (2019)
- Περιμένοντας τον Γκοντό (2017)
- Σύνορα / Όρια (2017)
- Πώς να πω (2010)
- Breath (2010)
- Ο κόσμος και το παντελόνι και Ζωγράφοι του εμποδίου (2008)
- Ευτυχισμένες μέρες (2008)
- Destroy Athens: μια αφήγηση (2007)
- Περιμένοντας τον Γκοντό (2007)
- Μερσιέ και Καμιέ (2006)
- Πώς είναι (2006)
- Μολλόυ (2006)
- Ελευθερία (2006)
- Τέλος του παιχνιδιού. Πράξη χωρίς λόγια (2006)
- Ο Μαλόν πεθαίνει (2005)
- Ποιήματα συνοδευόμενα από σαχλοκουβέντες (2004)
- Κάθαρση και άλλα έργα (2001)
- Πρόζες 1945-1980 (1998)
- Ο ακατονόμαστος (1994)
- Ευτυχισμένες μέρες· ω οι ωραίες μέρες (1994)
- Χωρίς (1992)
- Συριγμοί (1992)
- Η εικόνα (1990)
- Μονόπρακτα (1990)
- Νανούρισμα (1986)
- Τότες που (1985)
- Συντροφιά (1983)