Γιάννης Ρίτσος: Μελετήματα
Το βιβλιάριο αυτό μοιράζεται σε δυο μέρη: προβλεπόμενο το ένα· απρόβλεπτο το άλλο. Στο πρώτο μέρος συντάσσονται έξι μελετήματα, τα δύο από τα οποία δημοσιεύονται εδώ για πρώτη φορά. Τρία από αυτά επιμένουν σε ζητήματα μεθόδου, σκηνοθεσίας και ιδεολογίας στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, ενώ τα άλλα δύο προσηλώνονται σε επώνυμες αρχαιόμυθες συνθέσεις του: στον "Φιλοκτήτη" και στον "Τειρεσία". Μεσολαβούν τα "Μικρά ομηρικά': παραβατικά, μικρής έκτασης ποιήματα, που υπερασπίζονται ευάλωτες μορφές και πράξεις των ομηρικών επών και του επικού κύκλου.
Το απρόβλεπτο Επίμετρο ανακαλεί (αποσπασματικά) την προδρομική εκείνη "Πολυκριτική" για τον Γιάννη Ρίτσο, δημοσιευμένη στο πρώτο τεύχος του περιοδικού "η Συνέχεια" (1973), στην οποία περιλαμβάνονται και δύο πρωτότυπα αυτοσχόλια του ποιητή, που αφορούν ειδικότερα στις συλλογές "Καθρέφτης" και "Θεωρείο", και ομολογούν απερίφραστα την ειρωνική μετατροπή κάποτε του τραγικού στοιχείου σε "γελοιογραφικό παράδοξο", προκειμένου να ανακουφιστούν από το αντικειμενικό βάρος τους ο πόνος και ο φόβος των ανθρώπων στις μέρες μας.
Burgel, Guy
Ο Guy Burgel είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris X - Nanterre, όπου έχει ιδρύσει το Εργαστήριο Αστικής Γεωγραφίας και έχει θεμελιώσει τη συλλογή συγκριτικών μελετών Villes en Parallele (Παράλληλες πόλεις, έως τώρα 40 τεύχη). Είναι συγγραφέας περίπου είκοσι βιβλίων (τα πιο πρόσφατα: "La revanche des villes", Hachette 2006· "Universite, une misere francaise", Hachette 2006 και Dossier Paris, Perrin 2008). Από την αρχή της σταδιοδρομίας του ασχολήθηκε με την Ελλάδα ("Αθήνα, η ανάπτυξη μιας μεσογειακής πρωτεύουσας", Εξάντας 1978· "Η νεοελληνική πόλη", Εξάντας 1989· "Η Ελλάδα μπροστά στην τρίτη χιλιετία", Πάντειο Πανεπιστήμιο 2001). Η συμμετοχή του στο συλλογικό έργο "Histoire de l' Europe urbaine" (Seuil, 2003) αποτελεί σημαντική συνεισφορά για την κατανόηση των πενήντα τελευταίων ετών που άλλαξαν το πρόσωπο των πόλεων της ευρωπαϊκής ηπείρου: δημογραφική αύξηση, περιφερειακή ανάπτυξη, αρχιτεκτονική ανάπτυξη, αρχιτεκτονικοί νεωτερισμοί, τέλος της εκβιομηχάνισης, παγκοσμιοποίηση και αύξηση των κοινωνικών και πολιτικών κινδύνων.
