Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη
Να προσέχεις το βλέμμα περισσότερο από τα λόγια, της έλεγε. Μην κρίνεις από τις πράξεις καθεαυτές. Κοίτα την κρυφή πρόθεση, εκεί είναι η καθαρότητα ή όχι της καρδιάς. Ένας εγωπαθής διαλέγει και ρόλο αγίου, μοιράζει περιουσίες στην ελεημοσύνη. Όμως σκοπός του δεν είναι το έλεος, είναι ο αυτοθαυμασμός, ένας θρίαμβος στους γύρω.
Μην εμπιστεύεσαι τα συναισθήματά σου, ούτε αγαπώ, ούτε δεν αγαπώ μη λες εύκολα. Δε συμπονάς όσο νομίζεις. Συμπονούμε και από ταύτιση, όχι από ανθρωπιά. Είναι ο φόβος μη συμβεί και σε μας το ίδιο κακό και προληπτικά το προβάρουμε. Πάντα εγώ! Ο πλησίον μένει απόμακρη γη. Η ουτοπία του άλλου!
Η ψυχή είναι πανίσχυρη. Μην κολλάς στην ψυχανάλυση, προορίζεται για τις πληγές, μετά χρειάζεσαι την πνευματική περιπέτεια, μόνη σου. Όπως πας σε ορθοπεδικό αν σπάσεις ένα πόδι. Θα δέσει το κάταγμα, δε θα σου μάθει να βαδίζεις, ούτε το δρόμο, ούτε βέβαια τον προορισμό. Η ευθύνη σου είναι αμεταβίβαστη. Ετοιμάσου να με εγκαταλείψεις πριν παραλύσεις στο ντιβάνι μου!
Μιχαηλίδης, Μιχάλης
Ο Μιχάλης Μιχαηλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Είναι απόφοιτος της Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει σπουδάσει σκηνοθεσία κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου, στην Αθήνα. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: "Ο μηχανισμός της σύγχυσης" (Κέδρος 1997, Καστανιώτης 2004), "Η πισίνα των αναμνήσεων" (Κέδρος 1999), "Η σκύλα και το κουτάβι" (Καστανιώτης 2002, βραβείο καλύτερου μυθιστορήματος περιοδικού "Διαβάζω"), "Νυχτερινή διαδρομή" (Καστανιώτης 2006), "Πινακοθήκη τεράτων" (Πατάκης, 2009).
