Εγιάλ Σιβάν
Αν η δουλειά σου είναι να γυρίζεις ταινίες το να δέχεσαι υβριστικά τηλεφωνήματα, απειλές για τη ζωή σου, μια σφαίρα μέσα σε ένα φάκελο στο γραμματοκιβώτιο σου, μάλλον δεν είναι από τα πράγματα που περιμένεις να συμβούν. Όλα τα παραπάνω έχουν συμβεί στον Εγιάλ Σιβάν. Ισως γιατί "η δουλειά" του Εγιάλ Σιβάν είναι κάτι πιο σημαντικό από το να "κάνει ται-νίες". Με οδηγό την αλήθεια του σινεμά και τη φωνή της συνείδησης του, ο ισραηλινός σκηνοθέτης ανέλαβε να παίξει ένα δύσκολο, ακόμη κι επικίνδυνο, όπως αποδεικνύεται, ρόλο. Ανέλαβε μέσω των ταινιών του να υψώσει τη φωνή ενός αντιρρησία απέναντι σε μια καθολικά αποδεκτή "αλήθεια", να στρέψει τη ματιά του στην πλευρά που ελάχιστοι στη χώρα του ενδιαφέρονται να κοιτάξουν. Οι ταινίες του Σιβάν κατηγορήθηκαν ως αντεθνικές από μια μερίδα του συντηρητικού Ισραήλ κι ο ίδιος σαν ένας προβοκάτορας που μισεί την καταγωγή και την πατρίδα του. Το έγκλημα του; Τόλμησε να δείξει την απέναντι πλευρά, αυτή των Παλαιστίνιων, ως κάτι λιγότερο μονοδιάστατο από τη λέξη "εχθρός", να μιλήσει για το Ισραήλ πέρα από τα συνηθισμένα ιδεολογήματα του περιούσιου λαού και την νοοτροπία του θύματος, αποκάλυψε την μηχανή προπαγάνδας που εκμεταλλεύεται κάτι τόσο μικρό όσο ένα πορτοκάλι ή κάτι τόσο τραγικό όσο το Ολοκαύτωμα για να δικαιολο-γήσει και να συντηρήσει μια διαλεκτική ψεμάτων και βίας.
Όμως η περίπτωση του Εγιάλ Σιβάν δεν είναι αυτή ενός προβοκάτορα διψασμένου να προκαλέσει, ή να δημιουργήσει εντυπώσεις, αλλά ακριβώς αντίθετα, ενός στοχαστή που τονίζει το αυτονόητο: τη σημασία του να έχεις αντιρρήσεις του να χρησιμοποιείς ως οδηγό σου τη σκέψη, την αμφιβολία, ακόμη και την κοινή λογική. Το παράδειγμα του είναι αξιοθαύμαστο, κι οι ταινίες του ακόμη περισσότερο: αποκαλυπτικές, αιχμηρές, πνευματώδεις, συχνά συγκλονιστικές, πάντα συναρπαστικές, αποτελούν ιδανικά δείγματα ενός κινηματογράφου που δεν ενδιαφέρεται απλά να καταγράψει ή ακόμη και να ανακαλύψει ή την αλήθεια, αλλά φιλοδοξεί να της δώσει υπόσταση, βήμα, "όπλα". Ενός κινηματογράφου που φιλοδοξεί ν'αλλάξει τον κόσμο. Ή έστω τον τρόπο που σκέφτεται...
Δημήτρης Εϊπίδης, Διευθυντής Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
Οι ταινίες του αφιερώματος:
- Άκαμπατ - Τζάμπερ: Είμαστε περαστικοί
- Ιζκόρ, σκλάβοι της μνήμης
- Ο σπεσιαλίστας, το πορτρέτο ενός σύγχρονου εγκληματία
- Εθνική οδός 181: Θραύσματα ενός ταξιδιού σε Παλαιστίνη - Ισραήλ
- Για την αγάπη του λαού
- Γιάφα, ο μηχανισμός του πορτοκαλιού
- Κοινό κράτος, δυνητική συζήτηση (1)
| Τίτλος βιβλίου: | Εγιάλ Σιβάν |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, 9-18 Μαρτίου 2012 |
|---|
| Εκδότης: | Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)
Sivan, Eyal (Συγγραφέας)
Κερκινός, Δημήτρης (Συγγραφέας)
Rebhandl, Bert (Συγγραφέας)
Munk, Yael (Συγγραφέας)
Porton, Richard (Συγγραφέας)
Raz, Gal (Συγγραφέας)
Ρηγοπούλου Ζωή-Μυρτώ (Μεταφραστής)
Κερκινός, Δημήτρης (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2012 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Σημείωση: | Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία του αφιερώματος στον Εγιάλ Σιβάν που διοργανώθηκε στο πλαίσιο του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης-Εικόνες του 21ου αιώνα, μεταξύ 9-18 Μαρτίου 2012. |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Καλές Τέχνες > Κινηματογράφος
Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > MME |
|---|
Αδραχτάς, Βασίλης
Ο Βασίλης Αδραχτάς γεννήθηκε το 1968 στο Sydney της Αυστραλίας. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1987-1992) και παρακολούθησε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τομέα Φιλοσοφίας - Θρησκειολογίας - Κοινωνιολογίας του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας (1994-1996). Ειδικεύτηκε στη φιλοσοφία της θρησκείας με την εργασία του "Η χρήση της λογικής στο έργο του Ιωάννου Δαμασκηνού: προσεγγίσεις στην Πηγή Γνώσεως" (2001). Το 2005 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Κοινωνιολογίας της Θρησκείας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Δραστηριοποιείται στον εκδοτικό χώρο με μεταφράσεις και επιμέλειες βιβλίων θρησκειολογικού και θεολογικού ενδιαφέροντος, ενώ κατά καιρούς αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο ("Αχαϊκά Χρονικά", "Κυριακάτικη Αυγή", "Αφιέρωμα" και "Ε- Ιστορικά" της "Ελευθεροτυπίας", Βήμα της Κυριακής", "Εξουσία", "Άβατον", "Θεσσαλία", "Βραδυνή" κ.ά.). Υπήρξε διευθυντής σύνταξης των εντύπων "Θεός & Θρησκεία", "Religionsinfo" και "Ορθοδοξία -21ος Αιώνας" (1999-2000). Διευθύνει τη θρησκειολογική σειρά "Θρησκεία και Κοινωνία" των εκδόσεων "Φιλίστωρ" και τη θεολογική σειρά "Σημεία και Τέρατα" των εκδόσεων "Εξάντας". Τέλος, ανήκει στα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών (ΕΘΕ) και συμμετέχει ενεργά στο θρησκειολογικό της σεμινάριο από το 1994. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα καλύπτουν όλους τους κλάδους της θρησκειολογίας, με ιδιαίτερη έμφαση στη γνωσιολογική αποτίμηση της θρησκευτικής εμπειρίας, στην πολιτική θεωρία των θρησκειών, στη σχέση θρησκευτικότητας και σεξουαλικότητας και στην ιεροφανειακή ερμηνεία του πολιτισμού. Από το 2000 είναι εκδότης-διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού "Θρησκειολογία - Ιερά /Βέβηλα", το οποίο κυκλοφορεί σε εξαμηνιαία βάση και αποτελεί το πρώτο ελληνικό έντυπο αυτού του είδους.
