Ρωσικό θέατρο και ελληνική σκηνή (τ.1)
Αν παρακολουθήσει και μελετήσει κάποιος συστηματικά τις σχέσεις της ελληνικής σκηνής με τη ρωσική, σοβιετική και μετασοβιετική δραματουργία, θα πρέπει να θεωρήσει ως ουσιαστική τους αφετηρία την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και να απαριθμήσει παραμέτρους και μηχανισμούς που συντελούν στις διαδικασίες πρόσληψης όσον αφορά τόσο τη συγκρότηση του δραματολογίου των θιάσων και των καλλιτεχνικών συνεργασιών, όσο και τις σκηνικές τύχες των συγγραφέων. Η αυτονόητα επίπονη και χρονοβόρα εύρεση και καταγραφή στοιχείων για περισσότερες από επτακόσιες παραστάσεις ρωσικών έργων της τσαρικής και σοβιετικής περιόδου, που αποτελεί στόχο της παρούσας μελέτης, συνοδεύεται και ολοκληρώνεται μέσα από ερμηνευτικές πρωτοβουλίες και σχόλια που φιλοδοξούν να πλαισιώσουν την παραστασιογραφική συμβολή, η οποία εντάσσεται στο ερευνητικό πεδίο της ιστορίας της παράστασης στο νεοελληνικό θέατρο. Στην επιτομή της εικόνας της πρόσληψης, που επιχειρείται στην παρούσα εισαγωγή, περιγράφονται και εκτιμώνται πολλαπλοί παράγοντες (πολιτιστικά πρότυπα και σημεία αναφοράς, ρωσομαθείς διαμεσολαβητές, θεατρική αγορά και επιταγές του ταμείου). Ως βασικές μονάδες του ερευνητικού σχήματος, θα πρέπει να θεωρηθούν οι ρώσοι συγγραφείς και οι ελληνικές θεατρικές παραστάσεις. Για την εξαγωγή, κατά το δυνατόν, ασφαλών πορισμάτων κατέφυγα σε κάθε διαθέσιμο υλικό τεκμηρίωσης: προγράμματα παραστάσεων, συνεντεύξεις καλλιτεχνών, εκδόσεις έργων, αφιερώματα λογοτεχνικών περιοδικών, αναγγελίες στον Τύπο και θεατρικές κριτικές. Μελέτες πνευματικών ανθρώπων, εκθέσεις, επετειακοί εορτασμοί και εσπερίδες έρχονται να πλαισιώσουν και να νοηματοδοτήσουν, μαζί με τις θεατρικές κριτικές και τις τάσεις τους, τις θεατρικές παραστάσεις. Το καλλιτεχνικό μέγεθος του Άντον Πάβλοβιτς Τσέχοφ, μετά την αργοπορημένη είσοδό του στο δραματολόγιο των ελληνικών θιάσων, αναντίρρητα δεσπόζει. Ακολουθούν σε σημασία απόηχου, σκηνικό ενδιαφέρον, εύρος ζυμώσεων και αριθμητικά δεδομένα, παραστάσεις έργων του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ, διασκευές πεζογραφημάτων του Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι, διασκευές και πρωτότυπα του Λεβ Νικολάγιεβιτς Τολστόι, έργα του Μαξίμ Γκόρκι και του Αλεξέι Νικολάγιεβιτς Αρμπούζοφ.
| Τίτλος βιβλίου: | Ρωσικό θέατρο και ελληνική σκηνή |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Η πρόσληψη της ρωσικής, σοβιετικής και μετασοβιετικής δραματουργίας: Οι παραστάσεις |
|---|
| Εκδότης: | Αιγόκερως |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Κυριακός Κωνσταντίνος (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789603224464 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Θέατρο | Σελίδες: | 317 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Αύγουστος 2012 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Τόμος: | 1/3 | Βάρος (Kg): | 0,54 |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Καλές Τέχνες > Θέατρο |
|---|
Πολυχρονίδης, Γιώργος
Ο Γιώργος Πολυχρονίδης γεννήθηκε στη Νέα Βύσσα Έβρου στις 27 Μαρτίου του 1956. Πήγε τρία χρόνια στο εξατάξιο γυμνάσιο Ορεστιάδας και μετά ήρθε στην Αθήνα όπου έβγαλε την τεχνική σχολή Ηράκλειτος. Πριν πάει φαντάρος, γνώρισε τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή, οπότε αντί να πάει στον στρατό, με παρότρυνσή του, πήρε αναβολή και ξαναπήγε σχολείο, στις σχολές Δοξιάδη. Eκεί, δεν έμαθε να διακοσμεί εσωτερικούς χώρους ούτε να ζωγραφίζει, γνώρισε όμως τη γυναίκα του, τη Μύριαμ.
Στη συνέχεια φοίτησε στη Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών εκπληρώνοντας το πρώτο του όνειρο που ήταν να γίνει ηθοποιός. Έπαιξε δυο χρονιές στο θέατρο Έρευνας του Δημ. Ποταμίτη αλλά κι από κει έφυγε και προτίμησε το εμπορικό, μουσικό θέατρο. Τη δεκαετία 1980-'90 πήρε μέρος σε κινηματογραφικές ταινίες εκπληρώνοντας το δεύτερο μεγάλο του όνειρο να βγει στο σινεμά. Την ίδια εποχή συμμετείχε σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές.
Στο θέατρο εργάστηκε και ως βοηθός σκηνοθέτη, σκηνοθέτης, βοηθός σκηνογράφου, σκηνογράφος.
Δεν του δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστεί με κάποιο θέατρο πρόζας κι έτσι σιγά-σιγά λίγο το βαρέθηκε ο ίδιος πολύ τον βαρέθηκε εκείνο, παράτησε το εμπορικό θέατρο και μπήκε στο εμπόριο, όπου και έμεινε.
Παραμένει παντρεμένος με την κοπέλα που γνώρισε στη σχολή Δοξιάδη κι έχουν δυο παιδιά.
Το βιβλίο "Ο Κώστας, εγώ κι ο Ταχτσής", το πρώτο του συγγραφικό εγχείρημα είναι ντοκουμέντο, με αυτοβιογραφικά στοιχεία και ελάχιστη μυθοπλασία.
Το "Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ' το ποτάμι" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Οι "Κατάρες" είναι το τρίτο του βιβλίο.
