Ο μόνος δρόμος είναι ο δεύτερος δρόμος: Ευρώ ή δραχμή;
Η πορεία που ακολουθεί η χώρα μας εδώ και δεκαετίες και κατέληξε στα Μνημόνια, με τη σκληρή λιτότητα, τις απολύσεις, την καλπάζουσα ανεργία, τη φτώχεια, τα μαγαζιά και τις μικροεπιχειρήσεις που βάζουν λουκέτο, τα σχολειά, τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία που κλείνουν, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, την κατάργηση των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, όλα όσα επιβάλλονται από τις κυβερνήσεις δεσποτικά, βίαια στην κοινωνική πλειονότητα, δεν είναι μοίρα ούτε μονόδρομος.
Είναι το σχέδιο των μεγάλων συμφερόντων -του κεφαλαίου-, των πολιτικών κομμάτων που συνδέονται μ’ αυτά, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ. Είναι το σχέδιο που φορτώνει τα βάρη της δικής τους κρίσης στους εργαζόμενους.
Υπάρχει όμως ο άλλος δρόμος. Αυτός που μπορεί να οδηγήσει στο να βρουν δουλειά οι άνεργοι, να ξεφύγουμε από την εξαθλίωση, να ζήσουν με αξιοπρέπεια οι συνταξιούχοι, να βγει από το τέλμα η νεολαία, να μη χάσουν τα σπίτια τους οι εργαζόμενες οικογένειες, να έχουμε πλήρη, δημόσια και ποιοτική εκπαίδευση, περίθαλψη και ασφάλιση, να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνατότητες του τόπου μας. Είναι το Σχέδιο Β.
Αυτός ο δρόμος περιέχει την άμεση έξοδο από την Ευρωζώνη, για να ανακτηθεί ο έλεγχος της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής. Τη διαγραφή του ληστρικού χρέους. Το πέρασμα στη δημόσια ιδιοκτησία, με λαϊκό έλεγχο, των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας για μια αυτοδύναμη ανάπτυξη, που θα λειτουργεί υπέρ της κοινωνικής πλειονότητας και όχι υπέρ των τραπεζιτών και των μονοπωλιακών ομίλων. Την αναδιανομή του πλούτου προς όφελος αυτών που τον παράγουν. Τη ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ανατροπή κάθε εμποδίου που αυτή βάζει στην ανασυγκρότηση της χώρας μας, στην άσκηση των λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων και στην ευημερία του κόσμου της εργασίας.
Σε πείσμα όσων λένε, σαν σύγχρονοι αυτοκρατορίσκοι, "μετά από το ευρώ η καταστροφή", η πραγματικότητα απαντά ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταστροφή από την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ των Μνημονίων, την εξάρτηση από τις δανειακές "δόσεις", την ασφυκτική λαβή της τρόικας.
| Τίτλος βιβλίου: | Ο μόνος δρόμος είναι ο δεύτερος δρόμος: Ευρώ ή δραχμή; | ||
|---|---|---|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Σχέδιο Β: Ερωτήσεις-απαντήσεις και ανθολόγηση κειμένων | ||
| Εκδότης: | Κοροντζής | ||
| Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας) Μαριόλης, Θεόδωρος (Συγγραφέας) Λαπαβίτσας, Κώστας (Συγγραφέας) Σωτήρης, Παναγιώτης (Συγγραφέας) Πατέλης, Δημήτρης Σ. (Συγγραφέας) Παπουλής, Κώστας (Συγγραφέας) Παπακωνσταντίνου, Πέτρος (Συγγραφέας) Μπελαντής, Δημήτριος (Συγγραφέας) Κατσούλας, Χρήστος (Συγγραφέας) Βατικιώτης, Λεωνίδας (Συγγραφέας) Βασσάλος, Γιώργος (Συγγραφέας) Αλαβάνος Αλέξανδρος (Αλέκος) (Συγγραφέας) Τσουλφίδης Ελευθέριος (Συγγραφέας) | ||
| ISBN: | 9786185042004 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2013 | Διαστάσεις: | 21x14 |
| Σημείωση: | Συγγραφική υπευθυνότητα: "Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής". | ||
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Οικονομία Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική | ||
- Αλαβάνος Αλέξανδρος (Αλέκος) |
- Βασσάλος, Γιώργος |
- Βατικιώτης, Λεωνίδας |
- Κατσούλας, Χρήστος |
- Μπελαντής, Δημήτριος |
- Παπακωνσταντίνου, Πέτρος |
- Παπουλής, Κώστας |
- Πατέλης, Δημήτρης Σ. |
- Σωτήρης, Παναγιώτης |
- Λαπαβίτσας, Κώστας |
- Μαριόλης, Θεόδωρος |
- Τσουλφίδης Ελευθέριος
Αλαβάνος Αλέξανδρος (Αλέκος)
Ο Αλέκος Αλαβάνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Είναι γιος του πρώην βουλευτή της Ένωσης Κέντρου Νικόλαου Αλαβάνου. Σπούδασε στο Οικονομικό Τμήμα Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου της Αθήνας. Την περίοδο 1974-1978, υπήρξε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ και στη συνέχεια μέλος του ΚΚΕ από το οποίο διαχώρισε τη θέση του το 1991 και εντάχθηκε στο Συνασπισμό της Αριστεράς. Είναι ο έλληνας πολιτικός με τη μεγαλύτερη θητεία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (23 χρόνια), αφού από τον Οκτώβριο του 1981 όταν εξελέγη για πρώτη φορά ευρωβουλευτής έδωσε το "παρών" στα έδρανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έως τον Απρίλιο του 2004, όταν αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά την εκλογή του στο ελληνικό κοινοβούλιο. Τον Ιούνιο του 1991, υπήρξε επίσης, ο πρώτος Έλληνας που εξελέγη πρόεδρος πολιτικής ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου, του "Συνασπισμού της Αριστεράς", ενώ τον Ιούλιο του 1994 εξελέγη ξανά αντιπρόεδρος της πολιτικής ομάδας "Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά". Το 1992, μαζί με τους ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ, Παρασκευά Αυγερινό και της ΝΔ, Παναγιώτη Λαμπρία ίδρυσαν τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση "Ελληνικό Καραβάνι Αλληλεγγύης" με σκοπό την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας προς δοκιμαζόμενους από τους πολέμους λαούς και περιοχές. Στις 12 Δεκεμβρίου του 2004, στο 4ο Συνέδριο του Συνασπισμού της Αριστεράς, εξελέγη πρόεδρος του κόμματος. Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες.
Δείτε επίσης:
Είδατε πρόσφατα:
