Αρχές του δικαίου αποδείξεως στην πολιτική δίκη
Εκδότης:
Εκδόσεις Σάκκουλα Α.Ε.
Έτος:
2013
ISBN:
9789604459438
Σελίδες:
199
Εξώφυλλο:
Μαλακό

Τιμή εκδότη:€18,00
Η τιμή μας: €17,10
Αρχές του δικαίου αποδείξεως στην πολιτική δίκη
Κατά τη διαχείριση των πηγών κινδύνου της σύγχρονης τεχνολογίας αυξάνουν οι πιθανότητες δυσχερειών στον καταλογισμό ευθυνών από άστοχες πράξεις ή παραλείψεις και λόγω των αποδεικτικών δυσχερειών. Έτσι, το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα αποδείξεως κινδυνεύει. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο νομικός, είτε θα προχωρήσει στην ανεύρεση λύσεων περιπτωσιολογικά, ισορροπώντας απλώς αντιτιθέμενα συμφέροντα, είτε θα έχει ως αφετηρία αρχές του δικαίου, όπως έχουν καταγραφεί στο Σύνταγμα ή σε νόμους με αφηρημένης διατυπώσεως διατάξεις.
Τη δεύτερη λύση υιοθέτησε το ελληνικό δίκαιο. Το εφικτό του νομικού προσδιορισμού της αποδεικτέας προτάσεως, η σημασία των αποδεικτικών λόγων, η δέσμευση της δικαστικής κρίσεως από τους κανόνες της νοήσεως, το μέτρο αποδείξεως και η κατά κανόνα περιορισμένη, παρά τις αντίθετες διεθνείς τάσεις, ελευθερία του δικαστή στην επιλογή και εκτίμηση μέσων αποδείξεως, καθώς και η σαφής, παρά τη γενικότητα, νομοθετική διάταξη για την αντιμετώπιση ενός non liquet, αποτελούν θέσεις του νομοθέτη που προκάλεσαν ιδιαίτερη συζήτηση και αμφισβήτηση σε θεωρία και νομολογία. Τον προβληματισμό εντείνουν η έλλειψη γενικού νομοθετημένου ορίου στην επιλογή άτυπων αποδεικτικών μέσων, όπως προκύπτει από τη σύγκριση για παράδειγμα των άρθρ. 270 παρ. 2 και 650 παρ 1 ΚΠολΔ.
Στο διάλογο για τα παραπάνω ζητήματα προσπαθεί να συνεισφέρει η παρούσα εργασία.
Κατά τη διαχείριση των πηγών κινδύνου της σύγχρονης τεχνολογίας αυξάνουν οι πιθανότητες δυσχερειών στον καταλογισμό ευθυνών από άστοχες πράξεις ή παραλείψεις και λόγω των αποδεικτικών δυσχερειών. Έτσι, το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα αποδείξεως κινδυνεύει. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο νομικός, είτε θα προχωρήσει στην ανεύρεση λύσεων περιπτωσιολογικά, ισορροπώντας απλώς αντιτιθέμενα συμφέροντα, είτε θα έχει ως αφετηρία αρχές του δικαίου, όπως έχουν καταγραφεί στο Σύνταγμα ή σε νόμους με αφηρημένης διατυπώσεως διατάξεις.
Τη δεύτερη λύση υιοθέτησε το ελληνικό δίκαιο. Το εφικτό του νομικού προσδιορισμού της αποδεικτέας προτάσεως, η σημασία των αποδεικτικών λόγων, η δέσμευση της δικαστικής κρίσεως από τους κανόνες της νοήσεως, το μέτρο αποδείξεως και η κατά κανόνα περιορισμένη, παρά τις αντίθετες διεθνείς τάσεις, ελευθερία του δικαστή στην επιλογή και εκτίμηση μέσων αποδείξεως, καθώς και η σαφής, παρά τη γενικότητα, νομοθετική διάταξη για την αντιμετώπιση ενός non liquet, αποτελούν θέσεις του νομοθέτη που προκάλεσαν ιδιαίτερη συζήτηση και αμφισβήτηση σε θεωρία και νομολογία. Τον προβληματισμό εντείνουν η έλλειψη γενικού νομοθετημένου ορίου στην επιλογή άτυπων αποδεικτικών μέσων, όπως προκύπτει από τη σύγκριση για παράδειγμα των άρθρ. 270 παρ. 2 και 650 παρ 1 ΚΠολΔ.
Στο διάλογο για τα παραπάνω ζητήματα προσπαθεί να συνεισφέρει η παρούσα εργασία.
Τίτλος βιβλίου: | Αρχές του δικαίου αποδείξεως στην πολιτική δίκη | ||
---|---|---|---|
Εκδότης: | Εκδόσεις Σάκκουλα Α.Ε. | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Μανιώτης Δημήτρης Ν. (Συγγραφέας) | ||
ISBN: | 9789604459438 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2013 | Διαστάσεις: | 22x16 |
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Δίκαιο |
Μανιώτης Δημήτρης Ν.
Ο Δημήτρης Μανιώτης είναι ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1954. Το 1976 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ανακηρύχθηκε Διδάκτορας του Albert –Ludwigs Universität, Freiburgi. Br. Germany το1983.
Άλλα έργα του συγγραφέα:
- Όταν ο Απόστολος Παύλος μίλησε στους Αρεοπαγίτες (2023)
- Ψηφιακή τεχνολογία και δίκαιο (2004)
- Η σύναψη της ηλεκτρονικής συμβάσεως και η ευθύνη των παρεχόντων συνδρομή στην κατοχύρωση της γνησιότητας και του αναλλοίωτου των ηλεκτρονικών εγγράφων (2003)
- Η αρχή τηρήσεως της προδικασίας κατά τον κώδικα πολιτικής δικονομίας (1994)
- Η συμβολή των συστημάτων διορισμού και ελέγχου των δικαστικών λειτουργών στην κατοχύρωση της δικαστικής ανεξαρτησίας (1989)