Δημόσιες ιστορίες
Οι "Δημόσιες ιστορίες" γεννήθηκαν σε δίσεκτους καιρούς, όταν έφτασε και γι’ αυτές το πλήρωμα του χρόνου.
Δεκαέξι ιστορίες που αποτυπώνουν καλειδοσκοπικά τα πολλαπλά πρόσωπα του δημόσιου βίου μας. Το αβγό του φιδιού, τον κοινωνικό αυτοματισμό, τη νεύρωση της επιτυχίας, το "ζύγισμα" των ανθρώπων, τον εργασιακό μεσαίωνα, τη φτώχεια που παράγει τυφλή βία, τις διαρκείς διαψεύσεις και ήττες των μαχόμενων ανθρώπων, την απεγνωσμένη αναζήτηση της αγάπης, το πείσμα για ζωή, τις «χωματερές» των ψυχών, τη νόθα ευημερία, τις μάταιες ανθρωποθυσίες, τις αυταπάτες και τη δύναμη της συνήθειας, την πληρωμή παλιών λογαριασμών, το αφόρητο αίσθημα της αδικίας.
Σ’ αυτό το σκηνικό οι ήρωες αντιδρούν άλλοτε παθητικά, άλλοτε δυναμικά, πάντως ανθρώπινα. Το φιλόξενο χέρι, η αλληλεγγύη της κοινότητας, η ανυπότακτη φυγή, η παρηγοριά της τέχνης ιχνογραφούν σκιρτήματα, αγωνίες, απόπειρες διαχείρισης μιας σκληρής και εν πολλοίς α-νόητης πραγματικότητας.
Γαλάτης, Τάσος, 1937-
Ο Τάσος Γαλάτης γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς το Δεκέμβριο του 1937, με καταγωγή από τη Νέα Φιγαλεία της Ολυμπίας. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στο περιοδικό "Πανσπουδαστική" (Απρίλιος 1962). Το πρώτο του βιβλίο "Μυθολογία του δάσους" (1962), χαρακτηρίστηκε από την κριτική "σαν μια παρουσία από τις σπανιότερες μέσα στην παραγωγή των νεοτέρων" (περ. "Διάλογος", τχ. 2, Θεσσαλονίκη 1962). Για το δεύτερο βιβλίο του "Τα παροράματα" (1968), ο Οδυσσέας Ελύτης παρατήρησε: "σπάνια το ποιητικό πρόβλημα αντιμετωπίζεται με τόση σοβαρότητα". Το 2006 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το βιβλίο του "Ανιπτόποδες και Σφενδονήτες". Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά από τον George Thaniel (Γιώργο Δανιήλ). Ο Τάσος Γαλάτης υπηρέτησε ως φιλόλογος σε διάφορα σχολεία του εσωτερικού και του εξωτερικού.
