Αριστοτέλης Ζάχος & Josef Durm
Στο βιβλίο προσεγγίζεται η αρχιτεκτονική των ετών 1890-1914, η οποία δεν έχει επαρκώς μελετηθεί, παρά τη σημασία της, καθώς πρόκειται για το λυκόφως του ιστορισμού και εκλεκτικισμού του 19ου αιώνα και τη χαραυγή της αντιακαδημαϊκής νεωτερικότητας. Η προσέγγιση γίνεται κυρίως μέσα από τη συνεργασία και την ανέκδοτη αλληλογραφία του πρωτοπόρου αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου (Καστοριά 1871-Αθήνα 1939) με τον φιλέλληνα καθηγητή του Josef Durm (Καρλσρούη 1837-1919), η οποία αρχίζει το 1901 και διαρκεί έως την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το περιεχόμενο των επιστολών Durm-Ζάχου θίγει σημαντικά αρχιτεκτονικά, πολεοδομικά, πολιτισμικά και πολιτικά γεγονότα αυτής της εποχής των μεγάλων ζυμώσεων και αλλαγών για τις χώρες των επιστολογράφων. Επιπλέον, το έργο και ο διάλογος των δύο αρχιτεκτόνων άπτονται θεμάτων διαχρονικής αξίας, όπως είναι η πολιτισμική αλληλεπίδραση, το πνεύμα του τόπου (genius loci), η σχέση παράδοσης και νεωτερικότητας, η στερέωση και αναστήλωση ιστορικών μνημείων, τα κριτήρια αξιολόγησης του αρχιτεκτονικού έργου και ο θεσμός των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών.
Διακεκριμένος αρχιτέκτων του ιστορισμού, εξέχων ιστορικός της αρχιτεκτονικής, ακάματος μελετητής της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας και της ιταλικής Αναγέννησης και καθηγητής στη φημισμένη Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου της Καρλσρούης επί μισόν αιώνα (1868-1918), ο Durm ανήκει στους τελευταίους ουμανιστές αρχιτέκτονες της Νότιας Γερμανίας. Αντίθετα, η προσωπικότητα και το έργο του Αριστοτέλη Ζάχου εκφράζουν το νέο πνεύμα των αρχών του 20ού αιώνα. Πρωτοπόρος κήρυκας της «επιστροφής στις ρίζες», άοκνος μελετητής της λαϊκής παράδοσης και συλλέκτης έργων της, δεινός σχεδιαστής και φωτογράφος, ο μαθητής του Durm αναδείχτηκε σε μεταρρυθμιστή της ελληνικής αρχιτεκτονικής από τις παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τον θάνατό του στα 1939.
Η έκδοση αυτή, με το πλήθος των πρωτογενών στοιχείων και τις 377 εικόνες της, δεν απευθύνεται μόνο στους ειδικούς επιστήμονες, αλλά και σε ένα ευρύτερο κοινό που ενδιαφέρεται για τη νεότερη ιστορία της αρχιτεκτονικής, της τέχνης, των ιδεών και του πολιτισμού.
| Τίτλος βιβλίου: | Αριστοτέλης Ζάχος & Josef Durm |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Η αλληλογραφία ενός πρωτοπόρου αρχιτέκτονα με τον μέντορά του, 1905-1914 |
|---|
| Εκδότης: | Ποταμός |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Φεσσά - Εμμανουήλ, Ελένη (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789605450311 | | |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2013 | Διαστάσεις: | 20x20 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία
Επιστήμες > Θετικές > Αρχιτεκτονικη, Τοπογραφία, Χαρτογραφία |
|---|
Χατζηγιαννίδης Βαγγέλης
Ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης γεννήθηκε το 1967 στις Σέρρες. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή της Αθήνας και στη Δραματική Σχολή Βεάκη. Εργάστηκε τρία χρόνια ως ηθοποιός σε παραστάσεις των Θόδωρου Τερζόπουλου, Πέπης Οικονομοπούλου, Γιάννη Τσαρούχη, Μίνωα Βολανάκη, Σταμάτη Φασουλή και του Θεατρικού Οργανισμού Μορφές. Κατοικεί στην Άνω Πεύκη. Το πρώτο του βιβλίο - "Οι τέσσερις τοίχοι", 2000 - τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου του περιοδικού "Διαβάζω", μεταφράστηκε στα ιταλικά (Crocetti Editore 2002), στα γαλλικά (Albin Michel 2003), στα ισπανικά (Editiones Tempora 2004), στα αγγλικά (Marion Boyars 2006) και στα πορτογαλικά (Babel 2010). Στη Γαλλία κέρδισε το βραβείο "Laure Bataillon" ("το καλύτερο ξένο βιβλίο της χρονιάς στην καλύτερη μετάφραση") από κοινού με τον μεταφραστή του Michel Volkovitch ενώ στην Αγγλία έφτασε στην τελική εξάδα για το Independent Foreign Fiction Prize 2007. To δεύτερο μυθιστόρημά του, "Ο φιλοξενούμενος" (Το Ροδακιό), κυκλοφόρησε το 2004 και εκδόθηκε επίσης στα αγγλικά από τις εκδόσεις Marion Boyars, με τίτλο "Stolen Time". Το μονόπρακτο "Μεταμφίεση" (Ιανός, 2004) παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πρόγραμμα θεατρικών μονολόγων της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, το 2003, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάκου, με ερμηνεύτρια τη Ράνια Οικονομίδου, το θεατρικό "Λα Πουπέ" ανέβηκε στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας (2008) και στο ΔΗΠΕΘΕ Σερρών (2012) και το έργο για εφήβους "Στην οθόνη φως" (Το Ροδακιό, 2011) ανέβηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου. Στην πεζογραφική του παραγωγή, ακολούθησαν, η συλλογή διηγημάτων "Φυσικές ιστορίες" (Το Ροδακιό, 2006) και το μυθιστόρημα "Το ελάχιστο ίχνος" (Το Ροδακιό, 2013, που χρηματοδοτήθηκε από το γαλλοελληνικό πρόγραμμα στήριξης συγγραφέων ΕΚΕΒΙ-CNL, 2012-2013). Διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε θεματικές ανθολογίες και έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο και σε λογοτεχνικά περιοδικά.
