Ο κήπος της Γης θνητής
Ζωώδες, σαν σπλάχνο ωμό, εύθραυστα ανάγωγο, μακριά από "μέτρα ασφαλείας" και δοκιμασμένη γραφή με "πισινή", συμβολικά αλληγορικό, επιθετικό, αστικά παρανοϊκό, ευαίσθητο, υπερρεαλιστικά γκροτέσκο και παραδοξολογικό, ερμηνευτικά αμφίσημο, ψυχικά υπερβατικό, "τόπος σύγκλισης" ποιητικής και πεζής γραφής, "Ο Κήπος της Γης Θνητής", μέλι και παγίδα μαζί, παλεύει το ένστικτο της ύπαρξης με τρόπο ονειροπόλο και συνάμα ευφάνταστα λυρικό. Τα αφηγήματα αυτά συνιστούν κομμάτι της "ψυχικής ύλης του Νότου", της ημέτερης ειδικής φωτεινής διάνοιας, της αίσθησης του ζειν και της γραφής που αποπνέει...
Από τις αλάνες, τις φωνές και τις ανοιχτές αυλές των Τζιτζιφιών, στη δεκαετία του εβδομήντα -τόπος εισόδου, λαϊκών μωσαϊκών και χνότων της Ανατολής- εκεί όπου τα πάντα μύριζαν ιδρώτα, "μπαρούτι", κυνηγητό και λάσπη, ο συγγραφέας, έπειτα από μακρόχρονη "κυοφορία", και έχοντας αγκαλιάσει στα χρόνια που ακολούθησαν με σπουδή τον κινηματογράφο και τον πολιτισμό, μέσα από τη συλλογή αυτή, "παραδίδει" στον αναγνώστη τη βιωματική και αισθητική πνοή του μετουσιωμένη σε λόγο. Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα, άρρηκτα δεμένος με τον τόπο που τον "έθρεψε". Η συλλογή Ο Κήπος της Γης Θνητής αποτελεί την πρώτη εκδοτική του εμφάνιση (ή απόπειρα).
Σαΐας-Μαγρίζου Βεατρίκη
Η Βεατρίκη (Μπέττυ) Σαΐας-Μαγρίζου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ζει στη Λάρισα. Είναι παντρεμένη και μητέρα μιας κόρης. Σπούδασε οικονομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έχει δίπλωμα οπτικού. Έχουν κυκλοφορήσει τα μυθιστορήματά της Στην Πολυξένη (1996), Ο Νέστορας που Τόρη τον φώναζε αυτή (1997), Μοιραία ταύτιση (2002) και Το βραχιόλι της φωτιάς (2006, επανέκδοση 2022) από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, Με τα φτερά της ψυχής (2016) από τις Εκδόσεις Αρισταρέτη, τα παραμύθια Ο πρίγκιπας του πλανήτη Βίκτωρ (2011) και Βίκτωρ, ο ταξιδευτής του ουρανού (2014) από τις Εκδόσεις Διάπλαση, καθώς και το παραμύθι Το όνειρο (2023), δίγλωσση έκδοση της Τράπεζας Τροφίμων Θεσσαλίας. Επίσης έχει γράψει τα θεατρικά έργα Η προίκα (2000), που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου (ανέβηκε σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή στο Studio Μαυρομιχάλη με τη Στέλλα Παπαδημητρίου και παίζεται επί σειρά ετών σε μεγάλες πόλεις ανά την Ελλάδα), Το κοινό ταμείο (2001), Η τελευταία βελονιά (2007), Φεγγάρι στον ακάλυπτο (2019) και το θεατρικό αναλόγιο Λεχάιμ – Στη ζωή (2000), που απέδωσαν η Αντιγόνη Βαλάκου και ο Πέτρος Φυσσούν και το 2019 αποδόθηκε στο Φεστιβάλ Ολύμπου.
Έχει συμμετάσχει με κείμενά της στο βιβλίο Νέοι στη δίνη της κατοχικής Ελλάδας (έκδοση της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, 2008). Στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Λάρισας παρουσίαζε την εβδομαδιαία εκπομπή λόγου «Ιστορίες χωρίς τίτλο». Έγραψε το σενάριο της ταινίας Αβραάμ-Αλμπέρτο, που προβλήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 2006, στην Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Κείμενά της διδάσκονται στο τμήμα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Πάντοβα, ενώ προσκλήθηκε να παρουσιάσει το έργο της στην έδρα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Σέλουιν Κόλετζ του Κέιμπριτζ.
Συνεργάστηκε με το λογοτεχνικό περιοδικό του Δήμου Λαρισαίων Γραφή και με άλλα λογοτεχνικά περιοδικά. Επίσης συνεργάζεται με το περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου Αχιλλίου Πόλις.
Στο μυθιστόρημά της Το βραχιόλι της φωτιάς βασίστηκε η ομώνυμη σειρά της ΕΡΤ, σε σενάριο Νίκου Απειρανθίτη και Σοφίας Σωτηρίου και σε σκηνοθεσία Γιώργου Γκικαπέππα.
(Πηγή: "Εκδόσεις Καστανιώτη", 2023)
