Πανούσης, Τζίμης, 1954-2018
Ο Τζίμης Πανούσης (1954-2018) ήταν τραγουδιστής, συνθέτης και ηθοποιός του μουσικού θεάτρου, γνωστός για τo καυστικό και ανατρεπτικό χιούμορ του. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Φεβρουαρίου 1954 από γονείς μικρασιάτες -τον Θεόδωρο και τη Φωτεινή- και μεγάλωσε στο Χολαργό. Το 1973 βρήκε από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκατέλειψε το θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα, αφού προηγουμένως αρνήθηκαν να του παραχωρήσουν άδεια άνευ αποδοχών. Μουσικά αυτοδίδακτος, έκανε τις πρώτες προσπάθειες στο χώρο της μουσικής όταν ακόμα ήταν στο Γυμνάσιο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 σχημάτισε τις "Μουσικές Ταξιαρχίες", που αποτελούνταν από τον ίδιο (φωνή, στίχοι, μουσική) και τους Σπύρο Πάζιο (κιθάρα, synthesizer, έγχορδα), Γιάννη Δρόλαπα (ηλεκτρική κιθάρα), Βαγγέλη Βέκιο (τύμπανα) και Δημήτρη Δασκαλοθανάση (μπάσο). Στη συνέχεια προστέθηκε και ο Βαν Σβάρνας (σαξόφωνο). Η πρώτη εμφάνιση του γκρουπ έγινε τον Ιανουάριο του 1981 στη μπουάτ "Αχ Μαρία", στα Εξάρχεια, ενώ η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά ήταν ο δίσκος "Μουσικές Ταξιαρχίες", το 1982 (ΜINOS/EMI). Νωρίτερα, το 1980, είχε κυκλοφορήσει ως ανεξάρτητη παραγωγή σε κασέτα, το "Disco Tsoutsouni". Ακολούθησαν οι δίσκοι: "Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμάν", 1984, "Hard Core" (ζωντανή ηχογράφηση), 1985. Μετά τον επόμενο δίσκο τους, "Κάγκελα Παντού", 1986, το συγκρότημα διαλύεται και ο Πανούσης αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του, με ένα μεταβαλλόμενο σχήμα μουσικών που περιλαμβάνει μόνο τον Σπύρο Πάζιο από το αρχικό σχήμα. Το 1987 κυκλοφόρησε ο δίσκος του "Χημεία και Τέρατα" (ΜINOS/EMI) και ακολούθησαν οι "Δουλειές του Κεφαλιού"/"The Greatest Kitsch, Live!", 1990 (Music Box), "Ο Ρομπέν των Χαζών", 1992 (Music Box), "Vivere Pericolosamente", 1993 (Warner), "Με Λένε Πόπη" (ζωντανή ηχογράφηση), 2000, "Δείγμα Δωρεάν", περιοδικό "Μετρό", 2002 (CD με ακυκλοφόρητα τραγούδια από τις ζωντανές παραστάσεις του). Τον Ιανουάριο του 2009 κυκλοφόρησε ένα διπλό DVD με την κινηματογράφηση της παράστασης "Της Πατρίδας μου η Σημαία", που δόθηκε στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο το 2008. Την άνοιξη του 2015 οι Μουσικές Ταξιαρχίες ξαναενώθηκαν για μια σειρά εμφανίσεων στο "Κύτταρο", έπειτα από 30 χρόνια απουσίας. Εκτός από τη μουσική, o Πανούσης ασχολήθηκε κατά καιρούς με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Εργάστηκε ως ραδιοφωνικός παραγωγός στους σταθμούς Top FM, Κανάλι 15, Ωχ FM, Flash 9.61, ΣΚΑΪ 100.3, City FM 99.5. Η τηλεοπτική εκπομπή του "Κορίτσια ο Τζίμης" που επρόκειτο να μεταδοθεί το 1995 από την ΕΤ2, "κόπηκε", ωστόσο στιγμιότυπά της παρουσιάστηκαν κατά καιρούς κατά τη διάρκεια τηλεοπτικών του συνεντεύξεων. Εμφανίστηκε στη σειρά "Δέκα Μικροί Μήτσοι" του Λάκη Λαζόπουλου. Στον κινηματογράφο πρωταγωνίστησε στην ταινία "Ο δράκουλας των Εξαρχείων" (1981), του Νίκου Ζερβού, μαζί με τις υπόλοιπες Μουσικές Ταξιαρχίες, και εμφανίστηκε ως γκεστ σταρ στις ταινίες "Ηνίοχος" (1995) του Αλέξη Δαμιανού, "Προστάτης οικογένειας" (1997) του Νίκου Περάκη και "Safe Sex" (1999) των Μ. Ρέππα-Θ. Παπαθανασίου. Ως συγγραφέας, έγραψε και εξέδωσε τα εξής βιβλία: "Η ζάλη των τάξεων" (Γνώσεις, 1989, 40 ιστορίες "ραδιοφωνικής φαντασίας" που ακούστηκαν από την εκπομπή "Δούρειος Ήχος", στον Top FM, την περίοδο 1988-89), "Πικρέ-μικρέ μου αράπη" (Opera, 1990, σαπουνόπερα 22 επεισοδίων που ακούστηκαν από τον "Δούρειο Ήχο" το καλοκαίρι του 1989), "Το κυνήγι της γκόμενας" (Opera, 1992, με 30 σύντομες γυναικείες βιογραφίες), "Υγιεινή διαστροφή" (Opera, 1996, με αφορμή τα 20 χρόνια της καλλιτεχνικής του δημιουργίας, με ένθετο μουσικό CD και το σύνολο των στίχων των τραγουδιών του, συνεντεύξεις του, κ.ά.), "Εναλλακτικός Καζαμίας 2002: Μωρόν λαβέ" (περιοδικό Μετρό, 2002), "Μικροαστική καταστροφή" (Opera, 2005), "Πούστευε και μη ερεύνα" (Opera, 2005), "Ο Στάλιν σκέφτεται για σένα στο Κρεμλίνο" (2010), "Magic Baff, Ο τυφώνας Τζέφρι" (2013). Το 2011 επέστρεψε στη ραδιοφωνία, με την καθημερινή ημίωρη ραδιοφωνική εκπομπή σάτιρας πολιτικών γεγονότων με τίτλο "Δούρειος Ήχος", που άρχιζε με την ατάκα "Αμερικανοτσολιάδες, ελβετόψυχοι, αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι, ελεύθεροι πολιορκημένοι επαγγελματίες, ήλθεν η ώραν σας: Αβάντι πόμολο!" (με μουσική υπόκρουση το "Αβάντι Πόπολο"). Το αναρχικό και αθυρόστομο χιούμορ του έφερε τον Πανούση πολλές φορές αντιμέτωπο με τη λογοκρισία, έως την κατάργησή της το 1984, αλλά και με τη δικαιοσύνη, στην οποία κατηγορήθηκε κατά καιρούς για περιύβριση αρχής, περιύβριση και προσβολή εθνικού συμβόλου, καθύβριση θρησκεύματος, συκοφαντική δυσφήμιση κατά του τραγουδιστή Γιώργου Νταλάρα, κ.ά. - κατηγορίες από τις οποίες απαλλάχθηκε σε όλες τις περιπτώσεις, σε α' ή β' βαθμό, πλην αυτής που αφορούσε τη διαμάχη του με τον Γ. Νταλάρα. Το όνομα του τελευταίου τού απαγορεύτηκε να το αναφέρει στις παραστάσεις του. Τον Ιούνιο του 2017 έλαβε μέρος στην παράσταση της "Ειρήνης" του Αριστοφάνη, στην Επίδαυρο, με το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Κ. Αρβανιτάκη. Τα ξημερώματα του Σαββάτου 2 Δεκεμβρίου 2017, ενώ συμμετείχε σε μουσική παράσταση στο "Κύτταρο", υπέστη κρίση κολπικής μαρμαρυγής και στη συνέχεια καρδιακή ανακοπή κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στο νοσοκομείο. Οι γιατροί όμως κατάφεραν να τον επαναφέρουν, και στις 11 Δεκεμβρίου του τοποθέτησαν βηματοδότη. Ωστόσο η καρδιά του τελικά δεν άντεξε: έφυγε από τη ζωή από ανακοπή, το απόγευμα του Σαββάτου 13 Ιανουαρίου 2018, σε ηλικία 63 ετών.
