Δημοσκοπήσεις και πρόβλεψη των εκλογών στην Ελλάδα 2004-2015
Το βιβλίο των Γιάννη Μαυρή και Γιώργου Συμεωνίδη καλύπτει τρία διακριτά, πλην όμως άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, αντικείμενα: Πρώτο, τις θεωρητικές αφετηρίες και τη μεθοδολογία της πρόβλεψης του εκλογικού αποτελέσματος, με χρήση πολιτικών δημοσκοπήσεων. Δεύτερο, τη διαχρονική παρακολούθηση και ανάλυση της πολιτικής σκηνής και των εκλογικών τάσεων του κομματικού συστήματος της ύστερης Μεταπολίτευσης. Τρίτο, το συγκρουσιακό περιβάλλον και τις συνεχείς πολιτικές αντιπαραθέσεις, που είναι αδιαχώριστες από την εισαγωγή, την καθιέρωση της χρήσης και τη θεσμική ενσωμάτωση των δημοσκοπήσεων στο ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Η εξέλιξη της μεθοδολογίας για την πρόβλεψη του εκλογικού αποτελέσματος, δεν προέκυψε μόνο χάρη στην ερευνητική εμπειρία της Public Issue, αλλά και μέσα από έντονες αντιπαραθέσεις. Οι συχνές δημόσιες διενέξεις, σχετικά με τις δημοσκοπήσεις, που χαρακτηρίζουν την ελληνική περίπτωση, δεν είναι καθόλου τυχαίες. Οφείλονται, αντιθέτως, στον ιδιαίτερα αυξημένο πολιτικό και ιδεολογικό ρόλο που απέκτησαν οι τελευταίες στην Ελλάδα, εξαιτίας της χειραγωγικής χρήσης τους από τα Μέσα Ενημέρωσης και τα πολιτικά κόμματα, στην εποχή της μέσης και της ύστερης Μεταπολίτευσης.
Τα δημοσιευμένα και αδημοσίευτα κείμενα που περιλαμβάνονται στην έκδοση, καλύπτουν χρονικά περίπου την τελευταία δεκαετία (2004-2015). Καταθέτουν έναν θεωρητικό και όχι μόνον απολογισμό μιας 20ετούς και άνω διαδρομής και της μεθοδολογικής εμπειρίας στην πρόβλεψη του εκλογικού αποτελέσματος που αποκτήθηκε, κατά την περίοδο 1994-2015. Το βιβλίο στοχεύει να συμβάλει σε μια νηφάλια κατανόηση των πραγματικών δυνατοτήτων, των δυσχερειών και της χρησιμότητας των δημοσκοπήσεων από το αναγνωστικό κοινό.
Ο τόμος διαρθρώνεται σε τέσσερα μέρη, τα οποία διατηρούν σχετική αυτοτέλεια. Τα δύο πρώτα μέρη του βιβλίου είναι αφιερωμένα στην πρόβλεψη του αποτελέσματος και της εκλογικής γεωγραφίας, που επιχειρήθηκε στις εκλογικές αναμετρήσεις της περιόδου της ύστερης Μεταπολίτευσης, από το 2004 μέχρι σήμερα (2015). Το τρίτο μέρος του τόμου είναι και το πλέον θεωρητικό. Σε αυτό, εκτίθεται ολοκληρωμένα η μεθοδολογία για την πρόβλεψη του εκλογικού αποτελέσματος, που ανέπτυξαν σταδιακά από το 2004 οι συγγραφείς, στηριζόμενοι στην έρευνα του Πολιτικού Βαρόμετρου και στην ερευνητική εμπειρία της εταιρείας Public Issue. Το τέταρτο μέρος του τόμου έχει διαφορετικό αντικείμενο. Συγκεντρώνει τεκμήρια από τις αντιπαραθέσεις, που σφράγισαν, εξ αρχής, την ερευνητική δραστηριότητα της εταιρείας και τη δημοσίευση των δημοσκοπήσεών της.
Επιπλέον, ο τόμος περιλαμβάνει ένα ιδιαίτερα χρηστικό λεξικό όρων που καλύπτει επιστημονικά τις περιοχές της θεωρίας των πιθανοτήτων, της στατιστικής, της θεωρίας χρονολογικών σειρών και της θεωρίας των δημοσκοπήσεων.
Αναστασόπουλος, Γιώργος Ν., 1935-2019
Ο Γιώργος Αναστασόπουλος εννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1935 στην Κηφισιά. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ευρωπαϊκό Συγκριτικό Δίκαιο στο King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και στη δημοσιογραφία στο Medill School of Journalism, του Πανεπιστημίου Northwestern των ΗΠΑ. Διδάκτωρ του δικαίου του Παντείου Πανεπιστημίου. Άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος το 1953 στην Καθημερινή και συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά ως πολιτικός και διπλωματικός συντάκτης, αρθρογράφος κ.ά. Χρημάτισε υπηρεσιακός Υφυπουργός Προεδρίας στις Κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή, 1977 και Γ. Ράλλη, 1981, και πρόεδρος της διακομματικής επιτροπής των εκλογών του 1981. Εξελέγη ευρωβουλευτής με τη Ν.Δ. το 1984, το 1989 και το 1994. Έχει συγγράψει τα βιβλία "Πρόσκληση του 1992", μαζί με άλλους "Οριζόντια παραγωγή" (1994), "Τάσεις ενόψει της Διακυβερνητικής Διασκέψεως του 1996" (1995), "Διπλή απειλή για το κοινοτικό δίκαιο" (1996) και "Κοινές αρχές για ένα ευρωπαϊκό εκλογικό σύστημα" (1999). Το 2002, εξελέγη Αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής και το 2003, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνοαμερικανικού Επιμορφωτικού Ιδρύματος που διοικεί τα Κολλέγια Αθηνών και Ψυχικού. Από τον Σεπτέμβριο του 2004 ήταν ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO και από τον Οκτώβριο του 2007 και για δύο έτη πρόεδρος της Γενικής Διάσκεψης της UNESCO.
Έφυγε από τη ζωή στις 12 Ιουλίου 2019, σε ηλικία 84 ετών.
