Χρονικά μιας ρευστής κοινωνίας
Κρίση των ιδεολογιών, κρίση των κομμάτων, ξέφρενος ατομικισμός. Αυτός είναι -ως γνωστόν- ο χώρος στον οποίο κινούμαστε· μια ρευστή κοινωνία, όπου δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί ένα πολικό αστέρι (παρόλο που είναι εύκολο να βρεθούν πλήθος αστέρια κι αστεράκια).
Εδώ βρίσκουμε τα πιο οικεία πρόσωπα αυτής της κοινωνίας: τα προσωπεία της πολιτικής, τις εμμονές των ΜΜΕ για ακροαματικότητες που όλα (ή σχεδόν όλα) δείχνουν να συμμερίζονται, τη συμβίωση με τα κινητά μας τηλέφωνα, την αγένεια. Και φυσικά, πολλά άλλα που ο Ουμπέρτο Έκο αφηγούνταν τακτικά στη στήλη του La bustina di Minerva.
Είναι μια κοινωνία, η ρευστή κοινωνία, όπου μερικές φορές το μη νόημα φαίνεται να κατατροπώνει τη λογική, με ανεπανάληπτα βεβαίως κωμικά αποτελέσματα, αλλά με συνέπειες όχι ιδιαίτερα καθησυχαστικές. Σύγχυση, αποσύνδεση, κατακλυσμός από έξεις που συχνά αποτελούν απλώς κοινούς τόπους.
"Πάπε Σατάν, πάπε Σατάν αλέπε", έλεγε στην 7η ωδή της Κόλασης, από τη Θεία Κωμωδία, ο Δάντης Αλιγκέρι ανάμεσα στον θαυμασμό, στον πόνο, στην οργή, στην απειλή και ίσως στην ειρωνεία.
| Τίτλος βιβλίου: | Χρονικά μιας ρευστής κοινωνίας |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Pape satan aleppe |
|---|
| Εκδότης: | Ψυχογιός |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Eco, Umberto, 1932-2016 (Συγγραφέας)
Καλλιφατίδη, Έφη, 1954-2018 (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9786180117707 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2016 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Δοκίμιο |
|---|
Τομαράς Νίκος
Ο Νίκος Τομαράς ξεκίνησε τις σπουδές του με τα Παιδαγωγικά, συνέχισε στη Νομική Σχολή που δεν ολοκλήρωσε καθότι τον κέρδισε η αγάπη του για τα παιδιά. Μετά τη μετεκπαίδευσή του στο Μαράσλειο Διδασκαλείο του Πανεπιστημίου Αθηνών, ειδικεύτηκε σε προγράμματα διάγνωσης και αποκατάστασης Ειδικών Μαθησιακών Διαταραχών. Ακολούθησαν οι σπουδές του στη Συμβουλευτική και Ψυχοθεραπεία.
Οι υπέρτατες ανησυχίες του η Ελευθερία, η Μοναξιά, η Απουσία Νοήματος και ο Θάνατος. Επιλέγει τη ροή της ζωής χωρίς να παγιδεύεται στον πόνο και στην ευχαρίστηση.
