Παραμύθια των αδερφών Γκριμ
"Ο βασιλιάς βάτραχος":
Μια φορά κι έναν καιρό, όταν ακόμα έκαναν ευχές, ζούσε ένας βασιλιάς που όλες οι κόρες του ήταν όμορφες, μα η πιο μικρή του ήταν η ομορφότερη. Αφού κι ο ήλιος, που είδε τόσες και τόσες, στεκόταν από πάνω της και θαύμαζε την ομορφιά της. Κοντά στον πύργο του βασιλιά ήταν ένα μεγάλο και σκοτεινό δάσος, κι εκεί, κάτω από μια γέρικη φλαμουριά, βρισκόταν ένα πηγάδι. Όταν έκανε πολλή ζέστη, η κόρη του βασιλιά έμπαινε στο δάσος και καθόταν στην άκρη του δροσερού πηγαδιού. Κι όταν βαριόταν που δεν περνούσε η ώρα έπαιρνε ένα χρυσό τόπι, το πετούσε ψηλά και το ξανάπιανε. Αυτό ήταν το πιο αγαπημένο της παιχνίδι.
Περιέχονται τα παραμύθια:
- Ο βασιλιάς βάτραχος
- Γάτος και ποντίκι συνεταιρίστηκαν
- Το παιδί που δεν μπορούσε ν' ανατριχιάσει και να τρέμει
- Ο λύκος και τα εφτά κατσικάκια
- Ο αδελφούλης και η αδελφούλα
- Η αλητοκουρελαρία
- Ραπούντσελ
- Οι τρεις κλώστρες
- Χάνσελ και Γκρέτα
- Το άσπρο φίδι
- Το άχερο, το κάρβουνο και το φασόλι
- Ο ψαράς και η γυναίκα του
- Ο γενναίος ράφτης
- Η κυρά Χούλε
- Τα εφτά κοράκια
- Σταχτοπούτα
- Η ψειρίτσα κι ο ψυλλάκος
- Ο φρόνιμος Γιάννης
- Η σοφή Έλσα
- Ο Κοντορεβιθούλης
- Ο χάρος κουμπάρος
- Ο γάμος της κυραλεπούς
- Οι νάνοι
- Ο μάστρο Σουβλής
- Οι δημοτικοί μουσικάντηδες της Βρέμης
- Τσιχλογένης βασιλιάς
- Το δισάκι, το καπελάκι και το βούκινο
Κιτσίκης Δημήτρης Ν.
Ο Δημήτρης Ν. Κιτσίκης (1935-2021) γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του πρύτανη του Πολυτεχνείου και πολιτικού της αριστεράς, Νίκου Κιτσίκη (1887-1978) και της ελασίτισας και ελληνίδας φεμινίστριας Μπεάτας Κιτσίκη, το γένος Πετυχάκη. Εγκατέλειψε την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, το 1947, καταφεύγοντας στη Γαλλία, όπου σπούδασε σε γαλλικό γυμνάσιο, λύκειο και στη Σορβόννη. Εκεί υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή, το 1962, με τίτλο "Προπαγάνδα και πιέσεις στη διεθνή πολιτική" (στα γαλλικά, εκδόσεις PUF). Από το 1960 έως το 1970 εργάστηκε ως εντεταλμένος ερευνών σε ανώτατα επιστημονικά κέντρα (Institut des Hautes Etudes Internationales, Γενεύη, CERI/FNSP και CNRS, Παρίσι), και αναδείχθηκε από τους γνωστότερους τουρκολόγους. Ασπαζόμενος τον μαοϊσμό, μετά από επανειλημμένα ταξίδια στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, ήδη από το 1958, έλαβε ενεργό μέρος στην εξέγερση του Μάη του 1968 στη Γαλλία και, εξαιτίας της, εξεδιώχθη από το γαλλικό πανεπιστήμιο. Κατέφυγε στον Καναδά, όπου το 1970 εξελέγη τακτικός καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Οττάβα και το 1974 εισήγαγε τις κινεζικές σπουδές. Το 1999 εξελέγη τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας. Στην Ελλάδα υπήρξε εντεταλμένος ερευνών στο ΕΚΚΕ. Στην Τουρκία υπήρξε εντεταλμένος καθηγητής στα πανεπιστήμια Μπογάζιτσι (Κωνσταντινούπολη) και Μπιλκέντ (Άγκυρα). Διετέλεσε σύμβουλος του προέδρου Τουργκούτ Οζάλ και υπήρξε στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, κατά τη διάρκεια της αυτοεξορίας του στο Παρίσι. Ήταν κάτοχος τριών υπηκοοτήτων (ελληνικής, γαλλικής, καναδικής), κάτι που ικανοποιεί τον πανελληνισμό του: θεωρεί ότι ο Έλληνας είναι και πρέπει να είναι πλανητικός. Εκτός από τα βιβλία, διέδιδε τις ιδέες του και μέσω του περιοδικού γεωπολιτικής "Ενιάμεση Περιοχή" (1996- ).
