Άσκηση ζωής
Η άσκηση και ο καρκίνος φαντάζουν έννοιες ασύνδετες έως και αντιθετικές στο µυαλό τόσο του κοινού όσο και ορισµένων επαγγελµατιών υγείας, ως συνέπεια των µύθων και παρανοήσεων που κυριαρχούν. Η αλήθεια όµως είναι πολύ διαφορετική. Η άσκηση είναι ικανή να επιδράσει ευεργετικά στο στάδιο πριν από τη διάγνωση του καρκίνου, στο στάδιο διεξαγωγής αντικαρκινικών θεραπειών, αλλά και στο στάδιο µετά την ίασή του. Το βιβλίο αυτό έρχεται, συγκεντρώνοντας επιστηµονικά δεδοµένα, να απαντήσει σε συχνές ερωτήσεις για τον καρκίνο γενικά, αλλά και για τις δέκα συχνότερες µορφές καρκίνου ειδικά:
Πώς η άσκηση έχει προληπτική ικανότητα εναντίον του καρκίνου; Είναι ασφαλές να ασκούµαι όταν νοσήσω από καρκίνο; Σε ποιο στάδιο πρέπει να ξεκινήσω την άσκηση; Νόσησα, µήπως δεν έχει πλέον αξία η ενασχόλησή µου µε την άσκηση; Ποιες είναι οι ενδεχόµενες σωµατικές αλλαγές, που επιφέρουν οι αντικαρκινικές θεραπείες; Πώς η άσκηση βελτιώνει αυτές τις αλλαγές και προλαµβάνει µελλοντικά προβλήµατα, που προκαλεί η ασθένεια του καρκίνου; Ποιο είδος άσκησης είναι ευεργετικό για τον δικό µου τύπο καρκίνου;
Η "Άσκηση ζωής" καλύπτει ένα σηµαντικό κενό στον χώρο του βιβλίου. Αποσκοπεί µε επιστηµονικά αλλά και κλινικά επιβεβαιωµένες παρατηρήσεις να παρακινήσει σε άσκηση ασθενείς σε οποιοδήποτε στάδιο και είδος καρκίνου, καθώς και άτοµα, που δεν νοσούν, αλλά λόγω κληρονοµικότητας ή του σύγχρονου τρόπου ζωής είναι δυνητικά ασθενείς.
Κεραμεύς Κωνσταντίνος Δ.
Ο Κωνσταντίνος Κεραμεύς (1937-2021) ήταν νομικός, ομότιμος καθηγητής Πολιτικής δικονομίας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Έλαβε πτυχίο Νομικής από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1960) και διδακτορικό δίπλωμα από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1962). Βοηθός στην έδρα αστικού δικαίου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εν συνεχεία εντεταλμένος υφηγητής (1967). Τακτικός καθηγητής της έδρας της Πολιτικής Δικονομίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο (1971). Καθηγητής Πολιτικής Δικονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1982) και έπειτα Ομότιμος Καθηγητής στη Νομική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε πολιτική δικονομία, συγκριτικό δίκαιο και δικονομικό διεθνές δίκαιο σε πολλά ξένα Πανεπιστήμια (ιδίως Βερολίνο, Αμβούργο, Tulane, Louisiana State University, Ohio State University, Paris II, Ghent) και έδωσε διαλέξεις σε περίπου 90 ευρωπαϊκά, αμερικανικά και ιαπωνικά Πανεπιστήμια. Επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων του Αμβούργου (1993), Paris ΙΙ (2000), Λιέγης (2003) και Βιέννης (2003). Από το 1994 ήταν τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας (Λονδίνο). Από το 1998 ως το 2006 πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Συγκριτικού Δικαίου. Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διπλωματικές διασκέψεις και άλλες συνόδους. Διατέλεσε πρόεδρος του ΙΚΥ (1992-1995) και πρόεδρος της Academic Cooperation Association (1996-2002). Δίδαξε στην Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης (1997). Συγγραφέας εγχειριδίων, μονογραφιών και ερμηνειών κατ' άρθρον, ιδίως στην ύλη του δικονομικού δικαίου.
