"Ολίγη μπέσα, ωρέ μπράτιμε!": Η τελευταία ώρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου
Μετά από συστηματική μελέτη της βιβλιογραφίας σχετικά με την προσωπικότητα και την εποχή της δράσης και του κατατρεγμού του Οδυσσέα Ανδρούτσου, ενός από τους κορυφαίους στρατηγούς της Παλιγγενεσίας, ο συγγραφέας, εμπνευσμένος από την πιο συγκλονιστική εποχή του βίου του, τον παρουσιάζει σε μια φανταστική δημόσια εξομολόγηση, την τελευταία ώρα της ζωής του, στη φυλακή της Ακρόπολης. Οξυδερκής, με καλλιεργημένη σκέψη και υψηλή στρατηγική και διπλωματική διάνοια, γνώστης τεσσάρων γλωσσών, ο εμβληματικός για τον Αγώνα οπλαρχηγός μιλά σε απλή γλώσσα, ανάμεικτη με πολλά λόγια και λαϊκά στοιχεία καθώς και δάνεια από την τουρκική, την αλβανική και την ιταλική.
Αναλύοντας ο ίδιος τα θετικά και τα αρνητικά του χαρακτήρα του, τις πτυχές της ιδιοσυγκρασιακής του μοναδικότητας, τις αφορμές και τις επιδιώξεις των ανταγωνιστών και των διωκτών του, με λόγο μουσκεμένο απ’ τη στυφή γεύση της προδοσίας, ο Ανδρούτσος επιζητεί την αυτοδικαίωσή του απαντώντας στα βασικά ερωτήματα που αιωρούνται ακόμη, δύο αιώνες αργότερα, παρά την ιστορική αποκατάσταση της προσωπικότητας και του έργου του.
Λοΐζου, Μάρω, 1940-2007
"Ο κόσμος είναι ένα θαύμα και αυτή την αίσθηση του θαύματος προσπαθώ με τα βιβλία μου να μεταδώσω στα παιδιά, στο βαθμό που η τέχνη και το ταλέντο μου μου επιτρέπουν" δήλωνε η Μάρω Λοΐζου. Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1940. Όταν ήταν είκοσι χρονών, μαζί με άλλους πρωτοπόρους καλλιτέχνες, δημιούργησαν ένα τεράστιο πανελλήνιο κίνημα που στόχο είχε την καταπολέμηση της κοινωνικής αδικίας μέσα από αγωνιστικές πολιτιστικές δραστηριότητες. Έργα της εποχής αυτής τρεις ποιητικές συλλογές, στίχοι της που μελοποιήθηκαν και έγιναν τραγούδια, και ποιήματα που απάγγελλαν σε δημόσιους χώρους. Το 1965 παντρεύεται το συνθέτη Μάνο Λοΐζο, με τον οποίο τον επόμενο χρόνο αποκτά την κόρη της Μυρσίνη. Από τότε, διαπιστώνοντας την άνεση και τη χαρά που ένιωθε κάθε φορά που της έφτιαχνε παραμύθια, άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την παιδική λογοτεχνία, με εκπομπές στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, μεταφράσεις παιδικών βιβλίων και συνεργασίες με ανάλογα περιοδικά. Το 1974 εκδίδει το πρώτο της βιβλίο για παιδιά, το "Ήταν και δεν ήταν". Από τότε, εξέδωσε συνολικά 35 βιβλία, άλλα για μικρότερα κι άλλα για μεγαλύτερα παιδιά. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα η φαντασία και η ποιητικότητα. Σχεδόν όλα της τα βιβλία τιμήθηκαν με διάφορα βραβεία και έξι από αυτά έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ολλανδικά και στα αραβικά. Το 1995 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας και το 1998 ήταν υποψήφια της χώρας μας για το Διεθνές Βραβείο Άντερσεν. Το 1998 η Πολιτεία, ως ελάχιστη αναγνώριση του έργου της, της χορήγησε τιμητική σύνταξη. Πέθανε στην Αθήνα στις 20 Αυγούστου 2007, σε ηλικία 67 ετών, έπειτα από μακρόχρονη μάχη με τον καρκίνο.
