Παραμιλητά Ζ΄: Κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου (τ.7)
Τα "μυκονιάτικα" πονήματα στο έργο του Παναγιώτη Κουσαθανά δίνουν τη δυνατότητα στον αναγνώστη να ρίξει ματιές στην αθέατη πλευρά της Μυκόνου, την παλιά και τη νεότερη, την άγνωστη, που την ύπαρξή της ούτε καν υποπτεύεται. Πίσω από την εκτυφλωτική βιτρίνα των τελευταίων πενήντα χρόνων στην ιστορία του νησιού, βιτρίνα στην οποία σωρηδόν και αδιακρίτως εκτίθενται τιμαλφή και ψευδόχρυσα, υπάρχει μια σπηλιά σ’ έναν βράχο, όπου έχει "τρυπώσει" κάτι ανεκτίμητο: η εξόριστη ψυχή του τόπου, ξέπνοη μεν, ζωντανή εντούτοις ακόμη.
Έτσι, στη μόνη γνωστή ιστορία του νησιού για τον περισσότερο κόσμο, εκείνην του μαζικού τουριστικού πανηγυριού, που το διακρίνει το αλισιβερίσι, ο συβαριτισμός, η υπερβολή, ο θόρυβος και η συνακόλουθη κακογουστιά και λεηλασία, ο Π.Κ. προσπαθεί να "ξετρυπώσει" και να αντιπαραθέσει την κρυμμένη στη σπηλιά αδικημένη "ψυχή του τόπου" για την οποία μίλησε προφητικά η σπουδαία Μυκονιάτισσα συγγραφέας Μέλπω Αξιώτη μισόν αιώνα πριν.
Ο ανά χείρας έβδομος εκ μιας σειράς οκτώ τόμων από τα Παραμιλητά, Κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου, περιλαμβάνει ιστορίες για δύο γνωστές πολυφαμελιές και κάποιες ακόμη φυσιογνωμίες του τόπου, περιγραφή της χλωρίδας του, και τέλος κάποιες βιβλιοκρισίες που σχετίζονται με πονήματα για τη Μύκονο. Και σ’ αυτόν τον τόμο, τα κείμενα ακροβατούν με παιγνιώδη τρόπο πάνω στα σχοινιά της επιστημοσύνης, της λογοτεχνίας, ακόμα και του θυμόσοφου χωρατού, που είναι το κατ’ εξοχήν χαρακτηριστικό του Κυκλαδίτη, και ξετυλίγουν μπροστά μας την αληθινή ταυτότητα του πασίγνωστου νησιού, το παρελθόν και το παρόν του, ίσως και το μέλλον του.
Κουσαθανάς Παναγιώτης
Ο Παναγιώτης Κουσαθανάς γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου του 1945 στη Μύκονο, όπου και διαμένει. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Μύκονο (Δημοτικό Σχολείο 1951-1957) και στην Τήνο (Οκτατάξιο Γυμνάσιο, 1957-1963), σπούδασε Αγγλική και Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1963-1968). Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεών του (1968-1971), διέμεινε συνεχώς στη Μύκονο και εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση επί είκοσι έτη (1976-1995). Είναι ποιητής, πεζογράφος και μελετητής και έχει εκδώσει 32 βιβλία. Ποιήματά του και πεζά έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά και Αραβικά. Το έργο του έχει τιμηθεί με το Βραβείο Μαρίας Περ. Ράλλη (1980) και δυο Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας (Χρονικού-Μαρτυρίας το 2003 & Διηγήματος το 2010). Το 2011 του απενεμήθη το Μετάλλιο του Δήμου Μυκόνου και το 2014 το Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών «για το σύνολο του ερευνητικού και συγγραφικού έργου του και την εν γένει προσφορά του στην πνευματική πρόοδο και πολιτισμική προβολή του γενέθλιου τόπου του». Τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι: Ασύνταχτα μένουν τα δύσκολα (Αρχείο μετεωρολογικών, αισθηματικών και λοιπών συμβάντων), 2016, Σπυρίδωνος Παγανέλη, Εις την νήσον, 2017 (επιμ.), Παραμιλητά Δ΄, ΣΤ΄ & Ζ΄, Κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου, 2017-2019, όλα από τις Εκδόσεις Ίνδικτος. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζει για έκδοση τους τρεις υπόλοιπους τόμους των Παραμιλητών (Γ΄, Ε΄ & Η΄), μια βελτιωμένη-συμπληρωμένη δεύτερη έκδοση του από πολλών ετών εξαντλημένου Χρηστικού Λεξικού του Ιδιώματος της Μυκόνου (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 1996), έναν ακόμη τόμο με σύντομα διηγήματα (Σαλοί ανάμεσα στους γνωστικούς) και μια νουβέλα (Μποϊλές ο Μποϊκλής).
(Πηγή: "Εκδόσεις Ίνδικτος", 2022)
