Διδάσκοντας δίγλωσσα παιδιά
Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε όλους όσοι ενδιαφέρονται για το φαινόμενο της γλωσσικής ετερότητας στο σχολικό περιβάλλον (στις ειδικές και στις τυπικές τάξεις) και προτείνει ορισμένες προσεγγίσεις για την παιδαγωγική αντιμετώπισή της, με βάση τη διεθνή έρευνα και εμπειρία.
Βασική αφετηρία μας αποτελεί η αποδοχή της άποψης ότι η κοινωνικοποίηση και η μάθηση μέσω δύο γλωσσών είναι όχι απλώς εφικτές αλλά και επωφελείς σε γνωστικό, γλωσσικό και συναισθηματικό επίπεδο. Επιπλέον, υιοθετούμε την άποψη ότι η παιδαγωγική υποστήριξη των δίγλωσσων παιδιών δεν μπορεί να περιορίζεται στη διδασκαλία της νέας γλώσσας σε ξεχωριστές τάξεις κατά την είσοδό τους στο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά πρέπει και μπορεί να συνεχίζεται στις τυπικές τάξεις: εκεί τα παιδιά αυτά βιώνουν συνθήκες απαιτητικές για τη μάθηση, καθώς προσπαθούν να πετύχουν τόσο γλωσσικούς όσο και ακαδημαϊκούς στόχους. Τέλος, υποστηρίζουμε ότι οι διδακτικές προσεγγίσεις που ενδείκνυνται για την επιτυχημένη ακαδημαϊκή πορεία των δίγλωσσων μαθητών είναι εξίσου αποτελεσματικές και παιδαγωγικά βάσιμες για όλους τους μαθητές. Ως εκ τούτου, μπορούν να υιοθετηθούν ως μια συνολική παιδαγωγική πρόταση για την εγγενή μαθησιακή ετερογένεια της τυπικής τάξης.
Η γλωσσική και πολιτισμική ετερότητα στο σχολείο πράγματι αποτελεί μια πρόκληση για τους εκπαιδευτικούς. Κατά τη γνώμη μας πρόκειται, όμως, για μια πρόκληση-πρόσκληση να αναστοχαστούν πάνω στις παιδαγωγικές τους πρακτικές, να τις αμφισβητήσουν και εν τέλει να τις αναμορφώσουν.
| Τίτλος βιβλίου: | Διδάσκοντας δίγλωσσα παιδιά |
|---|
| Εκδότης: | Πεδίο |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Χατζηδάκη, Ασπασία (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789606350924 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάιος 2020 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Εκπαίδευση > Γενικά
Επιστήμες > Θεωρητικές > Παιδαγωγική |
|---|
Άννινος, Μπάμπης, 1852-1934
Ο Χαράλαμπος ή Μπάμπης Άννινος (Αργοστόλι 1852 - Αθήνα 1934) υπήρξε δημοσιογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς, όπου και εργάστηκε αρχικά ως γραφέας στο τελωνείο μέχρι το 1870, όπου μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να εργαστεί ως υπογραμματέας στην Εισαγγελία Αθηνών και για να επιδοθεί στη λογοτεχνία. Την ίδια χρονιά θα τιμηθεί με εύφημο μνεία στο Βουτσιναίο διαγωνισμό για την πρώτη του ποιητική συλλογή "Λυκαυγές". Αργότερα επιτυγχάνει θέση υπαλλήλου στο Προξενείο της Ρώμης και της Νάπολης. Τελικά επιστρέφει οριστικά στη Αθήνα και αποφασίζει να ασχοληθεί ενεργά με τη δημοσιογραφία το 1878. Από τότε έγραψε σε πολλές εφημερίδες ("Νεολόγος των Αθηνών", "Εφημερίδα") και συνεργάστηκε με περιοδικά έντυπα (φιλολογικό έντυπο Παρνασσού, Ασμοδαίος, Μηνιαία Εικονογραφημένη Ίρις) της εποχής και έγινε γνωστός με διάφορα ψευδώνυμα: Αββακούμ, Ηρώδης Αττικός, Στρεψιάδης, Ρακοσυλλέκτης, Τενεκές κ.α. Υπήρξε από τους ιδρυτές και μόνιμους συντάκτες της εφημερίδας "Το Άστυ" και αρχισυντάκτης της "Καθημερινής". Παράλληλα ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, τη μετάφραση, την ιστοριογραφία και το δοκιμίο, ενώ έγινε ευρύτατα γνωστός για τα εύθυμα θεατρικά του έργα. Ενδεικτικό της επιτυχίας του είναι ότι το μονόπρακτο έργο του "Ζητείται υπηρέτης" επιλέχθηκε για την πρεμιέρα του Βασιλικού Θεάτρου το 1901. Επίσης, χάρη στην κωμική φλέβα του και τα αστεία λογοπαίγνιά του, διακρίθηκε στην συγγραφή επιθεώρησης: τα Παναθήναια (1907) (μουσική Θ. Σακελλαρίδη), σε συνεργασία με τον Γεώργιο Τσοκόπουλο, είχαν τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε οδήγησε τους συγγραφείς στη δημιουργία των Νέων Παναθηναίων και σε μία μόνιμη συνεργασία (με την μετέπειτα προσθήκη στην ομάδα του Πολύβιου Δημητρακόπουλου). Ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, συνιδρυτής της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, πρόεδρος των Εταιρείας Ελλήνων Δραματικών Συγγραφέων και συγγραφέας δημοφιλών θεατρικών έργων, ο πολυγραφότατος Άννινος τιμήθηκε για τη συνεισφορά του στο χώρο των γραμμάτων με βραβεία και διακρίσεις: παράσημο του Σωτήρος (1889), Χρυσούν Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών (1914), Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (1925).
