Το πηγάδι
H Τριλογία είναι η πολεμική φωνή ενός εξεγερμένου νέου των σίξτις. Κι όπως ακριβώς η ροκ μουσική εκείνης της περιόδου, έτσι και η Τριλογία κατόρθωσε, χάρη στην αυθεντικότητα του ύφους της και την καθολικότητα των θεμάτων της, να διατηρήσει αυτή τη φωνή ζωντανή και πάντα ανατρεπτική στο μάκρος του χρόνου.
Στο "Φύλλο", η Φύση εκδικείται τους πρώτους τυχόντες: τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας που συμβιβάζονται με την καταστροφή της.
Στο "Πηγάδι", η Γη εκδικείται εκείνους που την απαρνούνται ασφαλισμένοι στην ψευδαίσθηση της τεχνολογίας.
Στο "Αγγέλιασμα", η Ζωή εκδικείται όσους εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε μια άλλη ζωή.
Το "Φύλλο" είναι ένα μανιφέστο ισοδύναμο της πιο ρηξικέλευθης σύγχρονης Οικολογίας· το "Πηγάδι" είναι μια προφητική παρωδία της μεταβιομηχανικής εποχής με απηχήσεις από το δαντικό Καθαρτήριο· το "Αγγέλιασμα" είναι μια τολμηρή καταγγελία του καπιταλιστικού κόσμου ως καθολικής απάτης.
Σε παράλληλη τροχιά με την "Τριλογία" του Στρατή Τσίρκα και το "Κιβώτιο" του Άρη Αλεξάνδρου, η "Τριλογία" του Βασίλη Βασιλικού καταγράφεται ως ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα της μεταπολεμικής περιόδου στον εικοστό αιώνα.
Τίτλος βιβλίου: | Το πηγάδι |
---|
Εκδότης: | Τόπος |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Βασιλικός Βασίλης (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789604993260 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Σύγχρονη Ελληνική Πεζογραφία | Σελίδες: | 96 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2020 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |

Gogol Nikolaj Vasilievic
Νικολάι Γκόγκολ (1809-1852). Γεννήθηκε στο χωριό Σοροτσίντσι, στην Πολτάβα της κεντρικής Ουκρανίας. Η μητέρα του ήταν απόγονος Πολωνών γαιοκτημόνων και ο πατέρας του Κοζάκος, που είχε γράψει ορισμένα ποιήματα και θεατρικά έργα στα ουκρανικά και στα ρωσικά. Ο Γκόγκολ θεωρείται ο πατέρας του ρωσικού ρεαλισμού, το δε έργο του, με το λυρισμό, το χιούμορ και τη διεισδυτικότητά του, επηρέασε σημαντικά την εξέλιξη της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το 1828 πήγε στην πρωτεύουσα, Πετρούπολη, όπου τον περίμεναν αλλεπάλληλες απογοητεύσεις. Το πρώτο του βιβλίο, "Το ειδύλλιο" (1829), δέχτηκε αρνητικές κριτικές και η προσπάθειά του να γίνει ηθοποιός απέτυχε. Έγινε γνωστός με το βιβλίο "Ο επιθεωρητής" (1836) και η καθιέρωση ήρθε με τις "Νεκρές ψυχές" (1842), που τον έφεραν στην κορυφή των ρωσικών γραμμάτων. Άλλα έργα του είναι: "Το παλτό", "Το ημερολόγιο ενός τρελού", "Τάρας Μπούλμπα", "Η μύτη", "Τα παντρολογήματα", κ.ά.