Δον Κιχώτης (τ.1)
Αυτό που ώθησε τον Θερβάντες να γράψει τον Δον Κιχώτη ήταν, αφενός, η βαθιά και πλατιά γνωριμία του με τη ζωή, κι αφετέρου, η πίστη του πως η λογοτεχνία δεν είναι κάτι για να περνάει η ώρα, παρά κάτι που πρέπει να διδάσκει και να τονώνει τους ανθρώπους, ώστε και αυτοί να τα βγάζουν πέρα με τις δυσκολίες της ζωής, ακολουθώντας σωστούς και ηθικούς τρόπους, και τους συνανθρώπους τους να βοηθάν για τον ίδιο σκοπό.
Εύλογο λοιπόν ήταν να γράψει ένα έργο με το οποίο να καυτηριάζει την αντίληψη που υπήρχε εκείνο τον καιρό πως η λογοτεχνία δεν έχει άλλο προορισμό απ’ το να ψυχαγωγεί και να διασκεδάζει τον κόσμο, όπως ένα τραγούδι ή ένας χορός ή ένα ποτήρι κρασί. Εξ ου κι η μεγάλη διάδοση των βιβλίων της ιπποσύνης, που σ’ όλο σχεδόν το 16ο αιώνα κυριαρχούσαν στο αναγνωστικό και το ακροαστικό κοινό. Και λέμε “ακροαστικό”, διότι η μεγάλη μάζα των ανθρώπων ήταν τότε αγράμματοι, κι ο πολύς κόσμος επικοινωνούσε μ’ ένα ποίημα ή ένα αφήγημα ακούγοντας να το απαγγέλλουν ή να το διαβάζουν άλλοι, απολαμβάνοντάς το με τον ίδιο περίπου τρόπο που απολάμβανε μια θεατρική παράσταση, που εκείνο τον καιρό ήταν περισσότερο ακρόαμα και λιγότερο θέαμα, αφού και σκηνικά δεν υπήρχαν και οι ηθοποιοί κινούνταν ελάχιστα, αν όχι καθόλου, πάνω στη σκηνή.
Κι επειδή και οι ιστορίες και οι ήρωες των βιβλίων της ιπποσύνης ήταν κάτι το οικείο στο ευρύ κοινό, αναγνωστικό ή ακροαστικό, χρησιμοποίησε τα ίδια μέσα μ’ εκείνα, δηλαδή ένα ζευγάρι ιππότη και συνοδού ασπιδοκράτη, που, όπως στα βιβλία της ιπποσύνης, περιφέρεται εδώ κι εκεί, σε μακρινές συνήθως αποστάσεις, και για να κυνηγήσει περιπέτειες, αλλά και για να πολεμήσει την κακία και την αδικία στον κόσμο. Με μία όμως σημαντική διαφορά: ενώ στα βιβλία της ιπποσύνης μια τέτοια περιπέτεια θεωρούνταν εύλογη και φυσική, άσχετο αν στην πραγματικότητα δεν συνέβαινε ποτέ, ο Θερβάντες αισθάνεται την ανάγκη να την δικαιολογήσει, παρουσιάζοντας για ιππότη έναν τρελό, ή έστω μισότρελο, που του ‘χει στρίψει το μυαλό απ’ τα πολλά διαβάσματα και μάλιστα βιβλίων της ιπποσύνης, και για ασπιδοκράτη συνοδό του έναν χαζό, τόσο ώστε να πιστεύει αυτό που του λέει τ’ αφεντικό του, ότι δηλαδή σύντομα θα κατακτήσει ένα νησί στο οποίο θα βάλει αυτόν, δηλαδή το συνοδό, για κυβερνήτη. Κι εδώ που τα λέμε δεν υπάρχει πιο φυσικό κίνητρο για οποιαδήποτε ανθρώπινη ενέργεια, ιδίως αν ο άνθρωπος είναι χαζός, απ’ το συμφέρον.
Μ’ αυτές λοιπόν τις προϋποθέσεις παύει να ‘ναι συμβατικό το ζευγάρι δον Κιχώτη – Σάντσο, κι ο αναγνώστης ή ο ακροατής παρακολουθεί τις περιπέτειές τους σαν κάτι το πιθανό, άρα συναρπαστικό κι ενδιαφέρον. Εύλογες και πιθανές βλέπει επίσης ο αναγνώστης ή ο ακροατής τις παραισθήσεις του δον Κιχώτη, που ορμάει με προτεταμένο δόρυ ή ξεγυμνωμένο σπαθί καταπάνω στον πιο ειρηνικό συναπαντητή του, νομίζοντάς τον για κάποιο γίγαντα ή κάποιο τέρας της φύσεως, κι ας προσπαθεί να τον αποτρέψει ο Σάντσο, που μπορεί να ‘ναι χαζός, δεν έχει όμως τις παραισθήσεις ενός τρελού.
Εκείνο ωστόσο που έχει την πιο μεγάλη αξία στο πεζογράφημα του Θερβάντες είναι οι αναρίθμητοι κι ατέλειωτοι διάλογοι ανάμεσα στον δον Κιχώτη και τον Σάντσο, τον ιππότη και τον ασπιδοκράτη του, τ’ αφεντικό και τον υπηρέτη όχι βέβαια όταν οδεύουν ο ένας πίσω απ’ τον άλλον, ο δον Κιχώτης πάνω στ’ οκνό του άλογο κι ο Σάντσο πάνω στο γάιδαρό του, αλλά όταν κάθονται, είτε για να ξεκουραστούν, είτε για να περάσουν κάπου τη νύχτα τους. Τότε ο δον Κιχώτης γίνεται ο συνετότερος των ανθρώπων, ενώ ο λόγος του είναι γεμάτος γνώσεις και πείρα ζωής. Απ’ την άλλη μεριά παύει να ‘ναι χαζός κι ο Σάντσο, αντίθετα μάλιστα: λέει πράγματα γεμάτα λαϊκή σοφία και τόσο συναρπαστικά μερικές φορές, που αφήνουν ενεό από θαυμασμό και το ίδιο τ’ αφεντικό του. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)
| Τίτλος βιβλίου: | Δον Κιχώτης |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Don Quijote |
|---|
| Εκδότης: | Εξάντας |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Cervantes Saavedra, Miguel de, 1547-1616 (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789604649068 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Απρίλιος 2017 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Τόμος: | 1/2 | Βάρος (Kg): | 0,952 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Κλασική Μεταφρασμένη Λογοτεχνία |
|---|
Σταμάτης, Αλέξης
Ο Αλέξης Σταμάτης γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Μετά από ένα χρόνο στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο κι έκανε μεταπτυχιακά αρχιτεκτονικής και κινηματογράφου στο Λονδίνο. Το 1998 διάβασε ποίηση στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου. Ποίησή του δημοσιεύθηκε στο βρετανικό λογοτεχνικό περιοδικό "Modern Poetry in Translation". Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Ο έβδομος ελέφαντας" (Κέδρος, 1998, β' έκδ. Καστανιώτης, 2016) ("The Seventh Elephant") εκδόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία από τον εκδοτικό οίκο Arcadia Books και στο Μπαγκλαντές. Το δεύτερο "Μπαρ Φλωμπέρ" (Κέδρος, 2000, β' έκδ. Καστανιώτης, 2012) εκδόθηκε στη Γαλλία, την Ιταλία, τη Ρωσία, την Ισπανία, τη Σερβία και (το 2007) στη Μεγάλη Βρετανία, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, ενώ διασκευάστηκε σε σενάριο στο πλαίσιο προγράμματος του ΕΚΚ, με τη συνεργασία του σκηνοθέτη Βασίλη Δούβλη. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Σαν τον κλέφτη μες τη νύχτα", 2002, "Οδός Θησέως", 2003, "Ζωή", 2005, "Μητέρα στάχτη", 2005, "Αμερικάνικη φούγκα", 2006, "Βίλα Κομπρέ", 2008, "Σκότωσε ό,τι αγαπάς", 2009, "Κυριακή" (2011), "Μπορείς να κλάψεις μες στο νερό;" (2012), "Χαμαιλέοντες" (2013), "Μελίσσια" (2014), "Το βιβλίο της βροχής" (2015). Η "Αμερικάνικη φούγκα" κέρδισε το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και εκδόθηκε στις ΗΠΑ. Η "Μητέρα στάχτη" (2005) εκδόθηκε στις ΗΠΑ και στην Τουρκία. Το πρώτο του παιδικό μυθιστόρημα, "Ο Άλκης και ο λαβύρινθος" (2009), τιμήθηκε με το Πρώτο Βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές: "Κόσμος γωνία", Σοκόλης, 1992, "Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων", Καστανιώτης, 1993, "Απλή μέθοδος των τριών", Καστανιώτης, 1995, "Πυκνό τώρα", Ελληνικά Γράμματα, 1999, "Όσο πλησιάζω, το μέλλον απομακρύνεται", Το Ροδακιό, 2002 και "Ποτέ δεν είμαστε μόνοι", Καστανιώτης, 2004. Για τη συλλογή του "Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων", του απονεμήθηκε το 1994 από τον Δήμο Αθηναίων το βραβείο ποίησης στη μνήμη Νικηφόρου Βρεττάκου. Η ίδια ποιητική συλλογή, μαζί με την "Απλή μέθοδο των τριών" και το "Πυκνό τώρα", μεταφράστηκαν στα αγγλικά και κυκλοφορούν από τον εκδοτικό οίκο "Dionysia Press" ("Architecture of Interior Space & The Simple Method of Three", 2001, "Dense Now", 2002). Έχει γράψει το λιμπρέτο σε έργα του μουσικού Θοδωρή Αμπατζή, που παρουσιάστηκαν στο Μέγαρο Μουσικής και στο Θέατρο "Χώρα". Ο μονόλογός του "Τελευταία Μάρθα" παίχτηκε το 2008 στο "Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας". Δυο μονόλογοί του με τίτλο "Γένεση" ανέβηκαν το 2009 στο "Θέατρο Χώρα". Το θεατρικό του έργο "Δακρυγόνα" παρουσιάστηκε το 2010 στο "Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας". Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με περιοδικά και εφημερίδες σε θέματα τέχνης και πολιτισμού. Έχει αντιπροσωπεύσει πολλές φορές την Ελλάδα σε διεθνή λογοτεχνικά συνέδρια και έχει διδάξει Δημιουργική Γραφή στο Κολλέγιο Αθηνών-Ψυχικού και στο Μουσείο Ηρακλειδών. Τελευταία αρθογραφεί στην εφημερίδα "Το Βήμα".
