Φιλελευθερισμός & σοσιαλδημοκρατία
Η οπτική μας για τα δικαιώματα, τους θεσμούς και τα πολιτικά συστήματα –ζητήματα που ενδιαφέρουν, όχι μόνο τον συνταγματολόγο αλλά κάθε ενεργό πολίτη– είναι συνήθως ηθικοπλαστική. Θα προσπαθήσω να τα δω διαφορετικά, με γνώμονα το κατά πόσον διασφαλίζουν αποτελεσματικά την ατομική και συλλογική Ευημερία. Η συγκεκριμένη προσέγγιση επιβεβαιώνει το συνταγματικό μοντέλο που επικράτησε στην Ενωμένη Ευρώπη και προέκυψε από την εξελικτική ώσμωση του φιλελευθερισμού με τη σοσιαλδημοκρατία. Περιγράφω το μοντέλο αυτό ως «σοσιαλδημοκρατικό φιλελευθερισμό» και ως «φιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία» (αν και οι δύο όροι δεν είναι ταυτόσημοι), αντιδιαστέλλοντάς το από τους παραπλανητικούς όρους «κεντροδεξιά» και «κεντροαριστερά». Η ώσμωση φιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας θεράπευσε τα δυο αυτά ρεύματα από τις ουτοπίες τους. Τον πρώτο από τη φενάκη ότι η εξασφάλιση της ελευθερίας αρκεί για να φέρει την ευτυχία στους πάντες, τη δεύτερη από τη φρούδα πεποίθηση πως η κοινωνική ευημερία επιτυγχάνεται με τη διαρκή ενίσχυση των παρεμβατικών εξουσιών του κράτους. Η συνάντησή τους δεν αποτελεί μια ουτοπία, αλλά την πολυπόθητη κατάληξη μιας αμοιβαίας πορείας προς τον συνταγματικό ρεαλισμό.
Στη σύγχρονη, αμφίδρομη εξέλιξή τους, ο κοινωνικά ευαίσθητος φιλελευθερισμός και η αγορακεντρική σοσιαλδημοκρατία επιδιώκουν το ίδιο πράγμα: τη βέλτιστη σχέση μεταξύ ελευθερίας και ισότητας των ανθρώπων. Η ζεύξη τους –προϊόν μιας άλλης σύγκλισης σε φιλοσοφικό επίπεδο, εκείνης του ορθολογισμού με τον ωφελιμισμό– δημιούργησε ό,τι πιο πετυχημένο κατάφερε να εγκαθιδρύσει η Γηραιά Ήπειρος των τόσων Πολέμων και Επαναστάσεων. Είναι επιτακτικά «ορθολογικό» να διαφυλαχθεί, παρά τους κλυδωνισμούς και τις αμφισβητήσεις του σήμερα.
Η ταύτιση του φιλελευθερισμού με τον «νεοφιλελευθερισμό» και της σοσιαλδημοκρατίας με έναν αναποτελεσματικό κρατισμό είναι εσφαλμένη και επικίνδυνη. Καθίσταται αυτοκαταστροφική όταν τέτοιοι αφορισμοί εξακοντίζονται από τους φιλελεύθερους κατά των σοσιαλδημοκρατών και αντίστροφα. Τόσο οι μεν όσο και οι δε απαρνώνται τότε τη μισή όψη της δικής τους, κοινής αλήθειας, διευκολύνοντας την προέλαση των εχθρών τους σε βάρος όλων μας.
| Τίτλος βιβλίου: | Φιλελευθερισμός & σοσιαλδημοκρατία |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Η ορθολογική επιλογή της Ευρώπης |
|---|
| Εκδότης: | Ευρασία |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Δελλής, Γεώργιος Ι. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9786185439255 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2020 | Διαστάσεις: | 23x16 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική |
|---|
Κολιόπουλος Ιωάννης Σ.
Ο Γιάννης Σ. Κολιόπουλος (1942-2022) ήταν καθηγητής ιστορίας των νεώτερων χρόνων στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ήταν επίσης αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου Αίμου, μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Κέντρου Μακεδονικής Ιστορίας και Τεκμηριώσεως (ΚΕΠΙΤ) του Μουσείου Μακεδονικού Aγώνος. Κυριότερα έργα του είναι: "Greece and the British Connection, 1935-1941" (1977), (ελληνική μετάφραση: "Η δικτατορία του Μεταξά και ο πόλεμος του '40", 2005), "Οι ληστές της Kεντρικής Ελλάδος στα μέσα του 19ου αι." (2005), "Brigands with a Cause: Brigandage and Irredentism in Modern Greece 1821-1912" (1987), "Λεηλασία φρονημάτων: Το Μακεδονικό Zήτημα την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου 1941-1949", 2 τόμοι (1994), "Η "πέραν" Ελλάς και οι "άλλοι" Έλληνες. Το σύγχρονο Ελληνικό έθνος και οι ετερόγλωσσοι σύνοικοι Χριστιανοί, 1800-1912" (2003), "Η "πέραν" Ελλάς και οι "άλλοι" Έλληνες" (2003). Τιμήθηκε με το Βραβείο Steven Runciman (1987) και το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1994). Η εισαγωγή δυτικοευρωπαϊκών θεσμών στην Ελλάδα από τον 18ο αιώνα έως τις μέρες μας και τα βόρεια πολιτισμικά και εθνολογικά όρια των Ελλήνων κατά τους νεώτερους χρόνους αποτελούσαν τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα.
