La construction de la figure maternelle dans la mythologie grecque
On traite de la «femme qui assure la descendance» et de la stratégie du système patriarcal par le biais des philosophes, des législateurs et des auteurs anciens, porteurs de cette idéologie pour passer le contrôle des puissances procréées par les femmes par le jeu d’interdiction et les hiérarchies hommes/femmes.
On se concentre sur la dimension maternelle des déesses du panthéon grec, qui peut être repérée tant leur pouvoir de procréation que dans la protection qu’ elles accordent aux institutions qui encadrent le fonctionnement maternel, ainsi que sur la stratégie du système patriarcal par le biais des déesses pour établir l’ordre social patriarcal.
Les poètes tragiques, porteurs de l’idéologie patriarcale et intégrées dans les mécanismes culturels de la production des rôles et des comportements, représentent les héroïnes-mères (Médée, Clytemnestre, Phèdre) qui prononcent une parole « mâle », revendiquent une place égale à celle des hommes dans la sphère publique et inversent les rôles de genre en rendant la pareille à leur mari, comme porteuses du mal et dangereuses pour la société patriarcale; ils posent aussi la question du statut des femmes-mères (Hécube, Alceste), archétypes de l’ordre social patriarcal.
| Τίτλος βιβλίου: | La construction de la figure maternelle dans la mythologie grecque |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Une approche de la maternité sous la perspective du genre dans les études mythologiques |
|---|
| Εκδότης: | Αποστακτήριο |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Ξανθούλη Παρασκευή (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9786185625009 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Μελέτη | Σελίδες: | 230 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Αύγουστος 2021 | Διαστάσεις: | 29x21 |
|---|
| Σημείωση: | Γαλλόφωνο |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Δοκίμιο |
|---|
Engels, Friedrich, 1820-1895
Ο Φρειδερίκος Έγκελς (Friedrich Engels) γεννήθηκε το 1820, γόνος ενός επιτυχημένου Γερμανού βιομηχάνου. Σε ηλικία 24 ετών ο πατέρας του τον έστειλε στο Μάντσεστερ της Αγγλίας σε ένα εργαστήριο βάμβακος. Ο νεαρός Φρειδερίκος συγκλονίστηκε από τη φτώχια της πόλης και ξεκίνησε τη συγγραφή μιας έκθεσης η οποία δημοσιεύτηκε ως "Η κατάσταση των εργατικών τάξεων στην Αγγλία" - "Condition of the working classes in England" (1844). Λίγο αργότερα, στη Γαλλία, ο Έγκελς συναντά τον Μαρξ και εφεξής συνδέονται με μια εγκάρδια φιλία. Συμμερίστηκε της απόψεις του Μαρξ σχετικά με τον καπιταλισμό και είχε ιδιαίτερη ικανότητα στο να γράφει λόγους που επρόκειτο να απαγγελθούν στο ευρύ πλήθος. Ο Έγκελς έπειτα ακολούθησε τον Μαρξ στο Βέλγιο, αφού οι Πρωσικές αρχές πίεσαν τη Γαλλία να εξορίσουν τον δεύτερο. Το Βέλγιο τότε αποτελούσε μια χώρα όπου υπήρχε περισσότερη ελευθερία έκφρασης συγκριτικά με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Το 1846 δημιούργησαν την "Κομμουνιστική επιτροπή ανταπόκρισης" ("Communist correspondence committee") με σκοπό να συνενώσουν τους σοσιαλιστές ηγέτες που ζούσαν σε διάφορα μέρη της Ευρώπης. Οι σοσιαλιστές στην Αγγλία, επηρεασμένοι από αυτή την έντονη κινητικότητα αποφάσισαν να διαμορφώσουν ένα νέο οργανισμό, την "Κομμουνιστική Συνομοσπονδία" ("Communist League"). Σκοπός αυτής της οργάνωσης ήταν η "ανατροπή της αστικής τάξης, η επικράτηση του προλεταριάτου, η απεμπόληση της παλαιάς καπιταλιστικής κοινωνίας που βασίζεται σε ταξικούς ανταγωνισμούς και η εγκαθίδρυση μιας νέας αταξικής κοινωνίας όπου δε θα υπάρχει προσωπική ιδιοκτησία". Ο Έγκελς αργότερα επέστρεψε στη Γερμανία για λόγους οικονομικούς και εργάστηκε στην επιχείρηση του πατέρα του. Έτσι εξασφάλισε εισόδημα και για τον Καρλ Μαρξ. Οι δυο φίλοι κράτησαν στενή επαφή για τα επόμενα δώδεκα χρόνια. Εποικοινωνούσαν ταχυδρομικά κατά μέσο όρο με ένα γράμμα κάθε δυο μέρες. Μετά το θάνατο του Μαρξ το Μάρτη του 1883, ο Έγκελς αφιέρωσε τη ζωή του στην έκδοση και τη μετάφραση των έργων του Μαρξ μέχρι το θάνατό του στα 1895. Φυσικό επόμενο των ριζοσπαστικών θέσεων που πρέσβευε είναι η δημιουργία αντιλόγων και εξίσου ριζικών διαφωνιών που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Είναι παρολαυτά φανερή η συμβολή του στην ανανέωση και δημιουργία νεότερων φιλοσοφικών ιδεών που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
