Εκπαιδευτικό έργο και αξιολόγηση στο σχολείο
Η αξιολόγηση της επίδοσης ων μαθητών συνιστά μία εκπαιδευτική και γι’αυτό κοινωνική διαδικασία με οργανικό ρόλο στην κοινωνική λειτουργία του σχολείου. Παρόλο που η αξιολόγηση συρρικνώνεται και συγκεκριμενοποιείται στην παιδαγωγική πρακτική της βαθμολογίας, εντούτοις αντανακλά, συνέχει, συνοψίζει και συνθέτει τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος. Στον άξονα αυτό συναρθρώνονται με δυναμικό τρόπο οι σχέσεις που αναπτύσσουν τα παιδιά με τη σχολική γνώση και, μέσα από τη σύγκριση-σύγκρουση μεταξύ τους, οι μαθητές διαγ(κ)ωνίζονται για την κατάληψη διαφοροποιημένων θέσεων. Παράγονται και αναπαράγονται έτσι οι βαθμολογικές κατατάξεις και ιεραρχήσεις στη βάση των οποίων συγκροτούνται αργότερα οι γνωστές επαγγελματικές ομάδες που ο κοινωνικός καταμερισμός της εργασίας διαμορφώνει δυναμικά οργανώνοντας τις διάφορες κοινωνικές τάξεις.
Η αναλυτική στάση των εκπαιδευτικών απέναντι στην αξιολόγηση τους επιτρέπει να εγγράφουν το εκπαιδευτικό τους έργο σε μία κοινωνικά μετασχηματιστική προοπτική της Παιδαγωγικής της Επιτυχίας, να ανιχνεύουν την κοινωνική δυναμική και να εργάζονται για την πρόληψη και την υπέρβαση των αναπαραγωγικών διαδικασιών τις οποίες επιτελεί το νέο ελληνικό σχολείο.
| Τίτλος βιβλίου: | Εκπαιδευτικό έργο και αξιολόγηση στο σχολείο |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Κριτική ανάλυση - Υλικό στήριξης |
|---|
| Εκδότης: | Μεταίχμιο |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Παπακωνσταντίνου, Παναγιώτης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789603754688 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 1994 | Διαστάσεις: | 14x21 |
|---|
| Κατηγορίες: | Εκπαίδευση > Γενικά |
|---|
Αλαβέρας, Τηλέμαχος, 1926-2007
Ο Τηλέμαχος Αλαβέρας (30 Σεπτεμβρίου 1926 - 30 Ιουνίου 2007) γεννήθηκε το 1926 στη Φιλιππούπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας (σημερινή Βουλγαρία). Το επόμενο έτος η οικογένειά του μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, πόλη την οποία έμελλε να μην εγκαταλείψει ποτέ. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1947 με διηγήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το 1952 εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων "Τα αγρίμια του άλλου δάσους", η οποία δεν πέρασε απαρατήρητη από την κριτική. Ο Αλέξανδρος Αργυρίου έγραψε μεταξύ άλλων: "Ο νέος πεζογράφος ξέρει πώς να συμπεριφέρεται απέναντι στα αλλεπάλληλα κύματα των αναμνήσεών του, ξέρει τι καλύτερο να κρατήσει απ΄ όσα του προσκομίζει η μνήμη του". Το 1955 ιδρύεται το λογοτεχνικό περιοδικό "Νέα Πορεία", το οποίο, παράλληλα με τη συγγραφική δουλειά του, αναδείχθηκε σε έργο ζωής, με υπεύθυνο έκδοσης τον ίδιο ως το θάνατό του. Για τη "Νέα Πορεία" τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Πέτρου Χάρη, το 2006, γεγονός που χαιρέτισε σύσσωμη η πνευματική Βόρειος Ελλάδα (μεταξύ άλλων ο Πρόδρομος Μάρκογλου, ο Μάρκος Μέσκος, ο Μάκης Τρικούκης, κ.ά.) Την ίδρυση της "Νέας Πορείας" ακολούθησαν τα βιβλία: "Το ρολόγι", μυθιστόρημα, 1957, "Το μισό του φεγγαριού", διηγήματα, 1960, "Το σημερινό συγγραφικό πρόβλημα", δοκίμιο, 1961, "Οδοστρωτήρας", μυθιστόρημα, 1963, "Διηγηματογράφοι της Θεσσαλονίκης", μελέτη, 1970, "Οι άλλοι", θεατρικό, 1971, κ.ά. Από το σύνολο των βιβλίων του Τηλέμαχου Αλαβέρα, δύο τιμήθηκαν με κρατικά βραβεία -η συλλογή διηγημάτων "Απ' αφορμή", 1976, και το ταξιδιωτικό χρονικό "Σ' ευθεία γραμμή (Ταξίδι στην Πολωνία)", 1990- και ένα με το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών -τα διηγήματα "Γωνίες και όψεις", 1985. Τον Ιούνιο του 2007 πρόλαβε να τιμηθεί με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Είχε διατελέσει μέλος σε πολλά συμβούλια και επιτροπές γύρω από πνευματικά και καλλιτεχνικά θέματα, ενώ έκανε ομιλίες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τη λοιπή Ελλάδα. Το 1962 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, της οποίας κατείχε τη γενική γραμματεία έως το 1980 οπότε και εκλέχθηκε πρόεδρος, θέση που διατήρησε μέχρι το τέλος. Παντρεμένος με την ποιήτρια Ρούλα Αλαβέρα, απέκτησαν μαζί δύο παιδιά.
Πεζογραφήματά του μεταφράστηκαν στα ιταλικά, γερμανικά, ολλανδικά, βουλγαρικά, σουηδικά, σερβικά, πολωνικά.
(φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος, 2001)
