Η μετάφραση ως καταστροφή. Το τέλος της σκηνοθεσίας
"Σήμερα, πλέον, δεν μιλούν για την εποχή μας οι δραματουργοί, όπως γινόταν σε όλες τις εποχές τού θεάτρου· σήμερα μιλούν γι’ αυτήν οι σκηνοθέτες. Αυτών όμως – που δεν είναι πρωτογενείς δημιουργοί, και που θα έπρεπε να μην αποκαλούνται πλέον σκηνοθέτες, λέξη που συγκαλύπτει την αληθινή πια ταυτότητά τους–, η αφετηρία δεν είναι ένα δικό τους υλικό· η αφετηρία τους είναι το πρωτογενές υλικό τού πρωτο- γενούς δημιουργού που είναι ο δραματουργός, ο ποιητής τού θεάτρου.
Κανείς απ’ τούς σκηνοθέτες που ανέδειξαν την σκηνοθεσία σε μεγάλη τέχνη, δεν είχε, και δεν θα μπορούσε να έχει, διανοηθεί να τοποθετήσει τον εαυτό του υπεράνω και στην θέση τού δραματουργού, να προβεί σε ενδοκειμενικές παρεμβολές που αποσκοπούν στο να κάνουν το έργο πιο προσιτό, πιο κατανοητό, στο κοινότυπο· ποτέ δεν θα αποφάσιζε παραμορφωτικές αλλαγές στην διάρθρωση τού έργου, φέρ’ ειπείν σε αντιστροφή τού τέλους του, σε προσθήκη προσώπων που δεν έχει το έργο, σε ενσωμάτωση κειμένων που γράφει ο ίδιος ο σκηνοθέτης ή ενθέτει αποσπάσματα από αλλότρια, συνήθως άσχετα με το έργο, παραθέματα· όλα αυτά επειδή όσοι τα αποπειρώνται πιστεύουν ότι το έργο που οι ίδιοι έχουν επιλέξει να ανεβάσουν παρουσιάζει, κατά την γνώμη τους, ελλείψεις τις οποίες οι ίδιοι κατακρατούν το ανεξέλεγκτο δικαίωμα να τις καλύψουν – όπως το ίδιο κάνουν και μεταφραστές που δεν διστάζουν να γράψουν εκατοντάδες δικούς τους στίχους για να τούς εντάξουν ανενδοίαστα στο έργο που έχουν δήθεν μεταφράσει.
Πιστεύουν, με άλλα λόγια, οι εν λόγω σκηνοθέτες/μεταφραστές ότι το τερατούργημα που διαπράττουν είναι ευλογία για τα έργα, ότι π.χ. ο Αγαμέμνων, οι Φοίνισσες, οι Βάκχες, είναι τού χεριού τους, ή στο χέρι τους να τα φέρνουν στα –εν πολλοίς ασήμαντα– δικά τους μέτρα, επιτρέποντας έτσι στον μειονεκτικό εαυτό τους να αναδειχθεί σε διορθωτή/βελτιωτή τού Αισχύλου και τού Ευριπίδη, επειδή έτσι τούς έχει κατευθύνει η «ευαισθησία» τους και η «ευφυία» τους."
| Τίτλος βιβλίου: | Η μετάφραση ως καταστροφή. Το τέλος της σκηνοθεσίας |
|---|
| Εκδότης: | Σαιξπηρικόν |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Δημητριάδης Δημήτρης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9786185274986 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Vox Humana | Σελίδες: | 44 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2022 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Δοκίμιο |
|---|
Αγγελίδης - Γκέντζος, Τάσος
Ο Τάσος Αγγελίδης - Γκέντζος γεννήθηκε στην Κολονία και μεγάλωσε στην Καβάλα, όπου τελείωσε το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο. Αποφοίτησε από το Φιλολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ με μαθήματα ειδίκευσης από τους τομείς της Κλασικής Φιλολογίας και της Μεσαιωνικής και Νεότερης Ελληνικής Φιλολογίας. Παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στη Νεοελληνική Ποίηση και Πεζογραφία και στη Βυζαντινή Ιστορία. Δίδαξε για χρόνια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Σήμερα εργάζεται ως φιλόλογος στο Πρώτο Λύκειο του Αμερικανικού Κολεγίου "Ανατόλια", έχοντας παράλληλα αναπτύξει πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες γύρω από τα ταξίδια, τα Μ.Μ.Ε. και τον πολιτισμό.
Του αρέσει να αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικές εφημερίδες και να γράφει κριτικές για θεατρικές παραστάσεις. Η εβδομαδιαία εκπομπή του στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης fm 100,6 τον γεμίζει αισιοδοξία και χαρά.
Το πρώτο του μυθιστόρημα "Το Κουζλούκι και ο πάππος ο Τζότζος" κυκλοφόρησε το 2009, για να ακολουθήσει το 2011 το μυθιστόρημα "Ψυχές που δεν τις ζέστανε η αγάπη" και στη συνέχεια το 2013 το μυθιστόρημα "Γλυκιά Εκδίκηση" - και τα τρία από τις Εκδόσεις Ωκεανός.
