Νόμος 9023
Σε ένα δυστοπικό μέλλον, λόγω της έλλειψης τροφίμων και εξαιτίας μιας εκτεταμένης οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση έχει νομιμοποιήσει τον κανιβαλισμό μέσω της βρώσης των μη-παραγωγικών πολιτών της. Φυσικά, αυτό γίνεται βάσει του Νόμου Ενενήντα Είκοσι Τρία και υπό την αιγίδα του κράτους, δημιουργώντας στρατόπεδα συγκέντρωσης στα οποία μεταφέρονται οι πολίτες, όπου μπαίνουν στο πρόγραμμα προετοιμασίας και σφαγιάζονται με απώτερο στόχο το κρέας τους να μοιρασθεί στα κρατικά συσσίτια. Η κοινωνία, έχοντας ζήσει δύσκολες συνθήκες, έχει αποδεχθεί σιωπηλά αυτήν την κατάσταση, αλλά υπάρχει και μια ομάδα πολιτών που αντιδρούν σε όλες αυτές τις δράσεις και έχουν σχηματίσει μια ομάδα ανταρτών με κύριο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο Στέφανος, επιστάτης σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, και η Λία, ηγετική μορφή ομάδας ανταρτών, προσπαθούν να επιβιώσουν από τη δυστοπία γύρω τους. Άλλωστε, είναι δύο αδέρφια που έχουν χάσει επαφές εδώ και χρόνια, όμως η μοίρα τούς φέρνει και πάλι κοντά μέσα από ένα παιχνίδι συμπτώσεων.
Σε αυτό το βιβλίο βασίστηκε το σενάριο της βραβευμένης ταινίας μικρού μήκους 9023.
Colfer, Eoin
O Όουεν Κόλφερ γεννήθηκε στο Γουέξφορντ της Ιρλανδίας το 1965 και είναι δάσκαλος. Το πρώτο του μυθιστόρημα "Μπένι και Ομάρ" κυκλοφόρησε το 1998 και έγινε αμέσως μπεστ σέλερ στην Ιρλανδία. Το δεύτερο βιβλίο του "Μπένι και Μπέιμπ" ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Μπίστο 2000. Ο Κόλφερ συνέχισε να γράφει για μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Τίποτα όμως δεν προμήνυε το θόρυβο που θα προκαλούσε ο Αρτέμης Φάουλ πριν ακόμη εκδοθεί. Ο Κόλφερ πήρε τη μεγαλύτερη προκαταβολή που έχει πάρει ποτέ νέος συγγραφέας ενώ τα δικαιώματα για την κινηματογραφική απόδοση του βιβλίου τα έχει αγοράσει η κινηματογραφική εταιρεία Miramax. Ο Αρτέμης χαρακτηρίστηκε μάλιστα ως "Πολύ σκληρός για να πεθάνει με νεράιδες", κατά αντιστοιχία με τον πρωταγωνιστή της ταινίας "Πολύ σκληρός για να πεθάνει", Μπρους Γουίλις. Μετά την επιτυχία αυτή, ο Κόλφερ αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα από τη διδασκαλία για να συγκεντρωθεί στο δεύτερο μέρος της τριλογίας του Αρτέμη Φάουλ. "Δεν ξέρω τι προτιμώ απ' τα δύο, να διδάσκω ή να γράφω", λέει ο ίδιος, "γιατί για μένα έχουν άμεση σχέση. Αντλώ ιδέες από τα παιδιά που διδάσκω και διδάσκω τα παιδιά με τα βιβλία που τους διαβάζω".
