Οι φίλες μου στο χωριό
Σε χρόνο ανύποπτο η Στέλλα με ρώτησε: «Πριν τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους ποιος ήταν Πρωθυπουργός της Ελλάδος;» Το θέμα με αφορούσε σχεδόν προσωπικά. Συνηθισμένος από περιπτώσεις φοιτητών που δεν γνωρίζουν τί ήταν η Παλαιά Διαθήκη ή ποιος ήταν ο Γρηγόριος Ε', επιστράτευσα τα απαραίτητα αποθέματα ψυχραιμίας για να της απαντήσω: «Πριν τους Τούρκους δεν υπήρχε ελληνικό κράτος, όπως το ξέρουμε σήμερα. Οι περιοχές που σήμερα βρίσκονται μέσα στα όρια της ελληνικής επικράτειας ανήκαν σε μία αυτοκρατορία».
«Άντε καλέ, κι ο Περικλής τί ήταν; Δεν ήταν Πρωθυπουργός αυτός;»
Μαρτυρία. Ούτε μύθος, ούτε ηθογραφία. Μαρτυρία μιας συνάντησης και εν μέρει συμβίωσης μελών μιας μικρής κοινότητος της ελληνικής επαρχίας και ενός πανεπιστημιακού, συντοπίτη τους, που μετά από πολλά χρόνια σε άλλα μήκη και πλάτη χωρικά, τροπικά, διανοητικά, βρίσκεται να περνά τους μήνες της πανδημίας μαζί τους στο χωριό. Μαρτυρία με την έννοια της πληροφόρησης, της φανέρωσης, της βεβαίωσης· και συνάμα, μαρτυρία με την έννοια της προσωπικής εμπλοκής και εμπειρίας, του βιώματος και της εξόδου.
Témoin et martyre!
| Τίτλος βιβλίου: | Οι φίλες μου στο χωριό |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Μια μαρτυρία |
|---|
| Εκδότης: | Βιβλιοπωλείον της Εστίας |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Δουκέλλης Παναγιώτης Ν. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600518788 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Μαρτυρίες και μυθιστορηματικές βιογραφίες | Σελίδες: | 144 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Φεβρουάριος 2023 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Μαρτυρίες - Βιογραφίες - Αυτοβιογραφίες - Ντοκουμέντα |
|---|
Pessoa, Fernando, 1888-1935
Ο Φερνάντο Αντόνιο Νογκέιρα Πεσσόα γεννήθηκε στη Λισαβόνα στις 13 Ιουνίου 1888 και πέθανε στις 30 Νοεμβρίου 1935. Την παραμονή του θανάτου του, σημειώνει από την κλίνη του νοσοκομείου: "I Know not what tomorrow will bring". Αυτό που το μέλλον έφερε αναμφισβήτητα είναι η καταξίωση του ως ενός από τους σημαντικότερους ποιητές του εικοστού αιώνα. Ο Πεσσόα είναι ταυτόχρονα ποιητής και μύθος ποιητικός. Έζησε τη ζωή του στα όρια της ανυπαρξίας, δημοσίευσε ελάχιστο μέρος του τεράστιου έργου του, ενός έργου ανολοκλήρωτου και πολλαπλού, το οποίο κληροδότησε στις μέλλουσες γενιές κλεισμένο στο περίφημο μπαούλο, εξασφαλίζοντας έτσι την υστεροφημία του.
Ελάχιστα γεγονότα συνθέτουν τη βιογραφία του: θάνατος του πατέρα του, μετακίνηση μαζί με τη νέα του οικογένεια στο Ντέρμπαν της Αφρικής, αγγλική παιδεία, επιστροφή στη Λισαβόνα, βιοπορισμός ως αλληλογράφος σε εμπορικούς οίκους, ένας λευκός έρωτας, πολλή μοναξιά. Η πολυσχιδής ποιητική ζωή του βρίσκεται στους αντίποδες της βιογραφίας του. Ο Πεσσόα, ο οποίος υπογράφει το έργο του με το όνομα του αλλά και με τα 72 καταγεγραμμένα ετερώνυμά του, συνιστά μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κύριοι συντελεστές σε πρωτοτυπία αλλά και παραγωγικότητα οι εξής τέσσερις ετερώνυμοί του: ο δάσκαλος όλων Αλμπέρτο Καέιρο, ποιητής του "Φύλακα των κοπαδιών", ο εκκεντρικός ναυπηγός μηχανικός Άλβαρο ντε Κάμπος, ποιητής της "Θαλασσινής ωδής" και του "Καταστήματος φιλικών", ο επικούρειος, στωικός κλασικιστής συνθέτης ωδών Ρικάρντο Ρέις και, τέλος, ο Μπερνάρντο Σοάρες, συγγραφέας του "Βιβλίου της ανησυχίας". Αριστοτεχνικός διευθυντής αυτής της ιδιόμορφης ορχήστρας ο ίδιος ο Φερνάντο Πεσσόα, ο ποιητής του "Μηνύματος", ο διηγηματογράφος του "Αναρχικού τραπεζίτη", ο ακάματος δοκιμιογράφος επί παντός του επιστητού, ο θεατρικός συγγραφέας ενός ανολοκλήρωτου "Φάουστ", ο οποίος ορίζει την τέχνη του λέγοντας: "Προσποίηση είναι του ποιητή η τέχνη".
