Τυχεροί και άτυχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται άτυχοι και άλλοι που γεννιούνται τυχεροί; Τι είναι «καθαυτό καλοτυχία και κακοτυχία;» Τύχη και Ευτυχία είναι δύο έννοιες διαφορετικές;
Ο Ρίτσος Καλογεράς εχθρεύεται και ανταγωνίζεται τον παιδικό του φίλο, Στέλιο Ζόντο, θεωρώντας τον ευνοημένο από την τύχη. Χρόνια μετά, οι δρόμοι τους ξανασυναντιούνται και η φιλία τους ξαναγεννιέται. Ωστόσο, ο φόβος της ατυχίας είναι ακόμα βαθιά ριζωμένος στην ψυχή του Ρίτσου και διαφεντεύει τη ζωή του, καθώς οι προσωπικές του δυσκολίες έρχονται σε αντίθεση με τις επιτυχίες του Στέλιου. Η Ρόζα, μια κακότυχη κοπέλα, θα ξυπνήσει τον έρωτα στην καρδιά του Στέλιου και ένα διαμάντι θα είναι αρκετό για να αλλάξει την κακοτυχία, να χαρίσει ευτυχία, να προσφέρει κύρος και κατακτήσεις πλούτου.
Ο Ρίτσος παλεύει σ’ όλη του τη ζωή να απαντήσει σε ένα ερώτημα: είναι οι τυχεροί πάντα ευτυχισμένοι και πάντα δυστυχισμένοι οι άτυχοι; Θα καταφέρει, τελικά, να φτάσει στο συμπέρασμα που αναζητά; Ποιος από τους δύο φίλους είναι ο πραγματικά άτυχος;
Ο Ξενόπουλος, δεινός ψυχογράφος, δημιουργεί ένα ψηφιδωτό με ήρωες ολότελα ανθρώπινους, αληθινούς, με αδυναμίες και αρετές. Ο αναγνώστης, ακόμα και μέχρι σήμερα, δεν μπορεί παρά να ταυτιστεί με τα αισθήματά τους, να συγκινηθεί βαθύτατα, συνειδητοποιώντας ότι κι αυτός έρχεται αντιμέτωπος με τα ίδια ερωτήματα.
Το έργο ΤΥΧΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΤΥΧΟΙ, μαζί με τα μυθιστορήματα ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΙ και ΤΙΜΙΟΙ ΚΑΙ ΑΤΙΜΟΙ εντάσσονται στην «κοινωνική τριλογία» και θεωρούνται από τα σημαντικότερα έργα του Γρηγορίου Ξενόπουλου.
Vazioulin, Viktor Alexeyevich, 1932-2012
Ο Βίκτορ Αλεξέγιεβιτς Βαζιούλιν γεννήθηκε στη Μόσχα το 1932 και πέθανε στην ίδια πόλη το 2012. ΄Ηταν Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστήμιου Λομονόσοφ της Μόσχας, από τους σημαντικότερους σοβιετικούς στοχαστές, ιδρυτής μιας νέας κατεύθυνσης στο πεδίο της φιλοσοφίας, της διαλεκτικής λογικής και μεθοδολογίας της επιστήμης και της κοινωνικής θεωρίας. Τα βασικά επιστημονικά επιτεύγματα του είναι τα ακόλουθα:
1. Η αποκάλυψη της λογικής του θεωρητικού μέρους του «Κεφαλαίου» του Κ. Μαρξ, της διαλεκτικής μεθοδολογίας του οργανικού όλου. 2. Η συγκεκριμένη-ιστορική προσέγγιση του μαρξισμού, ως επιστημονικού συστήματος, αναπτυσσόμενου μέσω της εμφάνισης και επίλυσης νομοτελών αντιφάσεων. 3. Η ανάδειξη του θεωρητικού και μεθοδολογικού κεκτημένου του μαρξισμού, των ιστορικών δυνατοτήτων και περιορισμών του. 4. Η προσέγγιση της επιστημονικής νόησης ως φυσικοϊστορικής διαδικασίας. 5. Η ανακάλυψη της λογικής της δομής και της ιστορίας της ανθρωπότητας.
Οι επιστημονικές ανακαλύψεις του, ως «επιστημονική προσπάθεια επαναστατικοποίησης της επιστήμης» και θεωρητικής εξέτασης των βαθύτερων αναγκών της ανθρωπότητας, άνοιξαν το δρόμο για την διαλεκτική ανάπτυξη – «άρση» του μαρξισμού, στα πλαίσια μιας πιο ανεπτυγμένης θεωρίας περί κοινωνίας, διανοίγοντας ένα φάσμα νέων ερευνητικών προγραμμάτων.
Το ερευνητικό και παιδαγωγικό έργο του Β.Α. Βαζιούλιν ήταν εσωτερικά συνυφασμένο με την στάση ζωής του. Η σκέψη και η στάση του θεωρούταν «αιρετική» επί Ε.Σ.Σ.Δ. Ακόμα πιο «αιρετική» φαντάζει στους πεζούς καιρούς μας. Είναι δύσκολο να είναι κάποιος επαναστάτης στην επιστήμη σε συνθήκες καταιγιστικής αντεπίθεσης του πραγματισμού και κάθε λογής ανορθολογισμού. Ακόμα δυσκολότερο, υπό αυτές τις συνθήκες, είναι να συνειδητοποιήσει κάποιος την ζωτική σημασία της ανάπτυξης της κοινωνικής θεωρίας και σε αντίθεση με το ρεύμα, σκόπιμα να αφιερώνει τις προσπάθειές του σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Ο Βίκτωρ Αλεξέγιεβιτς Βαζιούλιν υπήρξε ο εμπνευστής και ο επιστημονικός καθοδηγητής της διεθνούς σχολής «Λογική της Ιστορίας». Η Διεθνής Σχολή «Λογική της Ιστορίας» (Δ.Σ.Λ.Ι.) ιδρύθηκε από μαθητές-ομοϊδεάτες του από πολλές χώρες.
