Προμηθέας - Οδυσσέας
Το 1942 ο Καζαντζάκης γράφει στην Ελένη (Σαμίου, όχι ακόμα Καζαντζάκη): «…νιώθω πολύ εξαντλημένος γιατί βρίσκομαι σε παραμονές τοκετού. Ο Προμηθέας κλωτσάει το σπλάχνο μου και θέλει να βγει όξω. Υποφέρω πολύ».
Τον γράφει τον 1943. Αληθινά «έτοιμα προς εκτύπωσιν» τα τρία έργα είναι γύρω στις αρχές του 1945.
Πληροφορεί ότι, καθώς οι Προμηθείς γράφτηκαν μέσα στην Κατοχή, είναι γεμάτοι από τη λαχτάρα της ελευθερίας. Οι τρεις τραγωδίες έχουν τα ονόματα των τραγωδιών του Αισχύλου, από τις οποίες σώζεται, όπως είναι γνωστό, μόνο ο Προμηθεύς δεσμώτης.
O Oδυσσέας ήταν μια τραγωδία του που αγαπούσε πολύ. ΟOδυσσέαςανήκει στην ομάδα των τριών τραγωδιών του 1915.
Η υπόθεση ακολουθεί αρκετά πιστά τις τελευταίες ραψωδίες της ομηρικής Oδύσσειας, με τις αποκλίσεις φυσικά που έκρινε αναγκαίες ο Kαζαντζάκης, και τελειώνει θριαμβευτικά και περήφανα με τη μνηστηροφονία ή μάλλον με την πρόθεσή της.
Μιχαλοπούλου, Αμάντα
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Οκτώβριο του 1966. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και δημοσιογραφία στο Παρίσι. Αρθρογραφούσε επί χρόνια στην εφημερίδα "Καθημερινή" (1990-2008). Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού "Ρεύματα" και τη συλλογή διηγημάτων "Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη"(1994). Έχει γράψει οχτώ μυθιστορήματα και τρεις συλλογές διηγημάτων, με πιο πρόσφατο το μυθιστόρημα "Μπαρόκ" (2018).
Τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω για το "Γιάντες "(1996), το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και το Liberis Liber των Ανεξάρτητων Καταλανών Εκδοτών για το "Θα ήθελα" (2005) καθώς και το Βραβείο Διηγήματος του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για τη "Λαμπερή Μέρα" (2012). Έργα της έχουν ανέβει στο θέατρο και έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες.
Διδάσκει δημιουργική γραφή στην ΠΥΡΝΑ και στην ARTENS κι έχει επιμεληθεί τον συλλογικό τόμο "Το μυστικό", με έργα μαθητών της.
