Προσωπικές στιγμές
Η Νίνα Μάνεση αναζητά τη χαμένη αθωότητα και τα όνειρά της φιλοτεχνώντας αγγέλους. Όλη της η ζωή είναι μια ακροβασία ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, στην οργή και στην ελπίδα. Χαμένη στους σκοτεινούς λαβύρινθους της ψυχής της, κατηγορεί τον εαυτό της για τη θλίψη που αποτυπώνει στο πρόσωπο των αγγέλων της.
Ο Αντόνιο Ντρέιζεν δεν ξεχνά ούτε στιγμή πως η ζωή του θα μπορούσε να είναι γεμάτη φως αν ο αντίπαλός του δεν έκοβε κάποτε το νήμα της ζωής ενός αγαπημένου του προσώπου. Τώρα, πλούσιος, διάσημος και πανίσχυρος πια, είναι έτοιμος να πάρει την εκδίκησή του από τον άνθρωπο που του στέρησε βάναυσα την αγάπη.
Η Νίνα, εν αγνοία της, θα γίνει το όπλο του.
Και ο ίδιος, αυτός που πρέπει να πατήσει τη σκανδάλη.
Άγγελοι και δαίμονες στήνουν έναν επικίνδυνο χορό πότε στα βράχια ενός απομονωμένου νησιού και πότε σε κατάφωτες λεωφόρους. Και ο έρωτας, σε μια αγωνιώδη διαδρομή ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Πόλη των Αγγέλων, μοιάζει ανίσχυρος μπροστά στα πάθη του παρελθόντος.
Το πρώτο μυθιστόρημα της Ευαγγελίας Ευσταθίου που αγαπήθηκε από χιλιάδες αναγνώστες επανακυκλοφορεί ανανεωμένο.
Κεραμεύς Κωνσταντίνος Δ.
Ο Κωνσταντίνος Κεραμεύς (1937-2021) ήταν νομικός, ομότιμος καθηγητής Πολιτικής δικονομίας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Έλαβε πτυχίο Νομικής από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1960) και διδακτορικό δίπλωμα από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1962). Βοηθός στην έδρα αστικού δικαίου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εν συνεχεία εντεταλμένος υφηγητής (1967). Τακτικός καθηγητής της έδρας της Πολιτικής Δικονομίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο (1971). Καθηγητής Πολιτικής Δικονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1982) και έπειτα Ομότιμος Καθηγητής στη Νομική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε πολιτική δικονομία, συγκριτικό δίκαιο και δικονομικό διεθνές δίκαιο σε πολλά ξένα Πανεπιστήμια (ιδίως Βερολίνο, Αμβούργο, Tulane, Louisiana State University, Ohio State University, Paris II, Ghent) και έδωσε διαλέξεις σε περίπου 90 ευρωπαϊκά, αμερικανικά και ιαπωνικά Πανεπιστήμια. Επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων του Αμβούργου (1993), Paris ΙΙ (2000), Λιέγης (2003) και Βιέννης (2003). Από το 1994 ήταν τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας (Λονδίνο). Από το 1998 ως το 2006 πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Συγκριτικού Δικαίου. Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διπλωματικές διασκέψεις και άλλες συνόδους. Διατέλεσε πρόεδρος του ΙΚΥ (1992-1995) και πρόεδρος της Academic Cooperation Association (1996-2002). Δίδαξε στην Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης (1997). Συγγραφέας εγχειριδίων, μονογραφιών και ερμηνειών κατ' άρθρον, ιδίως στην ύλη του δικονομικού δικαίου.
