Η Αθήνα και οι Αθηναίοι πολιτικοί στην Επανάσταση του 1821
Η πορεία της κοινότητας Αθηνών προς το θεσμικό πλαίσιο που συνιστούσε η «Προσωρινή του Έθνους Διοίκηση» δεν ήταν ούτε αυτονόητη, ούτε επιτεύχθηκε χωρίς συγκρούσεις και αντιστάσεις. Υπήρξε το αποτέλεσμα της διαμόρφωσης εκείνων των συσχετισμών πολιτικών δυνάμεων που σταδιακά και για ποικίλους λόγους απέκλεισαν τις αντίρροπες πολιτικές δυνάμεις που μπορεί να πρέσβευαν μια παραδοσιακή αντίληψη περί πολιτικής, σαφώς πιο αυταρχικής, όμως δεν απέκλειαν και αυτές να συνομιλούν με τη νεοτερικότητα. Οι πολιτικές αυτές δυνάμεις που εκπροσωπούν την «καταδυναστεία» νικήθηκαν οριστικά το 1825 από τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που συντάχτηκαν με τους Νόμους, αφήνοντας πίσω πρακτικές «κατά συνήθειαν». Οι Αθηναίοι πολιτικοί του 1825 θα συνταχθούν με τους όρους της συνέλευσης των Σαλώνων (1824), που αναιρούσαν τις πολιτικές συνθήκες της συνέλευσης των Αθηνών (1822) και έθεταν την πολιτική παρουσία του Οδυσσέα Ανδρούτσου απέναντι στις αποφάσεις της «Προσωρινής Διοίκησης» και της κοινότητας Αθηνών.
Αλιβιζάτος, Νίκος Κ., 1949-
Ο Νίκος Κ. Αλιβιζάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949, κατάγεται όμως από την Κεφαλονιά και τη Χίο. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και πήρε διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Ρaris V. Από το 1980 διδάσκει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου το 1992 εξελέγη καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου. Τακτικός συνεργάτης του "Βήματος" από το 1986 έως το 2000 και σήμερα των Νέων. Δικηγορεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου. Είναι μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Έχει γράψει μεταξύ άλλων: "Οι πολιτικοί θεσμοί σε κρίση. Όψεις της ελληνικής εμπειρίας, 1922-1974" (Θεμέλιο, 1983, γ' έκδ. 1996), "Ο αβέβαιος εκσυγχρονισμός και η θολή συνταγματική αναθεώρηση" (Πόλις, 2001), "Η βασιλική περιουσία στο Στρασβούργο" (Α. Σάκκουλας, 2003) και "Πέρα από το 16: Τα πριν και τα μετά" (Αθήνα: Μεταίχμιο, 2007).
