Η ζύμη του Ευαγγελίου
Στο κατώφλι της τρίτης χιλιετίας η Εκκλησία συνεχίζει να βιώνει το γεγονός της λυτρώσεως και της σωτηρίας, όπως το εβίωσε η Αρχαία Εκκλησία και το παρέδωσε ως ιερά παρακαταθήκη, για να συνεχίσουμε την αποστολή μας μέσα στον κόσμο, σε όλα τα έθνη "ως εσχάτου της γης" (Πράξ. 1,8). Η απλή αυτή διαπίστωση αυξάνει την ευθύνη μας, ώστε να παραδώσουμε ακέραιη και ανόθευτη την πίστη, με τρόπους που δεν υποβιβάζουν ή αλλοιώνουν την αξία του Ευαγγελίου.
Η "Ζύμη του Ευαγγελίου" εκφράζει ταπεινές σκέψεις για τις Ευαγγελικές περικοπές των Κυριακών του λειτουργικού έτους και ολίγων εορτών, χωρίς καμιά αξίωση πρωτοτυπίας ή "εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις" (Α΄ Κορ. 2,4), αλλ' ως μία υπόμνηση όσων εσείς καλά γνωρίζετε και με τη Χάρη του Θεού βιώνετε και πιστεύετε, και το σπουδαιότερο, μαρτυρείτε στον σύγχρονο κόσμο, όχι σαν μια εκκλησιατική είδηση, αλλά ως μια εξομολόγηση της προσωπικής σας σχέσεως με τον Θεό.
| Τίτλος βιβλίου: | Η ζύμη του Ευαγγελίου |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ομιλίες σε Ευαγγελικές περικοπές και εορτές |
|---|
| Εκδότης: | Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Αγαθάγγελος, Επίσκοπος Φαναρίου (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789603155874 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2007 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Θρησκεία |
|---|
Καψής, Γιάννης Π., 1929-2017
Ο Γιάννης Π. Καψής, δημοσιογράφος και πολιτικός, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929, αλλά οι ρίζες του, που φτάνουν στην Αγία Παρασκευή του Τσεσμέ, τον έκαναν να νιώθει από μικρός σαν γέννημα θρέμμα της Μικρασίας. Η αγάπη του αυτή εκδηλώθηκε με το πρώτο του βιβλίο, "Χαμένες πατρίδες", που εκδόθηκε το 1960 και έκτοτε επανεκδόθηκε σε αλλεπάλληλες εκδόσεις, έχοντας πλησιάσει τις 100.000 αντίτυπα. Ακολούθησε αργότερα "H μαύρη βίβλος", μια συγκλονιστική συλλογή των καταθέσεων των θυμάτων της Καταστροφής. Τα μυθιστορήματά του "Όταν οι άγγελοι πέθαιναν στη Σμύρνη" και "Τα σμυρνέικα τραγούδια" δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα της πιο τραγικής σελίδας της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ακολουθώντας το επάγγελμα του πατέρα του, μπήκε από την εφηβική ηλικία στη δημοσιογραφία και, ξεκινώντας από βοηθός αστυνομικού ρεπόρτερ, ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του ρεπορτάζ. Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο, δοκίμασε για λίγο τη δικηγορία ως ασκούμενος, αλλά δεν τον τράβηξε. Αφιερώθηκε αποκλειστικά στη δημοσιογραφία, και το 1958 ανέλαβε αρχισυντάκτης του Έθνους μέχρι το 1970, οπότε καταδικάστηκε από το στρατοδικείο της χούντας. Ταυτόχρονα εργαζόταν ως βοηθός ανταποκριτής του Time. Μετά την αποφυλάκισή του εργάστηκε ως β΄ αρχισυντάκτης στο "Βήμα" και στη συνέχεια ως διευθυντής στον "Ταχυδρόμο". Επιστρέφοντας από το Λονδίνο, όπου είχε καταφύγει μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ανέλαβε διευθυντής της εφημερίδας "Τα Νέα". Τον Απρίλη του 1982 ορκίστηκε υφυπουργός Εξωτερικών και αργότερα υπουργός αναπληρωτής Εξωτερικών, έως τον Ιούλιο του 1989.
Έφυγε από τη ζωή στις 13 Νοεμβρίου 2017, σε ηλικία 88 ετών.
