Η ιστορία της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας
Για να ανιχνεύσει κανείς την ιστορία της ΧΑΕ, θα πρέπει να μελετήσει τον τρόπο πρόσληψης του παρελθόντος, και συγκεκριμένα του Μεσαίωνα κατά τον 19ο αιώνα.
Ο απαξιωμένος μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα Μεσαίωνας ανακαλύπτεται εκ νέου από τους Ευρωπαίους διαφωτιστές. Οι λαοί και οι πνευματικοί τους ηγέτες, επηρεασμένοι από διδάγματα του ρομαντισμού, αναζητούν τις ρίζες τους, την ιστορική πορεία τους και τη συνέχεια της ύπαρξής τους στον χρόνο.
Τότε ανακαλύπτεται και το Βυζάντιο και καλείται να εξυπηρετήσει τον ίδιο σκοπό: να αναδείξει την ιστορική πορεία του έθνους στους αιώνες την οποία αμφισβήτησε ο ελληνιστής Φαλλμεράυερ στο έργο του "Περί της καταγωγής των Ελλήνων". Οι ιστορικοί Σπυρίδων Ζαμπέλιος και Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος θέτουν τις βάσεις αυτής της προσέγγισης που ενυπάρχει και στον αρχαιολογικό νόμο του 1834, ο οποίος προνοεί για τα μνημεία "εκ της αρχαιοτάτης εποχής του χριστιανισμού και του μεσαιωνικού ελληνισμού". Στο ίδιο πλαίσιο το 1882 ιδρύεται η Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία. [...]
| Τίτλος βιβλίου: | Η ιστορία της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας |
|---|
| Εκδότης: | Υπουργείο Πολιτισμού. Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Κωνστάντιος, Δημήτριος, 1951-2010 (Συγγραφέας)
Μωυσείδου, Γιασμίνα (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789602148174 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2009 | Διαστάσεις: | 29x15 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία
Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Οικονομία |
|---|
Μαυρόγιαννης, Διονύσης Γ.
Ο Διονύσης Μαυρογιάννης ήταν πρώτος Πρύτανης (1980) του Πανεπιστημίου Θράκης. Διετέλεσε Δικηγόρος Πατρών και ακολούθως με υποτροφία του ΙΚΥ και της Γαλλικής Τεχνικής Βοήθειας μετεκπαιδεύθηκε στο Παρίσι στις Κοινωνικές Επιστήμες, στην ιστορία, και Κοινωνιολογία του Δικαίου και στην Κοινωνική Οικονομία. Έλαβε διδακτορικό δίπλωμα Γαλλικού Κρατικού Πανεπιστημίου των Παρισίων με άριστα. Δίδαξε σε διάφορα Πανεπιστήμια της αλλοδαπής και της ημεδαπής Αγροτική Κοινωνιολογία, Γενική και Βιομηχανική Κοινωνιολογία, Γενική Κοινωνιολογία και Ιστορία του Δικαίου στη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Υπήρξε ερευνητής στον τομέα των Κοινωνικών Θεσμών στη Σορβόννη και επιστημονικό στέλεχος του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας του ΟΗΕ (Γενεύη) και Δ/ντής των Περιφερειακών Γραφείων αυτού διαδοχικά για τις χώρες της Κεντρικής Αφρικής, της Μπαγκλαντές και των Γαλλόφωνων χωρών της Ασίας και αρμόδιος για τις εργασιακές σχέσεις στην Ασία. Ειδικότερα μεταξύ 1969-1990 έκανε 90 περίπου Τεχνικές Αποστολές σε 30 περίπου χώρες της Ευρώπης, Ασίας, Ινδικού Ωκεανού και της Αφρικής για λογαριασμό Διεθνών Οργανισμών του ΟΗΕ ιδίως Δ.Γ.Ε για την επιτόπια εκπόνηση Σχεδίων Κοινωνικής Ανάπτυξης, Εργατικής Εκπαίδευσης και Πολιτικής καθώς και την εκπόνηση κοινωνικών και οικονομικών νομοθεσιών. Το τεράστιο αυτό έργο συνέβαλε ομολογουμένως τα μέγιστα στη θεσμική οργάνωση και ανάπτυξη των 30 αυτών χωρών. Διετέλεσε Γεν. Γραμματέας του Ινστιτούτου Συνεταιριστικών Ερευνών και Μελετών (Ελλάδος) επίτιμος Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο. Μέλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας, της Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, της Διεθνούς Επιτροπής Συνετ. Ερευνών (Λονδίνο) του Διεθνούς Κέντρου Κοινωνικής Οικονομίας (Βρυξέλλες) της Διεθνούς Επιτροπής διατύπωσης Συνεταιριστικών κανόνων για τον 21ο αιώνα (Μάντσεστερ). Οργάνωσε και διηύθυνε διεθνή Σεμινάρια και συμμετείχε σε διεθνείς και περιφερειακές Διασκέψεις. Γνώριζε γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά και ρώσικα. Συνέγραψε στην Ελληνική, γαλλική και αγγλική και δημοσίευσε μεγάλο αριθμό συγγραμμάτων, μελετών, άρθρων, εισηγήσεων, υπομνημάτων, εκθέσεων, ομιλιών κ.α. και είχε λάβει μέρος σε σημαντικά συνέδρια, ημερίδες κ.λ.π. στο εξωτερικό και στη χώρα μας. Τα ενδιαφέροντα και οι δραστηριότητές του επεκτείνονταν ενεργώς και πέραν της κυρίας Επιστήμης του, στην ιστορία. λαογραφία, λογοτεχνία κ.α. Υπήρξε δραστήριο μέλος Ελληνικών Επιστημονικών, Πολιτιστικών κ.α Ενώσεων, Σωματείων κ.λ.π. και συνεργάτης εγκύρων περιοδικών.
