Ο καθρέφτης του τυφλού
Και το άλλο πρωί, τα μάτια ανοίγουν.
Ανοίγουν, αλλά ο άνθρωπος δεν αναγνωρίζει τίποτα, δεν αναγνωρίζει το πρόσωπο που τον κοιτάζει με όλη τη λαχτάρα ν' αναγνωριστεί, δεν αναγνωρίζει το χώρο, το χρόνο, τον πόνο, τη γλώσσα, δεν αναγνωρίζει το φως. Είναι ένα νεογνό που χύνεται σε εύξεινα χέρια, που το περιμένουν να κλάψει για να βγάλει όλο το θάνατο από μέσα του. Ανοίγουν, αλλά το μόνο που φεγγίζει από πίσω, είναι μια κεφαλαιώδης απορία, ένα γιγαντιαίο ερωτηματικό που δε βρίσκει τον τρόπο να διατυπωθεί, οι λέξεις της γυναίκας αποπνέουν τρυφερότητα, μια ακατάσχετη νύστα κυριεύει τα όργανά του που στρώνουν πάλι για να κοιμηθούν, ευπείθαρχα, ένα ένα, κλείσαμε.
Επτά διηγήματα στα οποία πρωταγωνιστούν: ο χρόνος, τα θαύματα, η μουσική, η γλώσσα, τα όνειρα, η απομόνωση, ο θάνατος, ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, ο έρωτας, η Ιστορία, η σιωπή, όλα αυτά τελοσπάντων που πρωταγωνιστούν σε όλα τα διηγήματα, αλλά και επτά διηγήματα στα οποία πρωταγωνιστούν: ο χρόνος, τα θαύματα κ.ο.κ. Επίσης συμμετέχουν: η διαρκής αναζήτηση του Άλλου, η ματαιότητα της αυτογνωσίας, καθώς και μια περίεργη σύμπραξη του παράδοξου με το ρεαλιστικό.
| Τίτλος βιβλίου: | Ο καθρέφτης του τυφλού |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Διηγήματα |
|---|
| Εκδότης: | Πόλις |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Κυριακίδης, Αχιλλέας (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789604350865 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2005 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
|---|
Νικολαΐδης, Νίκος Γ., 1939-2007
Ο Νίκος Νικολαΐδης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Οκτωβρίου 1939. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου και σκηνογραφία θεάτρου στη Σχολή Βακαλό. Υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη του Βασίλη Γεωργιάδη και από το 1962 έδειξε το ταλέντο του, με τη μικρού μήκους ταινία "Lacrimae Rerum", που τιμήθηκε με κρατικό βραβείο. Τέσσερα χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στην πεζογραφία με τη συλλογή διηγημάτων "Οι τυμβωρύχοι". Το 1975 γυρίζει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, "Ευρυδίκη ΒΑ 2037", μια από τις καλύτερες ταινίες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου -σύγχρονη εκδοχή του αρχαίου μύθου περιβεβλημένη με τα σημάδια της ψύχωσης, στα βήματα του κινηματογράφου του Ρ. Πολάνσκι-, που προκάλεσε αίσθηση. Δύο χρόνια αργότερα αναστατώνει και τον χώρο της λογοτεχνίας με το μυθιστόρημά του "Οργισμένος Βαλκάνιος". Το 1979 η ταινία του "Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα" ενίσχυσε την απήχηση του "Οργισμένου Βαλκάνιου", η οποία συνεχίστηκε με τη "Γλυκιά Συμμορία" (1983). Σκηνοθετώντας ταινίες νεονουάρ με ατμόσφαιρα φρίκης αλλά και χιούμορ, εκφράζοντας τα χαρακτηριστικά μιας κουρασμένης, χωρίς οράματα γενιάς, ο Νικολαΐδης, επέδειξε και στις επόμενες ταινίες του την ίδια δεξιοτεχνία στη δημιουργία ενός κόσμου ζοφερού και παρακμιακού, σε ένα "γλυκόπικρο" παιχνίδι αλληλοκαταστροφής. Δικαιολογημένα θεωρήθηκε ο πιο "αμερικανός" έλληνας κινηματογραφιστής και βραβεύθηκε πολλές φορές για το έργο του. Οι επόμενες ταινίες του ήταν: "Πρωινή περίπολος", 1987, "Singapore Sling", 1990, "Ο χαμένος τα παίρνει όλα", 2002 και "Zero Years", 2005. Στην πεζογραφία επανήλθε μόνο το 1993, με το μυθιστόρημα "Γουρούνια στον άνεμο". Πέθανε πρόωρα, σε ηλικία 67 ετών, στην Αθήνα στις 5 Σεπτεμβρίου 2007.
