Πέραν του θετικισμού και του μεταμοντερνισμού
[...] Η πρόκληση του μεταμοντερνισμού στην ιστοριογραφία έθεσε πράγματι τους ιστορικούς ενώπιον ενός συνόλου καίριων ζητημάτων θεμελιώδους σημασίας για μια αναστοχαστική ιστοριογραφία. Η μελέτη επιχειρεί ένα διάλογο με αυτά τα ζητήματα, χωρίς ωστόσο να συμμερίζεται τον τρόπο με τον οποίο ο μεταμοντερνισμός τα διαχειρίζεται, και κυρίως τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει.
Ο τρόπος με τον οποίο οι μεταμοντέρνοι στοχαστές διαχειρίζονται τα ζητήματα που άπτονται της κατανόησης του παρελθόντος υποχρεώνει ουσιαστικά τους ιστορικούς να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο αλληλοαποκλειόμενες επιλογές του τύπου: είτε η ιστορική έρευνα υπακούει στη λογική των θετικών επιστημών (θετικισμός), είτε η λογική της ιστοριογραφίας προσομοιάζει με τη λογική της μυθοπλασίας (μεταμοντερνισμός)· είτε η προσέγγιση του παρελθόντος είναι άμεση και αδιαμεσολάβητη (θετικισμός), είτε οι ερμηνείες των ιστορικών τεκμηρίων διαμεσολαβούνται από το παρόν -- καθορίζονται δηλαδή από τις ιδεολογίες, τις προσωπικές εμπειρίες και τις προ-θεωρητικές επιλογές των ιστορικών (μεταμοντερνισμός)· είτε οι ιστορικοί θα αποδεχτούν τον ορισμό της αντικειμενικότητας ως πρόσβαση σε ένα παρελθόν αυτό καθαυτό (θετικισμός), είτε θα απορρίψουν την αντικειμενικότητα ως πλάνη, αυταπάτη, ψευδή πίστη (μεταμοντερνισμός)· είτε θα υπερασπιστούν μια τεχνοκρατικά νοούμενη αξιολογική ουδετερότητα (θετικισμός), είτε θα προσυπογράψουν απροϋπόθετα την εξάρτηση της ιστοριογραφίας από τις αξίες, δηλαδή, την πολιτική και την ιδεολογία (μεταμοντερνισμός).
Κριτική στον θετικισμό, χωρίς εναγκαλισμό του μεταμοντερνισμού.
Ωστόσο, η παρούσα μελέτη υποστηρίζει ότι μπορούμε να κινηθούμε πέραν και του θετικισμού και του μεταμοντερνισμού, μπορούμε δηλαδή να ασκήσουμε κριτική στον θετικισμό δίχως να εναγκαλιστούμε τις λύσεις που μας προτείνει ο μεταμοντερνισμός. Βασική υπόθεση της ανά χείρας μελέτης είναι ότι ο μεταμοντερνισμός, σε συνεχή αντίθεση και αντιπαράθεση με το θετικισμό, εισαγάγει λάθρα στη σκέψη του παραδοχές που ανήκουν στην προβληματική του αντιπάλου του -- απορρίπτει τα συμπεράσματα του θετικισμού, συμμερίζεται όμως τη λογική του. [...]
(απόσπασμα από το βιβλίο)
Βέης, Γιώργος, 1955-
Ο Γιώργος Βέης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε επτά ευρωπαϊκές γλώσσες και στα κινεζικά. Το πρώτο του βιβλίο, "Φόρμες και άλλα ποιήματα", εκδόθηκε το 1974. Ακολούθησαν άλλα έντεκα βιβλία ποίησης, έως το "Μετάξι στον κήπο" (Ύψιλον, 2010). Από το 1976 ασχολείται με την κριτική της λογοτεχνίας. Μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Υπηρετεί στο Διπλωματικό Κλάδο του Υπουργείου Εξωτερικών. Διετέλεσε Πρόξενος στη Νέα Υόρκη, Γενικός Πρόξενος στο Ντόρτμουντ, στη Μελβούρνη, στο Χονγκ Κονγκ και στο Μακάο, σύμβουλος Πρεσβείας στο Πεκίνο και στη Σεούλ, επιτετραμμένος στο Καμερούν, με παράλληλη διαπίστευση στο Τσαντ, στο Σάο Τομέ-Πρινσίπε, στην Γκαμπόν, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στη Γουϊνέα του Ισημερινού. Διετέλεσε πρέσβης στο Σουδάν, με παράλληλη διαπίστευση στη Σομαλία. Το 2010 τοποθετήθηκε πρέσβης στην Ινδονησία, με παράλληλη διαπίστευση στη Μαλαισία, στο Σουλτανάτο του Μπρουνέι και στο Ανατολικό Τιμόρ. Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μαρτυρίας το 2000, για το βιβλίο "Ασία, Ασία", και με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας το 2010, για το βιβλίο "Από το Τόκιο στο Χαρτούμ". Η ποιητική του συλλογή "Λεπτομέρειες κόσμων" (εκδ. Ύψιλον) απέσπασε το Βραβείο Λάμπρος Πορφύρας της Ακαδημίας Αθηνών το 2007. Το 2012 του απονεμήθηκε ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικος για τις υπηρεσίες του στο διπλωματικό σώμα.
Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του. Τον Ιούλιο του 2015 προήχθη κατ' απόλυτη εκλογή από τον βαθμό του Πληρεξούσιου Υπουργού Α' στον βαθμό του Πρέσβεως και διορίστηκε Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO. Τιμήθηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Μαρτυρίας - Βιογραφίας - Χρονικού - Ταξιδιωτικής Λογοτεχνίας του 2016 για το βιβλίο του με τίτλο "Παντού: Μαρτυρίες, μεταμορφώσεις".
