Ιουστινιανός Πέτρος Σαββάτιος
[...] Στην έρευνα που ακολουθεί έγινε προσπάθεια να προβληθεί από όσο το δυνατόν περισσότερες μαρτυρίες κειμένων εξεταζόμενες ταυτόχρονα η εικόνα μιας συγκεκριμένης κοινωνίας που διανύει μια συγκεκριμένη εποχή. Η βιβλιογραφία -που είναι τεράστια- παρατίθεται μόνο στο μέτρο που χρειάζεται στη μελέτη και όχι για να δείξει στον αναγνώστη ότι είναι γνωστή. Όταν εξ άλλου κανείς διαφωνεί με τα περισσότερα από τα εγνωσμένα, είναι πολύ δύσκολο να τα αναφέρει συνεχώς.
Το έργο δίνεται στη δημοσιότητα με την ελπίδα να προσφέρει κάποια νέα εικόνα και κάποιες νέες απόψεις και προοπτικές, επειδή ούτε μιμείται, ούτε επαναλαμβάνει άλλους, ακόμα και τους επιφανέστατους, ούτε επιχειρεί να εντυπωσιάσει με βιβλιογραφικούς τίτλους. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)
| Τίτλος βιβλίου: | Ιουστινιανός Πέτρος Σαββάτιος |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Κοινωνία, πολιτική και ιδεολογία τον 6ο μ.Χ. αιώνα |
|---|
| Εκδότης: | Βάνιας |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Λουγγής, Τηλέμαχος Κ. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789602881385 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2005 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Ρωμαική, Βυζαντινή και Οθωμανική Αυτοκρατορία |
|---|
Tolstoj, Lev Nikolaevic, 1828-1910
Ο Λέων Τολστόι (1828-1910) είναι ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες, γνωστός στο ευρύ κοινό πρωτίστου για τα έργα του "Πόλεμος και Ειρήνη" και "Άννα Καρένινα", που συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα μυθιστορήματα όλων των εποχών. Η ζωή του Τολστόι χαρακτηρίστηκε από μεγάλες αντιθέσες, καθώς τα πρώτα άσωτα χρόνια της αριστοκρατίας τα διαδέχτηκε η ριζοσπαστική μεταστροφή του προς την άρνηση του πλούτου, τη φιλανθρωπία και προς έναν ιδιόμορφο ειρηνιστικό και χριστιανικό αναρχισμό, που έτυχε θαυμασμού από προσωπικότητες όπως ο Γκάντι και επισφραγίστηκε με τον αφορισμό της Ρωσικής Εκκλησίας. Η στροφή στην κοσμοθεωρία του άρχισε να συντελείται με την απογοήτευση που γεύτηκε πολεμώντας με τον ρώσικο στρατό σε διάφορα μέτωπα μέχρι το 1856, όταν και έγραφε τα πρώτα του έργα, αυτοβιογραφικά σε μεγάλο βαθμό. Ο πόλεμος γυμνός, χωρίς πατριωτικά πλουμίδια, σκιαγραφήθηκε στα "Διηγήματα της Σεβαστούπολης" (1855). Λίγο μετά ο Τολστόι αφοσιώθηκε στα κτήματα του, γράφοντας παράλληλα τους "Κοζάκους" (1863) και τον "Πολικούσκα" (1863), έκφραση της γοητείας που του ασκούσε ο χωριάτικος τρόπος ζωής και συνάμα της αποστροφής του για την αριστοκρατική τάξη πραγμάτων, της οποίας ο καθωσπρεπισμός στηλιτεύτηκε στην "Άννα Καρένινα" (1875-77). Στον "Πόλεμο και Ειρήνη" (1865-69), έργο που βασίστηκε σε ιστορικές μαρτυρίες και ντοκουμέντα όπως τα επεξεργάστηκε η πολιτική σκέψη του Τολστόι, επιχειρήθηκε η ανατροπή της ιστορικής μυθοπλασίας, η αποκαθήλωση των ηγετικών μορφών και η ανάδειξη του ρόλου των απλών στρατιωτών. Στα τελευταία έργα του, όπως είναι "Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς"" (1886), "Η σονάτα του Κρόιτσερ" (1887-9), "Ο Διάβολος" (1889-90) και η "Ανάσταση" (1899), ο Τολστόι ανέλυσε πτυχές της γνήσιας χριστιανικής αρετής σε αντιδιαστολή με τον τυπικισμό, μια αρετή που εφάρμοσε ζώντας ασκητικά, παρά τις σοβαρές αντιρρήσεις της γυναίκας του και την αποστασιοποίηση του από το οργανωμένο κράτος και την επίσημη Εκκλησία. Πλήθη όμως ολόκληρα τον θεωρούσαν πρότυπο και προσπαθούσαν να τον γνωρίσουν από κοντά, στη δύση πλέον της ζωής του.
