Σταυρωμένοι κίονες
Οι ναοί της ορθοδοξίας -οι βυζαντινοί ναοί- αποτελούν αληθινές κιβωτούς όπου φυλάσσουν, όχι μόνο τις αρχαιότερες διδακτικές απεικονίσεις της Ευαγγελικής διδασκαλίας, αλλά, εντός τους, κάθε τμήμα τους, όπως διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια των δύο χιλιετιών, διατηρεί πρωταρχικές συμβολικές μορφές, όπως αποκρυσταλλώθηκαν με βάση τη διδασκαλία και τις υποδείξεις των πατέρων της Εκκλησίας. Η συστηματική έρευνα στις πηγές, η παρατήρηση και η επαλήθευση των μαρτυριών οδήγησε τον συγγραφέα στην επισήμανση (αποκάλυψη) σημαντικών μυστικών αποτροπαϊκών επεμβάσεων σε δομικά στοιχεία (αρχιτεκτονικά μέλη, όπως οι κίονες) των αρχαιότερων βυζαντινών ναών. Για την επαλήθευση των πληροφοριών αυτών ο συγγραφέας ταξίδεψε στα πέρατα της βυζαντινής οικουμένης για να αναζητήσει και να επαληθεύσει τις μυστικές επεμβάσεις επάνω στο σώμα των χριστιανικών μνημείων (όπως ένθετους σταυρούς, υποδοχές ιερών λειψάνων, "ευλογίες" και άλλες μαρτυρίες και δράσεις που αποτελούσαν είτε αποτροπαϊκές φυλακτήριες επεμβάσεις και αναθήματα, με προσευχές ή προσφορές πιστών χριστιανών). Η εργασία αποτελεί μια πειραματική διερεύνηση στον κόσμο της μεταφυσικής του βυζαντινού ναού, και τον συμβολισμό των επιμέρους αρχιτεκτονικών μελών του (Αγία Τράπεζα και κιβώριο, επισκοπικός θρόνος, κίονες, αλλά και παραστάδες, όψεις και κατακόρυφες επιφάνειες των εκκλησιών).
Αντωνίου, Γιώργος Π.
Ο Γιώργος Π. Αντωνίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Φοίτησε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ (1983-88) και στο IoAAS University of York, UK (1991-82) όπου έλαβε MΑ in Conservation Studies. Είναι υποψήφιος Διδάκτωρ στο
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ στην περιοχή της Οικοδομικής Τεχνολογίας. Επιστημονικά ασχολείται με: τις αποκαταστάσεις μνημείων με ιδιαίτερη έμφαση στα αρχαία μνημεία, με την αρχαία αρχιτεκτονική και τεχνολογία και την παραδοσιακή και νέα αρχιτεκτονική και οικοδομική τεχνολογία. Ειδικότερα ασχολείται με ιστορικές εγκαταστάσεις συλλογής και διαχείρισης υδάτων με σχετικές διεθνείς συνεργασίες και δημοσιεύσεις. Από το 1993 διατηρεί γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών στην Αθήνα και την Κω με αντικείμενο κυρίως τις αποκαταστάσεις ιστορικών κτηρίων, τις διαμορφώσεις δημόσιων χώρων, κατά βάση σε σχέση με μνημεία και παραδοσιακούς οικισμούς, αλλά και μελέτη σύγχρονων κτηρίων. Το έργο της επέμβασης και ανάδειξης του Αρχαίου Πύργου Αγίας Τριάδας Αμοργού το οποίο και μελέτησε έχει βραβευθεί από την Europa Nostra. Υπήρξε εντεταλμένος διδάσκων του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών ΠΔ 407/80 (2007-2011) και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του Ιόνιου Πανεπιστημίου Ιστορία της Πόλης και της Κτιριοδομίας από τον 16ο αιώνα (2009-2011). Δίδαξε επί τριετία στο Τμήμα Αποκατάστασης και Ανακαίνισης Κτηρίων του ΤΕΙ Πάτρας. Από το ακαδημαϊκό έτος 2008-2009 διδάσκει στο Διατμηματικό - Διαπανεπιστημιακό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΔΠΜΣ) "Διαχείριση Μνημείων : Αρχαιολογία, Πόλη και Αρχιτεκτονική" που διοργανώνεται από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών και το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Είναι μέλος της International Water Association (IWA) και ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Υδατικού Συνδέσμου (ΕΥΣ).
