Οι ιστορίες του κόσμου

Το λογοτεχνικό φαινόμενο έχει την ίδια ηλικία με την ιστορία του ανθρώπου, καθώς συνεχώς περιγράφει (και έτσι αναλογικά εξηγεί) την ανθρώπινη κατάσταση ή πραγματικότητα. Η πραγματικότητα γίνεται προσιτή και λειτουργική μέσω της λογοτεχνικής της προσομοίωσης, με τρόπους όπως εκείνοι της αφήγησης και της έκφρασης. Η αφήγηση είναι αναπαράσταση δράσης και αντιστοιχεί στη μυθοπλαστική πεζογραφία, ενώ η έκφραση είναι απόδοση ψυχικής κατάστασης και αντιστοιχεί στη λυρική ποίηση. Με την εξέταση της πεζογραφίας, στο πρώτο μέρος του βιβλίου, δίνονται απαντήσεις στα ερωτήματα: "Πώς μια αφήγηση γίνεται μυθιστόρημα;" "Πώς φτιάχνονται οι μυθιστορηματικοί χαρακτήρες;" "Πώς γίνεται η σύνθεση του μυθιστορηματικού χωροχρόνου;" "Πώς η περιγραφή γίνεται εξηγητική και αξιολογική;" "Ποιες είναι οι σχέσεις της αφηγηματικής αναλυτικότητας με την αφηγηματική συντομία;". Στο δεύτερο μέρος, στο πλαίσιο της εξέτασης της ποίησης δίνονται απαντήσεις στα ερωτήματα: "Πώς στοιχειοθετείται η συναίρεση συγκίνησης και γλώσσας;" "Ποια είναι τα στοιχεία της ποιητικής σύνθεσης και ποιοι οι αντίστοιχοι τρόποι ανάλυσης;" "Πώς η ποιητική εικόνα λειτουργεί ως "έννοια" του ποιητικού λόγου;" "Πώς η μεταφορά παράγει ενεργά νοήματα;".
Τίτλος βιβλίου: | Οι ιστορίες του κόσμου | ||
---|---|---|---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Τρόποι της γραφής και της ανάγνωσης του οράματος | ||
Εκδότης: | Εκδόσεις Πατάκη | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Αθανασόπουλος, Βαγγέλης, 1946-2011 (Συγγραφέας) | ||
ISBN: | 9789601615066 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Σειρά εκδότη: | Θεωρητικές Επιστήμες | Σελίδες: | 223 |
Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2005 | Διαστάσεις: | 28x21 |
Ηλικίες: | Σειρά βιβλίων: | Θεωρητικές Επιστήμες | |
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία Επιστήμες > Θεωρητικές > Φιλολογία |
Αθανασόπουλος, Βαγγέλης, 1946-2011
Ο Βαγγέλης Αθανασόπουλος γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά. Σπούδασε στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο King's College του University of London. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε με δύο διηγήματα, "Επαφή και αποστροφή" και "Οι τρόποι του κάλλους", ενώ για το πρώτο αυτοτελές λογοτεχνικό βιβλίο του, "Εαυτόν τιμωρούμενος", που κυκλοφόρησε το 1976, πήρε το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα (1977). Τιμήθηκε, επίσης, με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής (1991) για το βιβλίο "Ο λογοτέχνης ως πρότυπο δημιουργικής δράσης" και (2007) για το βιβλίο "Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα, τόμος Γ΄", και με το βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής της Ακαδημίας Αθηνών (1992) για το βιβλίο "Οι μύθοι της ζωής και του έργου του Γ. Βιζυηνού". Η ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του άρχισε το 1975, όταν διορίστηκε βοηθός στην Έδρα της Ιστορίας της Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκληρώθηκε με την εκλογή του σε θέση καθηγητή της Συγκριτικής Φιλολογίας το 2001. Η φοίτησή του με υποτροφία (1981-82) στο King’s College του University of London, επηρέασε τον προσανατολισμό της ερευνητικής του δραστηριότητας. Υπήρξε πολυγραφότατος και ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του λόγου: ποίηση, πεζογραφία, μετάφραση λογοτεχνικών και κριτικών έργων. Κύριο ερευνητικό αντικείμενό του ήταν η νεοελληνική λογοτεχνία σε σχέση με τις ευρωπαϊκές λογοτεχνίες. Γοητευτικός δάσκαλος, δίδαξε σε πολλά εξάμηνα και Τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης, έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια, συμπόσια και ημερίδες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και είχε συμμετοχή σε οργανωτικές επιτροπές επιστημονικών συνεδρίων. Κοινωνικά ευαίσθητος ακαδημαϊκός λειτουργός, ανταποκρίθηκε σε πολυάριθμες προσκλήσεις επιστημονικών συλλόγων, εκδηλώσεων Δήμων, και διαφόρων άλλων φορέων με ισάριθμες διαλέξεις. Υπήρξε δραστήριο μέλος Ιδρυμάτων, συλλόγων, ελληνικών και ξένων επιστημονικών εταιρειών, επιτροπών του Υπουργείου Πολιτισμού. Διετέλεσε επίσης μέλος της διεθνούς κριτικής επιτροπής για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας (1993-1994). Ικανός στη διοίκηση, ως διευθυντής του Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας (1996-1998), οργάνωσε το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών και ενίσχυσε τις επιστημονικές εκδηλώσεις του Τομέα. Δημοσίευσε πολυάριθμα άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του ήταν "Το διήγημα στην ελληνική και στις ξένες λογοτεχνίες", Αθήνα, Gutenberg 2009. Πέθανε στην Αθήνα στις 27 Νοεμβρίου του 2011, μετά από μάχη με την επάρατη νόσο.
- Προετοιμασία ταφής (2012)
- Από τον Λέανδρο στον Λουκή Λάρα (2009)
- Το διήγημα στην ελληνική και στις ξένες λογοτεχνίες (2009)
- Μ. Καραγάτσης 1908-2008 (2008)
- Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα (2007)
- Ευκαρπίας έπαινος (2007)
- Nulla dies sine linea (2007)
- Εικόνες φυλακής (2006)
- Η συγκριτική γραμματολογία στην Ελλάδα (2005)
- Οι μάσκες του ρεαλισμού (2003)
- Οι μάσκες του ρεαλισμού (2003)
- Οι μάσκες του ρεαλισμού (2003)
- Σύγχρονη ελληνική πεζογραφία (2002)
- Κανίσκιον φιλίας (2002)
- Νεοελληνική λογοτεχνία Γ΄ ενιαίου λυκείου (2000)
- Νεοελληνική λογοτεχνία Γ΄ ενιαίου λυκείου (1999)
- Το βιβλίο στο σινεμά (1999)
- Φώτης Κόντογλου: Σημείον αντιλεγόμενον (1998)
- Η παλαιότερη πεζογραφία μας (1998)
- Οι μύθοι της ζωής και του έργου του Γ. Βιζυηνού (1996)
- Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα (1995)
- Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα (1995)
- Φώτα και φωτισμοί του Νικηφόρου Βρεττάκου (1994)
- Μνήμη του ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου (1912-1991) (1993)
- Η πολιτική διάσταση της "μυθικής μεθόδου" (1992)
- Ο ναρκωμένος αρχάγγελος (1991)
- Ο λογοτέχνης ως πρότυπο δημιουργικής δράσης (1990)
- Πολυφωνία για τον Δ. Π. Παπαδίτσα (1988)
- Σημειογραφία του Στράτη Μυριβήλη (1987)
- Αέναον σήμα του Ανδρέα Κάλβου (1986)
- Η ιεροτελεστία της επανάστασης (1986)
- Οδοιπορία του Γιώργου Θεοτοκά (1986)
- Μνημονάριον του Φώτη Κόντογλου (1985)
- Η θεωρία και η πράξη της αφηγηματικής τέχνης του Φώτη Κόντογλου (1985)
- Αιτίες θανάτου (1984)
- Φραντς Κάφκα (1983)
- Επιστροφή στον Κωστή Παλαμά (1983)